1. Το
μουσείο
του
μέλλοντος
οφείλει
να
κατέχει
σημαντική
θέση
στην
διάσωση
της
παγκόσμιας
κληρονομιάς
καθώς
και
στην
παιδεία.
Σε
εποχές
που
το
Ιντερνετ
και
η
υπερπληροφόρηση
τείνει
να
εξουσιάζει
την
σκέψη
του
κόσμου,
οδηγώντας
τον
σε
λάθος
μονοπάτια,
το
μουσείο
οφείλει
να
του
δίνει
τη
δυνατότητα
να
σκεφτεί,
να
δημιουργήσει
και
νιώσει
ότι
διαμορφώνει
την
κοινωνία.
Ολα
αυτά
μπορούν
να
συμβούν
μόνον
αν
συνειδητοποιήσουμε
ότι
μέσα
στο
μουσείο
ο
επισκέπτης
πρέπει
να
περνά
ευχάριστα
τον
χρόνο
του.
Οι
τρεις
διαστηριότητες
που
θα
παρέχει
το
μουσείο
του
μέλλοντος
είναι:
επικοινωνία
–
ανταλλαγή,
δημιουργία
–
πράξη,
εκπαίδευση.
Αυτό
το
μουσείο
είναι
και
το
“κοινωνικό”
ή
“χαρούμενο”
μουσείο.
Μια
μικρογραφία
της
κοινωνίας
όπως
θα
τη
θέλαμε
να
είναι.
Αλλωστε
η
ίδια
η
τέχνη
έχει
την
ικανότητα
να
απογειώνει
τον
άνθρωπο
σε
φανταστικούς
κόσμους,
πλασμένους
με
πρώτο
υλικό
τα
συναισθήματά
του.
Είναι
σημαντικό
το
μουσείο
να
δημιοργήσει
“θαυμαστές”
και
υποστηρικτές.
Κάτι
που
θα
συμβεί
μόνον
αν
καταφέρει
να
δώσει
το
δικό
του
στίγμα.
Η
ταυτότητά
του
μπορεί
να
διαμορφωθεί
κυρίως
από
την
επιλογή
των
έργων,
συλλογών
και
καλλιτεχνών
που
φιλοξενεί.
Αυτό
δεν
σημαίνει
ότι
θα
αποκλείσει
κάποιες
μορφές
τέχνης,
όπως
η
γλυπτική
ή
η
φωτογραφία,
αλλά
θα
πρέπει
να
επιλέγει
προσεκτικά
το
ύφος
της
τέχνης
που
θα
φέρνει
στους
χώρους
του.
Η
μίνιμαλ
άποψη
του
εσωτερικού
χώρου,
την
οποία
υιοθετούν
όλο
και
περισσότεροι
ιδιοκτήτες
γκαλερί,
μπορεί
πολλές
φορές
να
δημιουργήσει
απόσταση
μεταξύ
του
επισκέπτη
και
του
εκθέματος.
Οσο
“καθαρός”
κι
αν
φαίνεται
με
την
πρώτη
ματιά
ο
λιτός
χώρος,
στην
συνέχεια
μετατρέπεται
σε
ξένος.
Θα
πρότεινα
λοιπόν
την
δημιουργία
μιας
γκαλερί
σε
έναν
χώρο
ιδιαίτερο,
ζεστό
και
φιλόξενο
που
θα
κατέχει
μια
σημαντική
θέση
στην
παράδοση
της
χώρας.
Ενα
εγκαταλελειμμένο
σπίτι
κάποιας
αριστοκρατικής
οικογένειας,
μια
κτηριακή
εγκατάσταση
που
έχει
ως
πυρήνα
της
ένα
ιστορικό
ατελιέ
ή
ένα
παλιό
εργαστάσιο
θα
μπορούσε
να
τραβήξει
–
από
την
ημέρα
των
εγκαινίων
κιόλας
–
το
βλέμμα
του
κόσμου.
Η
πρόσβαση
θα
πρέπει
να
είναι
εύκολη.
Οι
χώροι
να
έχουν
παράθυρα,
τζαμαρίες
και
φυσικά
να
είναι
μεγάλοι,
άνετοι
και
να
έχουν
την
δυνατότητα
να
φιλοξενήσουν
εργαστήρια,
εκθέσεις
ζωγραφικής
και
γλυπτικής
αλλά
κυρίως
εικαστικές
εγκαταστάσεις
μεγάλων
διάστασεων.
Θα
πρέπει
ακόμη
να
έχουν
την
δυνατότητα
διαμόρφωσης
ώστε
να
φιλοξενούν
και
διαφορετικές,
πολλαπλές
εκθέσεις.
Είναι
επίσης
σημαντικό
να
υπάρχουν
οι
κατάλληλες
ηλεκτρικές
εγκαστάσεις,
οθόνες
και
κάθε
οπτικοακουστικό
μέσο
για
την
πραγματοποίηση
δράσεων
και
εργαστηρίων.
Το
παιχνίδι
με
τα
χρώματα
θα
πρέπει
να
εποφευχτεί.
Ας
προτιμήσουμε
το
λευκό
και
ίσως
τα
γήινα
χρώματα.
Καλό
θα
ήταν
να
υπάρχει
ένα
κατάστημα
(gift
soft)
το
οποίο
ωστόσο
θα
είναι
διακριτικά
στημμένο
στην
έξοδο,
ώστε
να
μην
δίνει
την
εντύπωση
της
εμπορευματοποίησης
της
τέχνης.
Γνώμη
μου
είναι
πως
θα
πρέπει
να
δοθεί
ιδιαίτερη
έμφαση
στο
καφέ
–
εστιατόριο
της
γκαλερί.
Δεν
είναι
λίγες
οι
φορές
που
ακούω
φίλους
να
δίνουν
ραντεβού
σε
καφέ
χώρων
τέχνης.
Υπάρχει
ωστόσο
και
η
δυνατότητα
της
πραγματοποίησης
εκεί
συνεντεύξεων
Τύπου,
ομιλιών
και
άλλων
εκδηλώσεων.
Πράγμα
που
αποτελεί
και
έναν
τρόπο
διαφήμισης
του
χώρου
και
των
εκθεμάτων
ενώ
παράλληλα
αποφέρει
και
κέρδη.
2. Κάθε
οργανισμός
–
πολιτιστικός
και
μη
-‐
ενισχύει
την
επικοινωνιακή
πολιτική
του
με
διαφορετικούς
τρόπους.
Με
τον
κλασικό
τρόπο,
όταν
φροντίζει
να
παρέχει
στον
Τύπο
κάθε
πληροφορία
και
ενδεχομένως
επικοινωνία
με
τους
καλλιτέχνες,
δελτία
τύπου
και
φωτογραφίες.
Η
επικοινωνία
μέσα
από
τα
Social
Media
όπως
Facebook
και
Twitter,
δεν
αποσκοπεί
μόνον
σε
μια
τέτοιου
είδους
ενημέρωση.
Αλλά
στην
διάδραση
μεταξύ
του
κοινού
και
των
ανθρώπων
του
μουσείου.
Ερωτήσεις
προς
τους
χρήστες,
φωτογραφίες
και
βίντεο
που
ανεβαίνουν
στα
Social
Media,
δίνουν
το
μπαλάκι
στον
χρήστη
για
να
αντιδράσει,
να
απαντήσει.
Το
μουσείο
του
μέλλοντος
περνάει,
λοιπόν,
από
τον
φυσικό
του
χώρο,
όπως
το
κτήριο
μιας
γκαλερί,
στον
υπολογιστή
αλλά
και
στις
ταμπλέτες
και
τα
κινητά
τηλέφωνα
μέσω
των
εφαρμογών.
Οσα
αναρτώνται
στα
προφίλ
της
γκαλερί
στα
Social
Media
καταλήγουν,
με
τα
αντίστοιχα
links,
στην
επίσημη
Ιστοσελίδα
της.
Εκεί
μπορεί
ο
επισκέπτης
να
ξεναγηθεί
σε
μόνιμες
συλλογές,
να
ανατρέξει
σε
αρχείο,
να
εντοπίσει
πληροφορίες
για
την
τέχνη,
τους
πολιτιστικούς
φορείς
της
περιοχής.
Επίσης
θα
μπορεί
να
συμμετάσχει
σε
debates,
σε
φόρουμ
και
να
δηλώσει
συμμετοχή
σε
εργαστήρια
με
προσφορές
στις
τιμές.
Είναι
σημαντικό
να
εξασφαλίζεται
και
η
επικοινωνία
του
κοινού
με
καλλιτέχνες
μέσω
των
Social
Media.
Ενα
καλό
βήμα,
που
φανερώνει
πως
το
έργο
της
γκαλερί
αναγνωρίζεται,
είναι
η
συμμετοχή
της
σε
πλατφόρμες
μαζί
με
άλλους
πολιτιστικούς
οργανισμούς
ή
σε
δράσεις
όπως
το
Google
Art
Project.
Οσον
αφορά
τις
τιμές
των
εισιτηρίων,
θα
πρέπει
να
υπάρχουν
προσφορές
οι
οποίες
να
προωθούνται
και
μέσα
από
διαγωνισμούς
και
άλλες
δραστηριότητες
στην
Ιστοσελίδα
της
γκαλερί
και
στα
Social
Media.
Το
μουσείο
του
παρόντος
έχει
ήδη
περάσει
στην
ψηφιακή
εποχή.
Το
μουσείο
του
μέλλοντος
θα
είναι
κομμάτι
ενός
ψηφιακού
κόσμου
αλλά
θα
κλείνει
μέσα
του
και
θα
αναγνωρίζει
την
νοσταλγία
μιας
άλλης
εποχής,
όταν
η
επικοινωνία
ήταν
το
πιο
σημαντικό
κομμάτι
της
κοινωνίας.
