1. O ι οικονομικές δραστηριότητες των Ελλήνων. Κεφάλαιο 8 ο Η παρουσίαση διαμορφώθηκε από τον Πέτρο Σαμούχο.

4. Οι περισσότεροι Έλληνες ζούσαν από τη γεωργία και την κτηνοτροφία , ενώ ελάχιστοι ασχολούνταν με τη βιοτεχνία.

5. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής το έπαιρναν οι κατακτητές , είτε ως ιδιοκτήτες της γης είτε με τη μορφή φόρων.

6. Σχηματίστηκαν μεγάλες αγροτικές ιδιοκτησίες που ανήκαν σε Τούρκους, τα λεγόμενα τσιφλίκια .

7. Στα τσιφλίκια καλλιεργούνταν προϊόντα που είχαν μεγάλη ζήτηση, όπως: σιτάρι, βαμβάκι, σταφίδα και καπνό.

8. Τα προϊόντα πουλιόνταν στο παζάρι που γινόταν μια φορά την εβδομάδα.

9. Σε ορισμένα μέρη γίνονταν εμποροπανηγύρεις μια φορά το χρόνο. Τον υπόλοιπο καιρό πλανόδιοι έμποροι έφερναν στα χωριά τα αγαθά που έλειπαν.

10. Οι έμποροι, επειδή υπήρχε ανασφάλεια, μετακινούνταν, πολλοί μαζί με μουλάρια ή καμήλες ( καραβάνια ).

11. Πολλές φορές, επειδή τα ταξίδια τους διαρκούσαν πολλές μέρες, διανυκτέρευαν στα χάνια , που βρίσκονταν σε απόσταση 30 χιλιομέτρων το ένα από το άλλο.

13. Η ελληνική ναυτιλία αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ – Καϊναρτζή , που έγινε ανάμεσα στη Ρωσία και την Οθωμανική αυτοκρατορία (1774) . «Εδώ, στις 10/21 Ιουλίου 1774 υπογράφτηκε η Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή μεταξύ των εμπίστων της Αικατερίνης της Μεγάλης, Πέτρου Ρουμάντσεφ, και του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Α΄, Μεγάλου Βεζίρη Μουσούλ Ζαντέ Μεχμέτ Πασά. Το άρθρο 7 της Συνθήκης αυτής προβλέπει: Η Υψηλή Πύλη υπόσχεται μόνιμη προστασία της Χριστιανικής Θρησκείας και των εκκλησιών της.»

14. Χάρη στη συνθήκη αυτή τα ελληνικά πλοία μπορούσαν να υψώνουν τη ρωσική σημαία και να ταξιδεύουν ανενόχλητα στη θαλάσσια επικράτεια των Οθωμανών.

15. Η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα Ψαρά και άλλα νησιά απέκτησαν μεγάλο εμπορικό στόλο και γνώρισαν μεγάλη οικονομική άνθιση .

16. Στις ναυτικές επιχειρήσεις οι καραβοκύρηδες έβαζαν τα χρήματα, οι τεχνίτες και οι ναύτες τη δουλειά τους και είχαν όλοι μερίδιο στην ιδιοκτησία και στα κέρδη της επιχείρησης.

17. Σημαντικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις δημιουργήθηκαν στην Καστοριά με τα γουναρικά, στα Αμπελάκια Θεσσαλίας με τη βαφή κόκκινων νημάτων,

18. στο Πήλιο με τα μεταξωτά υφάσματα και τα μάλλινα σκεπάσματα, ενώ σε κάποια επαγγέλματα όπως του χτίστη, του μαραγκού κ.ά. δημιουργούνταν παρέες που μετακινούνταν και δούλευαν ομαδικά.