Bases do VIII Certame Poesía e Imaxe "En Galego sen Filtro" do curso 2007-08

1. POESÍA E IMAXE – CURSO 2007-2008 - POEMAS
LINGUA NEERLANDESA LINGUA DANESA
LINGUA RUSA
De lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam Jeg tror på ordenes sammensværgelser bag
in grijde veelkleurige dampen gesmoord, om ryggen LINGUA GALEGA Я спросил у ясеня, где моя любимая.
en in alle gewesten wordt de stem van het water på syntaksen. Ясень не ответил мне, качая головой.
met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord.. Der er kun at blive ved. Я спросил у тополя, где моя любимая.
Bailemos nós ja todas tres, ai amigas,
Тополь забросал меня осеннею листвой.
For fuld udblæsning. Håbe på at det går. Selv so aquestas avelaneiras frolidas Я спросил у осени, где моя любимая.
Henk Marsman: om vi ingen steder e quen for velida como nós, velidas, Осень мне ответила проливным дождем.
Herinnering aan Holland (1936) har at gå hen. Skriver som aftenlyset der river se amigo amar, У дождя я спрашивал, где моя любимая.
afgrunde Долго дождик слезы лил за моим окном.
so aquestas avelaneiras frolidas
Я спросил у месяца, где моя любимая.
op i alle farver. Et spektrum fra violet til verrá bailar.
Месяц скрылся в облаке, не ответил мне.
O ceo colga baixo o sol, de vagar, fosforiserende grønt.
Я спросил у облака, quot;где моя любимая.
Desaparece nun halo de gris multicolor Et lys falder på de ord som står her. Jeg går Airas Nunes de Santiago Облако растаяло в небесной синеве.
E por todas pastes óese e témese op i bjergene med en usynlig hund og skriver
A voz do mar, sempre axexando desastres. et digt. V. KIRSHON
LINGUA INGLESA
Morten Søndergaard
LINGUA ITALIANA Pregunteille ao freixo onde estaba a miña amada.
Creo na conspiración das palabras Baixando a cabeza, o freixo non me respondeu.
The Cupid child tired of the winter day
agachada detrás
Acqua chiusa, sonno delle paludi Pregunteille ao álamo onde estaba a miña amada.
wept and lamented for the skies of blue
da sintaxe.
che in larghe lamine maceri veleni, O álamo cubríume de follas de outono.
till, foolish child! he cried his eyes away-
Ti só tes que deixarte ir
ora bianca ora verde nei baleni, Pregunteille ao outono onde estaba a miña amada.
and violets grew.
de todo. Espero que vaia ben. Incluso aínda
sei simile al mio cuore. O outono respondeume cun ballón.
que non teñamos ningures Á chuvia pregunteille onde estaba a miña amada.
Katherine Mansfield
a onde ir. Escribe como a luz da tardiña racha
Acquamorta (“Acque e Terre”, 1920-1929) A chuvia chorou durante moito tempo detrás da miña ventá.
abismos Pregunteille á lúa onde estaba a miña amada.
de todas as cores. Un espectro desde o violeta
Auga apozada, soño dos encoros A lúa escondeuse detrás da nube e non me respondeu.
O pequeno Cupido, canso dos días de inverno
até o verde fosforescente.
que no espello preparas velenos, Pregunteille á nube onde estaba a miña amada.
choraba laiándose polo triste ceo
A luz cae sobre as palabras inscritas aquí. Eu subo
xa branca xa verde nos lóstregos, A nube esvaeuse no azul do ceo.
ata que, pobre neno! chorou por todos os ollos
ás montañas cun can invisíbel
cádraslle ao meu corazón. e medraron as violetas.
e escribo un poema.

2. LINGUA GREGA
EPI ASPALAQWN
LINGUA SARDA
(Plavtwn,Pol. 616 a)
LINGUA GREGA Htan wJrai'o tov Souvvnio thv mevra ejkeivnh tou' Eujaggelimou'
|
Non podende sufrire su tormentu pavli mev thvn a[noixh.
HRINNA de su fogu ardente innamorosu, Ligostav pravsina fuvlla guvrw stivquot; skouriasmevnequot; pevtrequot;
tov kovkkino cw'ma ki ajspavlaqoi
videndemi foras de sentimentu
!Ex ajtala'n ceirw'n tavde gravmmata: lw'iste deivcnontaquot; e[toima tav megavla touquot; belovnia
et sensa una hora de riposu,
Promaqeu', kaiv touvquot; kivtrinouquot; !anqouvquot;.
pensende istare liberu e contentu
e`[nti kai; a[nqrwpoi ti;n @omaloi; sofivan: !Apovmakra oiJ ajrcai'equot; kolovnequot;,cordevquot; mia'quot; a{rpaquot; ajnthcou'n
LINGUA FRANCESA
tauvtan gou'n !etuvmwquot; ta;n parqevnon $ostiquot; m’agato pius aflitu e congoixosu, ajkovmh...
%egrayen, Galhvnh.
Des oiseaux chuchotaient d’aurore au fond du in essermi de te senora apartadu,
aij kaujda;n potevqhk!, h|quot; k! !Agaqarci;quot; $ola.
saule mudende ateru quelu, ateru istadu.
(Platón, Rep.616 a)
qui noyait son reflet d’opale au bout de l’eau
(AP6.352)
et des poissons roses dans l’ombre des roseaux Antonio de Lofraso
ERINA s’étonnaient de cette verdoyante auréole; SOBRE OS TOXOS
et tout à coup dans un éclat d’aube et de miel
Non podendo sufrir o tormento Estaba fermoso Sunión aquel día da Anunciación
De mans delicadas saíu esta pintura. Meu bo l’eau de sable devint un feuillage de ciel
do lume ardente namorado, outra vez coa primavera.
Prometeo, hai tamén homes coma ti na arte. et l’enfant transporté témoignait à la ronde
véndome privado do sentimento Poucas follas verdes arredor das pedras renegridas,
Certamente que se o pintor desta moza qu’un liquide de rêve avait vaincu le temps
e sen un momento de descanso, e terra rubia e toxos
lle engadira voz, sería eu por enteiro car des poissons chantaient dans un saule du
pensando estar libre e contento amosando as súas grandes agullas dispostas
Agatárquide. monde
fíxome máis apenado e angustiado, e as amarelas flores.
et des oiseaux nageaient dans l’azur de l’étang!
estar de ti, señora, apartado, De lonxe as antigas columnas, cordas dunha arpa resoan
trasladándome a outro ceo, a outro estado. aínda…
Robert Goffin, Trono natal
“Acougo”
AUGA DO CEO
LINGUA CASTELÁ
Uns paxaros murmuraban na alborada no fondo do
LINGUA EÚSCARA
salgueiro
Yo pregunto a los presentes
que afogaba o seu reflexo de ópalo á beira da auga
si no se han puesto a pensar Hostoak lasai daude
e uns peixes rosas na sombra dunhas canaveiras
que esta tierra es de nosotros enbor ebakitit zintzilik. LINGUA FRANCESA
estrañábanse desta auréola verde;
y no del que tenga más. Ezin dute igerri
e de súpeto nun estalido de alba e de mel
Yo pregunto si en la tierra laster zuhaitzizerdirik Puis-je défendre ma mémorie contre l’oubli
a auga de area fíxose follaxe de ceo
nunca habrá pensado usted ez zaiela iritsiko Comme une seiche qui s’enfuit à perdre sang, à perdre haleine?
e o neno ido testemuñaba á xente
que si las manos son nuestras eta egarritan lehortuko direla Puis-je défendre ma mémorie contre l’oubli?
que un líquido de soño vencera o tempo
es nuestro lo que nos den. emeki-emeki
pois uns peixes cantaban nun salgueiro do mundo e
Robert Desnos
uns paxaros nadaban no azul do estanque!
Víctor Jara Juan Cruz Igerabide Sarasola
Poderei eu defender a miña memoria do esquecemento
Eu pregunto aos presentes
Coma unha lura que foxe perdendo o sangue, perdendo o
As follas dunha árbore talada
se non se teñen parado apensar
alento?
descansan placidamente.
que esta terra é de todos
Poderei eu defender a miña memoria do esquecemento?
Non poden adiviñar que, axiña,
e non do que teña máis.
xa non lles chegará a seiva.
Eu pregunto se na terra
Non poden adiviñar que murcharán coa sede
nunca terá pensado vostede
lentamente.
que se as mans son nosas
noso é o que nos dan.