2. Mała miejscowość położona w województwie
śląskim, wchodząca w skład powiatu
bieruńsko- lędzińskiego. Liczba
mieszkańców wynosi około 20 tysięcy, a
powierzchnia 40,50 metrów kwadratowych.
W skład Bierunia wchodzi: Bieruń Stary,
Bieruń Nowy, Ściernie, Jajosty, Bijasowice
oraz Czarnuchowice.
WSB
4. Kopiec
Kąpielisko "Łysina„
Pomnik św. Walentego Patrona Miasta
Bierunia
Rzeźby "Utopców"
Cmentarz żydowski
Kościół św. Bartłomieja Apostoła
Kościół św. Walentego - Patrona Miasta
Bierunia
Rynek
WSB
6. Początki osadnictwa na tym terenie giną w mrokach
historii. Współczesna nauka, ze względu na brak
źródeł, nie jest w stanie jednoznacznie odpowiedzieć,
kiedy rozpoczęła się tu działalność człowieka.
Zachowane dokumenty wskazują na istnienie wsi w
Ścierniach (1272r.) i Bijasowicach (1360r.). Bieruń po
raz pierwszy wzmiankowany jest w 1376 roku, leżał
on na szlaku handlowym łączącym Kraków z Opawą.
W miejscu gdzie szlak schodził z pagórków w
zabagniony teren rzeki Mlecznej wzniesiono punkt
kontrolny i celny, w postaci wieży wartowniczej na
warownym kopcu, ów kopiec i osiedle koło niego
powstałe stały się zarodkiem późniejszego miasta
WSB
7. Nazwa miasta może pochodzić od
staroczeskiego słowa „berrn" co oznaczało cło
ściągane na rzecz władcy. Dokładniejsze
informacje na temat osady dostarcza dokument
księcia opawsko-raciborskiego Jana II
Żelaznego (z dynastii Przemyślidów opawskich),
o przekazaniu wójtostwa w Bieruniu niejakiemu
Cussowiczowi. Dowiadujemy się z niego, iż
istniała tu już wcześniej osada (borgstadel), ze
zniszczonym gródkiem, młynem i trzema
stawami.
WSB
8. Położenie na ważnych szlakach
komunikacyjnych sprzyjało rozwojowi miasta.
Jednak bujny rozkwit gospodarczy Bierunia
przypada na połowę XVI wieku, kiedy to
miasto otrzymało przywileje targowe.
Handlowano wtedy: bydłem, końmi, solą,
zbożem, wełną, rybami, hodowanymi w
okolicznych stawach. Rozwinęło się
rzemiosło, kowalstwo, włókiennictwo,
szewstwo. Stopniowo na znaczeniu zaczęło
tracić urząd wójta kopiecznego (reprezentanta
właściciela ziem), z kolei swoją rolę
zwiększyła rada miejska z burmistrzem na
czele.
WSB
9. Układ przestrzenny miasta był typowy dla
wszystkich miast nowoustrojowych: regularny
plan miasta, prawie kwadratowy rynek, czyli
plac targowy, otoczony domami obywateli, od
rynku rozgałęziają się pod kątem prostym ulice.
Miasteczko, aż do pożaru w 1847 roku było
drewniane, poza wzniesionym w 1768r.
kościołem i paru kamieniami przy rynku.
WSB
10. W 1517 roku Bieruń stał się częścią Wolnego
Pszczyńskiego Państwa Stanowego, jego
istnienie zatwierdził król czeski Ferdynand I,
przyznając tytuł Wolnego Pana magnatom
węgierskim z rodziny Turzonów.
Przedstawiciele owego rodu podarowali miastu
w 1525 roku browar oraz rozwinęli na terenie
Bierunia gospodarkę rybną, w 1536
rozbudowano okoliczne stawy, tworząc Wielki
Staw Bieruński, wówczas był to jeden z
największych tego typu obiekt na Śląsku. Staw
osuszono w XIX wieku, a o jego istnieniu
świadczy istniejąca po dziś dzień 1,5
kilometrowa grobel, która miała za zadanie
chronić miasto przed zalaniem
WSB
