1. ‫ﺑﻨﻴﺎن آزادي ﮔﺬﺷﺘﻲ‬ ‫ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻪ از‬ ‫..............‬ ‫آن روز ﻛﺰ ﻣﻴﺪان آزادي ﮔﺬﺷﺘﻲ‬
‫ﺑﺎزار اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻮﺣﺸﺎن را ﺳﻜﻪ ﺑﻮدي‬ ‫..............‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﭼﺮخﺑﺎل و ﻳﻜﻪ ﺑﻮدي‬
‫ﻣﻦ در ﺷﻤﺎر ﺑﻲﺷﻤﺎر ﻣﺮد و زنﻫﺎ‬ ‫..............‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﻓﺮاز آﺳﻤﺎن ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻧﺎﺷﻨﻴﺪي‬ ‫را‬ ‫ﺑﻲﺻﺪا‬ ‫ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي‬ ‫..............‬ ‫ﻧﺪﻳﺪي‬ ‫اﻣﺎ‬ ‫آﺳﻤﺎن‬ ‫ﻓﺮاز‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﺖ‬ ‫ﭘﺸﺖﺑﺎم‬ ‫ﻧﺪﻳﺪي‬ ‫آنﺟﺎ‬ ‫..............‬ ‫آنﺟﺎ ﻧﺪﻳﺪي ﺧﺸﻢ ﻣﺮدان ﺳﭙﺎﻫﺖ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺮده‬ ‫ﻣﺎدر‬ ‫ﻧﺪﻳﺪي‬ ‫آنﺟﺎ‬ ‫..............‬ ‫آنﺟﺎ ﻧﺪﻳﺪي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺗﻴﺮ ﺧﻮرده‬
‫دﺷﺖ ﻻﻟﻪ، ﻟﻮﻟﻪ‬ ‫رﻓﺘﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﻮي‬ ‫..............‬ ‫آنﺟﺎ ﻧﺪﻳﺪي آﺗﺶ و ﺧﻮن و ﮔﻠﻮﻟﻪ‬
‫ﻧﺨﻮاﻧﺪي ﻗﺼﻪي ﻣﺮدان اﻳﺮان‬ ‫آنﺟﺎ‬ ‫..............‬ ‫آنﺟﺎ ﻧﺪﻳﺪي ﺳﺮﺧﻲ ﺧﻮن ﺷﻬﻴﺪان‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻴﺎﻳﻲ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ‬ ‫..............‬ ‫آنﺟﺎ ﻧﺪﻳﺪي ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﺎت ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺗﺎ ﻧﻨﮕﺮد ﻛﺲ زﺷﺘﻲ ﭼﻬﺮ ﺷﻤﺎ را‬ ‫..............‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺎز ﻓﻠﻔﻞ ﺳﻮﺧﺘﻲ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎ را‬
‫ﻣﻦ دﻳﺪم اﻣﺎ ﺷﻌﻠﻪﻫﺎي ﺧﺸﻢ ﺳﺮﻛﺶ‬ ‫..............‬ ‫ﻣﻦ دﻳﺪم اﻣﺎ در ﻣﻴﺎن دود و آﺗﺶ‬
‫ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﻛﻮرﺳﻮﻳﻲ از ﺳﭙﻴﺪي‬ ‫در‬ ‫..............‬ ‫ﻣﻦ دﻳﺪم آنﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﺳﻬﺮاب را ﻛﻪ ﺟﺎن ﺳﭙﺮده ﻛﻨﺞ زﻧﺪان‬ ‫..............‬ ‫دﻳﺪم ﻧﺪا را ﺗﻴﺮ ﺧﻮرده در ﺧﻴﺎﺑﺎن‬
‫ﺳﻬﺮاب ﻣﻦ آﻧﻘﺪر دارو ﺧﻮرده ﻣﺮده‬ ‫..............‬ ‫ﺳﻬﺮاب ﻓﺮدوﺳﻲ اﮔﺮ دارو ﻧﺨﻮرده‬
‫از وﺣﺸﺖ آﺗﺶ ﻣﻲﻛﺸﻲ ﺑﺮ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﻫﻢ‬ ‫..............‬ ‫دﻳﺪم ﺑﻬﺸﺖ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻛﺮدي ﺟﻬﻨﻢ‬
‫ﺟﺴﻢ ﻋﺰﻳﺰم را ﻛﻪ در آﻏﻮش ﺟﺎن داد‬ ‫..............‬ ‫دﻳﺪم ﻛﻪ داﻧﺸﮕﻪ ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺸﺖ ﻓﺮﻳﺎد‬
‫دﻳﺪم ﻛﻪ ﺑﺎ داس و ﺗﺒﺮ وﻳﺮان ﻧﻤﻮدﻧﺪ‬ ‫..............‬ ‫در ﺧﻮاﺑﮕﻪ ﻳﺎران ﺗﻮ دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫وزارتﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﭼﺎر‬ ‫ﻣﻨﻔﻲ‬ ‫در‬ ‫..............‬ ‫دﻳﺪم ﺑﺮادرﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﺎﺗﻮن ﺑﺨﻮردﻧﺪ‬
‫ﻧﮕﻮﻳﻢ ﺷﺮﻣﮕﻴﻨﻢ‬ ‫ﻣﺼﺮع‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺑﮕﺬار‬ ‫..............‬ ‫آﻧﺠﺎ دﮔﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮدﺑﺴﺘﻢ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫***‬
‫اﷲ اﻛﺒﺮ را ﺷﻨﻴﺪي در ﺷﺐ ﻣﺎ؟‬ ‫..............‬ ‫ﺷﺒﻬﺎ ﻫﻨﻮزم ﺧﻮاب راﺣﺖ داري آﻳﺎ؟‬
‫از ﺟﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ؟‬ ‫ﻣﺮدم‬ ‫ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي‬ ‫..............‬ ‫آﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪي ﺷﻬﺮ ﺷﺐ آﺷﻔﺘﻪ ﮔﺸﺘﻪ؟‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺣﻴﺮان‬ ‫ﻣﺮدان ﺗﺎ دﻧﺪان ﻣﺴﻠﺢ‬ ‫..............‬ ‫ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ از ﺗﻜﺒﻴﺮﻫﺎﻣﺎن‬
‫اﷲ اﻛﺒﺮ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮه‬ ‫و‬ ‫ﭘﺸﺖﺑﺎم‬ ‫از‬ ‫..............‬ ‫اﻛﺒﺮ‬ ‫اﷲ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮه‬ ‫ﻫﺰاران‬ ‫ﺷﺐﻫﺎ‬
‫از اﷲ اﻛﺒﺮ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫اﻳﺮاﻧﻤﺎن‬ ‫..............‬ ‫ﻫﻔﺖ آﺳﻤﺎن ﭘﺮ ﮔﺸﺘﻪ از اﷲ اﻛﺒﺮ‬
‫ﻳﺎ روزﻫﺎ در ﺗﺎب و ﺗﺐ اﷲ اﻛﺒﺮ‬ ‫..............‬ ‫در ﻛﻮﭼﻪﻫﺎ ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ اﷲ اﻛﺒﺮ‬
‫ﻓﺮدا ﺳﻜﻮت ﺳﺨﺖ ﻣﻦ در ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ‬ ‫..............‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎم‬ ‫از‬ ‫ﺷﺎﻣﮕﻪ‬ ‫اﻛﺒﺮ‬ ‫اﷲ‬
‫اﷲ اﻛﺒﺮ‬ ‫ﻛﻬﺮزك‬ ‫ﺣﺘﻲ اوﻳﻦ و‬ ‫..............‬ ‫از ﭘﺎرك ﻻﻟﻪ ﺗﺎ وﻧﻚ اﷲ اﻛﺒﺮ‬
‫اﻛﺒﺮ‬ ‫اﷲ‬ ‫ﻫﺎﺷﻤﻲ‬ ‫ﻧﻤﺎز‬ ‫ﺣﺘﻲ‬ ‫..............‬ ‫از ﭘﺎرك وي ﺗﺎ ﻓﺎﻃﻤﻲ اﷲ اﻛﺒﺮ‬
‫ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻲﻧﻮا‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫ﻧﻮاي‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫..............‬ ‫اﷲ اﻛﺒﺮ آﺧﺮﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫اﺳﺘﺎدن و اﷲ اﻛﺒﺮ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫..............‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻼح ﻣﺎ ﻛﻨﻮن ﺟﺴﻢ و ﺗﻦ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫***‬
‫ﺑﻮد‬ ‫آزادﮔﻲ‬ ‫و‬ ‫آزادي‬ ‫ﻫﻢﻣﻌﻨﻲ‬ ‫..............‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺳﺎدﮔﻲ‬ ‫رﻧﮓ‬ ‫ﺳﺮو‬ ‫ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻢ‬ ‫در‬

2. ‫از آن ﻗﺪ اﻓﺮاﺷﺘﻪ ﻛﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﮔﻮﻳﺎ‬ ‫..............‬ ‫ﺳﺮو ﺳﺮودم ﺣﺎﻟﻴﺎ ﺧﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﮔﻮﻳﺎ‬
‫ﻣﻌﻨﺎي آزادي ز ﺳﺮو ﻣﻦ رﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫..............‬ ‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺪان ﺳﺮو آﺗﺶ ﮔﺸﻮدﻧﺪ‬
‫ﻳﺎ رب »دل ﻣﺮدم، دل ﻣﺮدم ﻏﻤﻴﻦ اﺳﺖ«‬ ‫..............‬ ‫آزادي و آزادﮔﻲ آﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ؟‬
‫ﻳﺎرت ﺷﺪه ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ، ﺣﺎل اﻣﺎ‬ ‫..............‬ ‫اﻣﺎﻣﺎ‬ ‫وا‬ ‫ﻛﺠﺎﻳﻲ‬ ‫آوردم‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد‬
‫ﻣﻴﺎن ﻫﻢوﻃﻦﻫﺎﺳﺖ‬ ‫در‬ ‫ﻳﺎر ﺧﻤﻴﻨﻲ‬ ‫..............‬ ‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﻳﻲ آﻧﻜﺲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﺶ ﺣﺴﻴﻦ، ذﻛﺮش ﺣﺴﻴﻦ، ﻣﺸﻲش ﺣﺴﻴﻨﻲﺳﺖ‬ ‫..............‬ ‫ﻳﺎر ﺧﻤﻴﻨﻲ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻳﺎر ﺧﻤﻴﻨﻲﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ آن ﺧﺲ و ﺧﺎﺷﺎك و ﺧﺎري ﻧﻨﮓ ﺑﺮ ﺗﻮ‬ ‫..............‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﻲ ﻧﻴﻤﻪ داري ﻧﻨﮓ ﺑﺮ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺪان اﻣﺮوز آن را ﻫﻢ ﻧﺪاري‬ ‫اﻣﺎ‬ ‫..............‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﭼﻴﺰ آﺑﺮوﻳﻲ داري، آري‬
‫***‬
‫اﺷﻚ آوري ﻳﺎ ﻛﺮده اﺷﻜﻢ ﺟﺎري اﻧﮕﺎر‬ ‫..............‬ ‫در آن ﻣﻴﺎن ﻳﻚ آن ﻫﺮاس آﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﻜﺎر‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺣﺪ ﺗﻴﺮﺑﺎرانﻫﺎ ﺻﺮﻳﺢ اﺳﺖ‬ ‫..............‬ ‫ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺮس ﻫﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﮕﻴﺮدﻧﻢ اﺳﻴﺮم‬ ‫..............‬ ‫ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪم ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻤﻴﺮم‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻢ و از ﺳﺘﻤﻜﺎران ﻧﺘﺮﺳﻴﻢ‬ ‫..............‬ ‫اﻣﺎ ﺻﺪا آﻣﺪ ﻛﻪ اي ﻳﺎران ﻧﺘﺮﺳﻴﻢ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺎه ﻣﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ رﺣﻴﻢ اﺳﺖ‬ ‫..............‬ ‫ﺗﺮس از ﺧﻼﺋﻖ ﺷﺮك ﺑﺎﷲ اﻟﻌﻈﻴﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﺰان ﭼﻨﺎنﭼﻪ رأي ﻣﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﭘﺲ ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫..............‬ ‫دﺳﺖ ﺧﺪا ﮔﺮ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ ﻛﻴﺴﺖ؟‬
‫ﺧﺎﺷﺎك آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از درﻳﺎ ﻣﺠﺰاﺳﺖ‬ ‫..............‬ ‫ﺻﺎﻟﺢ ﻫﺮ آن ﻛﺲ دل ﺑﻪ درﻳﺎ داد درﻳﺎﺳﺖ‬
‫ ‬