1. ANE ETA HARTZA
Bazen behin, Ane izeneko neskatxa gazte bat. Ane bakarrik bizi zen mendko etxe batean, eta
egunero-egunero irteten zen kalera mendiko zuhatzetatik janaria hartzera.
Egun batean, menditik barna zihoala, kobazulo baten ondoan zuhaitz bat ikusi zuen, zeinak
sagar disdiratsu-disdiratsuak zituen. Hala ere, zuhaitza oso altua zen, eta goraino igo behar izan
zuen. Halako batean, jada zuhaitz puntan zegoela, haize bolada bat etorri eta lurrera bota zuen
Ane. Esnatu zenean, ez zekien non zegoen, leku ilun eta hotz bat zegoen, eta urrutian argi
disdiratsu bat ikusten zen. Baina berehala ohartu zen kobazuloan zegoela, eta hartz bat ikusi
zuenean, ohartu zen animalia hark sartu zuela leku hartan. Hasieran, izugarrizko beldurra
sentitu zuen, ez bait zekien animalia hark zertarako sartu baitzuen han. Hasieran, eskin batean
bolatxo bat balitz bezala ipini zen, baina ondoren, hatzarengana hurbildu zen, eta pixkanaka-
pixkanaka konfiantza hartzen hasi ziren.
Azkenean, lagunak egin ziren, fruituak hartzera elkarrekin joaten ziren… Eta nahiz eta Anek
etxean bakarrik bizitzen jarraitu, jada lagun berri bat zeukan, eta ez zegoen hain bakarrik.
Gainera, norbait nolakoa den jakiteko, lehenengo ezagutu egin behar dugula ikasi zuen.
