segunda persoa

1. (…)Pensas que nunca che ha pasar, imposíbel que che suceda a ti, que es a única persoa do mundo á que xamais lle ocorrerán esas cousas, e daquela, unha por unha, empezan a pasarche todas, igual que lle suceden a calquera outro (…)
(…)Presentáronche á única muller que estivo contigo desde aquela noite de hai trinta anos, a túa muller, o grande amor que te apañou por sorpresa cando menos o agardabas…Porque sempre falades, iso é en certo modo o que vos define, e durante todos estes anos levades vivindo dentro dunha longa e ininterrompida conversa que se iniciou o día no que vos coñecestes(…)
Diario de inverno, Paul Auster