2. (Эй,) а ты вылеці, чорна галачка!
(Й) а ты вынясі залаты ключы
Ты закрой, Божа, зіму грознаю
Ты адкрой, Божа, лета цёплае!
А святой Ільля па межам ходзіць
Па межам ходзіць, Богу моліцца: –
Зарадзі, божа, жыта густое
Жыта густое, каласістае
Каласістае, зернавістае
6. Ск
лон
Канчаткі прыметнікаў
М. р Н. р Ж. р Мн. л.
Н. -і,-ы -ое,-ае,-
яе
-ая,-
яя
-ія,-
ыя
Р. -ога,-ага,-
яга
-ога,-
ага,-яга
-ой,-
ай,-яй
-іх,-
ых
Д. -ому,-аму,-
яму
-ому,-
аму,-яму
-ой,-
ай,-яй
-ім,-
ым
В. -ы,-і;-ога,-
ага
-ое,-ае,-
яе
-ую,-
юю
-ія,-
ыя,-ых
Т. -ім,-ым -ім,-ым -ой,-
ай,-яй
-імі,-
ымі
М. -ім,-ым -ім,-ым -ой,-
ай,-яй
-іх,-
ых
17. О.к.! Тут усё о.к.
Толькi дыхаць мне з кожным днём
цяжэй.
Паветра зусiм няма.
Колькi не ўдыхай - усё дарма.
Глядзець на брудны горад
I крэмзаць мэмуары
Ня варта вачэй i ня варта рук.
I я гляджу на зоры
I я гляджу на хмары
I слухаю ўласнага сэрца стук.
Прыпеў:
Падымi мяне па-над зямлёю,
Падымi мяне – у светлы абшар!
Падымi мяне над мiтуснёю.
Падымi мяне, Паветраны шар!
18. Ляцець, над зямлёй ляцець,
Бачыць гарады, бачыць сто дарог.
Глядзець, на мяне глядзець
Сонным позiркам будзе мой народ.
На нешта вырашацца
Прыспеў, напэўна, час!
Паветрам свабоды дыхаю я.
Унiзе сям'я ды праца
I сто неадкладных спраў,
Якiя сто разоў я адкладаў.
19. Прыпеў:
Падымi мяне па-над зямлёю,
Падымi мяне - у светлы абшар!
Падымi мяне над мiтуснёю.
Падымi мяне, Паветраны шар!
Няхай вы казалi мне
Пра няўдзячны лёс ды пра сумны фiнал,
Але бачыў неба я,
Дыхаў небам я, неба я кранаў.
Прыпеў(2р.):
Падымi мяне па-над зямлёю,
Падымi мяне – у светлы абшар!
Падымi мяне над мiтуснёю.
Падымi мяне, Паветраны шар!