1. Окото како оптички систем Око е името на органот за вид на повеќеклеточните животни . Еволутивно, првите “очи” претставуваат во суштина молекулска агрегација на фоторецепторите во едноклеточните организми. Со усложнување на градбата на организмите, фоторецепторите се преместуваат на одредено и константно место во организмот, градејќи ги првите сетилни органи за вид. Кај примитивните животни, очите се клучни за брзи реакции во движењата, предаторството или бегањето. Кај посложените животни, сетилото за вид е само едно од примачите на информации од надворешноста и овие информации се интегрираат во мозокот .

3. Окото како оптички систем Градба на окото 1:задна комора 2:ora serrata 3:цилијарен мускул 4:цилијарни зонули 5:Шлемов канал 6:пупила 7:предна комора 8:cornea 9:iris 10:lens cortex 11:lens nucleus 12:цилијарен процес 13:conjuntiva 14:инфериорен обличен мускул 15:инфериорен ректусен мускул 16:медијален ректусен мускул 17:ретинални артерии и вени 18:оптички диск 19:dura mater 20:централна ретинална артерија 21:централна ретинална вена 22:оптички нерв 23:вортикозна вена 24:топчест слој 25:macula 26:fovea 27:sclera 28:choroid 29:горен ректусен мускул 30:retina

4. Окото како оптички систем Гледање со две очи: При набљудување на далечните предмети оптичките оски на двете очи се паралелни. Кога предметот е близу, очното јаболко се придвижува и оските конвергираат кон предметот што се набљудува. Аголот што тие го зафаќаат толку е поголем, колку што предметот е поблизу. Според стекнатата претстава , од големината на тој агол ние можеме да судиме за растојанието на предметот од очите.

5. Хроматскaта аберација е оптички дефект што предизвикува светлосните зраци на различни бранови должини се фокусира на различни точки по должината на оптичка оска на објективот. Причината е дека индексот на рефракција зависи од брановата должина, така што зраците на кратка бранова должина (на пример сини) заврши (односно, на повисоки излез агол) од оние со повисока бранова должина. Време е да се фокусира на леќа поблиску до воздухот (да речеме црвена боја). Како што белата светлина се состои од многу бранови должини, една слика што се формира (од извор на светлина за едноставност, како што е ѕвезда) се состои од серија на фотографии од различни бои се протега по должината на оптички оска. Слика ѕвезда се формира, на пример, во фокусот на сино е направен од сина точка опкружен со ореол составена од шарени blur решение ѕвездите на различни големини и со различни бои. Истото важи и за црвениот фокус, каде што имаме црвена ѕвезда опкружен со матна боја ореол. Меѓу нив е фокусната рамнина, каде што сликата се формира, што е најмалку разредена и грубо соодветствува со фокус на жолто-зелена дел од спектарот, што одговара на спектарот во кој човечкото око е најчувствително. Недостатоци на окото: Окото како оптички систем

6. Астигматизам Астигматизам е состојба кај која светлосните зраци не се прекршуваат подеднакво во сите меридијани на окото. Во полза на поделбата, дефинирани се два замислени меридијани на окото, нормални еден на друг. Името астигматизам е од грчко потекло и значи "без точка".Тоа е рефракциска аномалија, при што зраците по прекршувањето во оптичкиот дел од окото, не се собираат во една точка од мрежницата и не се формира јасна слика на гледаните предмети. Најчеста причина за овој оптички недостаток на окото е неправилната прекршителна површина на рожницата. Астигматизмот многу ретко може да се појави поради неправилно прекршување на светлосните зраци во леќата на окото. Од астигматизам страдаат околу 5 отсто од луѓето. Во најголем број од случаите е наследен, а во помал број случаи може да се добие во текот на животот од болест или од повреда на предниот дел на окото. Карактеристино за луѓето со оваа рефракциска аномалија е што предметите од околината ги гледаат нејасно и од близу и од далеку.

7. Далтонизам Далтонизам е вообичаен израз за пореметување на препознавање на бои. Го опишал англискиот научник John Dalton на крајот од 18-от век, а врз основа на сопствено искуство оти и самиот имал проблем со препознавање на боите.Далтонизам е вообичаен израз за пореметување на препознавање на бои. Го опишал англискиот научник John Dalton на крајот од 18-от век, а врз основа на сопствено искуство оти и самиот имал проблем со препознавање на боите. На мрежницата на окото се наоѓаат нервни завршетоци-фоторецептори за три темелни бранови должини на светлината и ги делат во различни канали кои одговараат на црвената, зелената и сината. Кај лицата кои не препознаваат бои постои пореметување во рецепторите- поделбата не се одвива правилно, па тие поради тоа не препознаваат бои или заменуваат една боја за друга. Се пренесува од родителите на потомството, како и други наследни својства кои ги одредуваат телесните особини на поединецот. Исклучително, далтонизмот може да биде последица на оштетување на очниот нерв или на мрежницата на окото. Пореметувањето е почесто кај машките деца. Причината за тоа лежи во основата на наследувањето. Човечкото суштество има 23 пара на хромозоми, значи вкупно 46, и преку нив наследните својства на родителите се пренесуваат на децата. Поточно речено, преку гените кои во нив имаат одредено место (locus), а се градени од деоксиорибонуклеински киселини во различни комбинации.

8. Кај нормално око светлосните зраци од надворешната средина поминувајќи низ неговите траспарентни структури се прекршуваат. Прекршувајќи се тие ја проектираат, односно фокусираат сликата од надворешната средина директно на ретината. Но, доколку окото е премногу долго или корнеата (рожницата) ги прекршува зраците повеќе од потребно, фокусот на зраците, односно сликата ќе падне пред мрежницата(ретината). Во овој случај се вели дека личноста има миопија или кратковидост, што значи дека може јасно да гледа објекти кои се во близина, додека пак, за јасно да гледа објекти кои се оддалечени мора да носи очила, односно корективни леќи. Очилата кои се користат за корекција на миопијата ги прекршуваат светлинските зраци на начин кој овозможува и покрај абнормалноста на окото фокусот на сликата да падне на ретината. Така сликата повторно станува јасна. Што е кратковидност?

9. Изработија: Стефан Филиповски Дејан Попе Стојановски Николче Стојчевски