In de praktijk van het openbaar bestuur is er een voortdurende roep om meer coördinatie, integratie en samenwerking. Doelgroepenbeleid, gebeidsgerichte benadering en integrale aanpak zijn het devies. Aan de andere kant horen we bezwaren van stroperigheid, een overmaat aan vervlechting en afhankelijkheid van zwakke schakkels die processen vertragen. In dit nummer wordt dit dilemma verkend, waarbij in het bijzonder de samenwerking of de autonomie in beleidsnetwerken centraal staat. Dit openingsartikel biedt een verdere verkenning van dit dilemma. De overige drie artikelen bieden concrete onderzoeksresultaten uit de beleidspraktijk.