2.
Մխիթար Գոշ (1130, Գանձակ - 1213,), հայ
մտածող–գիտնական, օրենսդիր,
առակագիր, հոգևորական, մանկավարժ,
հասարակական գործիչ։ Մխիթար Գոշի
առականերով 12–րդ դարի հայ
գրականության մեջ մուտք է գործել
ժողովրդական բանարվեստի
տեսակը՝ առակը, որն իր հետ բերել է նաև
ժողովրդական ոգի ու մտածողություն,
ազդարարելով գրականության աշխարհա-
Փոքրիկ Ինֆորմացիա
4.
Առակ
Մի արջ ձեռքը մտցնում էր մրջնանոցի մեջ,
հանում և լպստում մրջյուներին: Մրջուները
հավաքեցին մեղուներին, պիծակներին,
մժեղներին,իշամեղուների, կրետներին և
սկսեցին ծակծկել արջի աչքերը և
ականջները… նա ցավից բերանը բացեց ու
գոռաց, իսկ միջատները մտան նրա փորը և
սկսեցին ծակծկել նրա աղիքները: Նա
ստիպված սողաց գետի մոտ… և չափից
ավելի շատ սուզվեց ջրի մեջ ու խեղտվեց։
5.
Կենսագրություն
Սովորել սկսել է
ծննդավայրում։ Չափահաս
դառնալով՝ ձեռնադրվել է
կուսակրոն քահանա։
Աշակերտել է Հովհաննես
Տավուշեցուն և ստացել
վարդապետի կոչում։
Այնուհետև Մ. Գոշը գնացել
է Կիլիկիա։ Թաքցնելով
վարդապետական
աստիճան ունենալը,
ուսանել է Սև լեռան երևելի
գիտնականների մոտ և
վերստին ստացել
վարդապետի աստիճան։
6.
Կենսագրություն
Վերադառնալով հայրենիք՝
սկզբում ապրել է Գանձակում,
սակայն ինչ-ինչ տարաձայնու-
թյունների պատճառով նրա և
Աղվանից Ստեփանոս
կաթողիկոսի
հարաբերությունները սրվել են, և
Մ. Գոշը տեղափոխվել է Հաթերքի
իշխան Վախթանգի մոտ Խաչեն,
այստեղից էլ՝ Նոր Գետիկի վանքը։
Որոշ ժամանակ անց
երկրաշարժից ավերվել են վանքն
ու շրջակա գյուղերը։
