Madalenas

cousiñas feitas na casa
Mon Daporta

Luísa e Roxelio saen de viaxe
e non van volver ata máis da media tarde.

Os nenos ao quedaren sós deron en matinar
e prepararlle unha sorpresa para merendar.

E como a eles lles gustan as cousas da cociña,
pensaron en facer algo, que non fixeran aínda.

Colleron o libro para buscar ideas,
e pareceulles ben facer madalenas.

E unha vez de acordo, e escollida a receita,
xuntaron os compoñentes e puxéronse á faena.

Bateron os ovos co azucre, engadíronlle o leite,
botáronlle a fariña e o lévedo, as reladuras e o aceite.

E cando a pasta estaba xa feita
botaron nos moldes o que decía na receita.

Sobráballes pasta e para aproveitala,

repartíronna toda para non ter que tirala.

Metéronas no forno, co tempo programado,

e fóronse a esperar que pasara ao seu cuarto.

A masa, no forno, sigueu aumentando.
E cando foron ver… que sorpresa levaron!

A masa medrou tanto durante a cocedura
que non había madalenas… Todo o forno era unha!

Non lles quedou outra que acabar e limpalo,
e ao chegaren os pais ter que contalo.

Luisa ao entrar xa notou, polo cheiro,
que andiveran no forno con algún dos seus lerios.

E reñeulles, enfadada, polo que fixeran.
–Non poden cociñar sen que estea ela!

Eles apuxeron o de darlle a sorpresa
e que querían convidala a unha boa merenda.

E cando a nai, ao seguir, entrou na cociña,
preguntou que era aquelo e porque tiña esa pinta.

Eles contaron o que lles pasara,
que encheran moito os moldes por non tirar a masa.

E Roxelio ao acordarse do que a el lle pasara,
non poido máis e botou unha risada.

Os nenos sorpréndense, non entenden nada.
Seu pai está a rir da súa aduanada!

E contoulles que dunha volta, xa hai moito tempo,
a el tamén lle pasara outro tanto do mesmo.

Que non tiveran pena, que aquelo que fixeran
non se iba a estragar de ningunha maneira.
Que estaban no punto e cheiraban moi ben.

E merendáronas todas: os nenos co leite eos pais co café.

fin
E estaban tan boas, sabían tan ben,
que tomaron acordo de facelas outra vez.

Recommended