1. www.greenkeeper.nl58 www.greenkeeper.nl58
“Hoofdgreenkeeper moet
baangericht bezig blijven”
Supervisor Han Groothuizen: no nonsense op De Golfhorst
Gevraagd: een medewerker buitendienst mét
verstand van machines. Dat was de kern van de
vacature van Golfbaan Het Rijk van Nijmegen die
in 1989 de interesse van Han Groothuizen wekte.
De opgeleide vakbekwaam hovenier die in het
nabijgelegen Leuth opgroeide, zag zijn kans
schoon het hoveniersvak – waarin naar eigen
zeggen toch niet zoveel te doen was in de jaren
’80 – te ontvluchten. “Ik had wel eens een brom-
mer opgevoerd, dus ik dacht: laat ik eens reage-
ren”, rakelt Groothuizen lachend de anekdote op
die zijn greenkeepercarrière inluidde. Er volgde
een sollicitatiegesprek met manager Jacqueline
Lambrechtse dat resulteerde in een jaarcontract.
Groothuizen: “Het werk beviel uitstekend en
vervolgens heb ik het gehele traject aan
opleidingen van greenkeeper tot hoofdgreen-
keeper gevolgd. Op een gegeven moment ben
ik op hoofdgreenkeeper Willy Alferink afgestapt
met de mededeling dat ik hem niet voorbij wilde
steken. Dat impliceerde indirect mijn vertrek.
Als de gelegenheid zich zou voordoen dat ik op
een andere baan als hoofdgreenkeeper aan de
slag zou kunnen gaan, zou ik weg zijn. Ik wilde
mezelf namelijk verder ontplooien.” Golfpark am
Schloss Moyland in Bedburg-Hau (nabij Kalkar)
bood Groothuizen die kans in het midden van
de jaren ’90. Groothuizen: “Moyland was een
privé baan, waar je flink inleggeld moest betalen
om te spelen. Er waren plannen de negen holes
baan uit te breiden, maar die expansie liet maar
op zich wachten. Ik had energie over en heb
het bestuur meermaals gevraagd op te schieten.
‘Blijf nog even, er wordt aan gewerkt’ kreeg ik
dan steevast te horen. Uiteindelijk ben ik nog
twee jaar gebleven, maar dat kwam ook omdat
ik in de wintermaanden werk verrichtte op een
golfbaan annex hotel van een verenigingslid in
Portugal. Ik werkte in een vast ritme van drie
weken Portugal en dan weer een lang weekend
Nederland.” Toen Groothuizen vervolgens de
overstap naar Golfbaan Borghees (tussen Elten
en Emmerich) maakte, kwam hij ook in contact
met Toon Beerens, de initiatiefnemer van De
Golfhorst. Groothuizen: “Ik hoorde dat Beerens
bezig was met een golfbaan in Renkum, die
uiteindelijk de Heelsumse Golf werd. Ik heb hem
gebeld met de vraag of er mogelijkheden voor
mij waren. Een concrete toezegging kreeg ik
niet, maar door het leuke gesprek hebben we
wel contact gehouden. Tijdens een Barenbrug
Golfdag in Nunspeet hebben we samen de flight
gelopen, waarna Beerens mij betrok bij zijn
project De Golfhorst.”
Als hij ooit nog de gelegenheid krijgt een volledig nieuw project op te starten -vanaf de aanleg tot en met de eerste vijf jaar bedrijvigheid-
zal hij die kans met beide handen grijpen. Tot die tijd, en misschien wel altijd, blijft Han Groothuizen (42) directeur/eigenaar van golfcomplex
De Golfhorst in America, gemeente Horst aan de Maas. “Ik hoop dat ik de golfbusiness nooit hoef te verlaten. Er zijn nog genoeg activiteiten
te ontplooien, waaraan ik mijn steentje kan bijdragen.”
Auteur: Niels Wiertz

2. 59www.greenkeeper.nl 59www.greenkeeper.nl
Lowbudget baan
Toon Beerens had zijn oog laten vallen op
de voormalige stortplaats Zuringspeel aan de
Midden Peelweg, op de grens van Horst aan de
Maas en Sevenum. Tot aan het begin van de
jaren ’90 diende het stort als verzamelplaats van
voornamelijk huishoudelijk afval. Op de aan-
wezige onder- en bovenafdichtingen van
zandbentoniet had Beerens zijn golfbaan in
gedachten. Hij benaderde golfbaanarchitect
Alan Rijks voor het ontwerp, waarna de eerste
schop op 1 mei 1997 de grond in ging. “Ik was
erbij toen de baan geconstrueerd en aangelegd
werd”, memoriseert Groothuizen. “Het was een
lowbudget baan die met heel beperkte middelen
is aangelegd. Er was nog geen 1,5 miljoen
gulden mee gemoeid. Met de gemeente zijn
afspraken gemaakt over de koop van de
gronden en de betalingstermijnen. Ondernemers
uit de buurt die grond kwijt moesten, brachten
het naar De Golfhorst. Zo hebben wij er een
geaccidenteerd terrein van kunnen maken. Het
verschil tussen het hoogste en laagste punt
bedraagt maar liefst 35 meter. Het voormalige
toegangshuisje voor de vrachtwagens herin-
nert nog aan het vorige bestaan. Nu doet ‘de
Schuilhorst’ dienst als toilet- en schuilruimte.
Door het lage budget is De Golfhorst niet
helemaal aangelegd zoals Rijks het bedoeld had.
De greens, die nagenoeg op maaiveldniveau
liggen, zijn volgens het Dutch Greens principe
(80/20, met drainage en beregening) aan-
gelegd. Ze zijn niet voldoende omhoog gebracht,
waardoor ze sneller nat worden en eerder dicht
moeten. Dat zijn nog steeds knelpunten die
we proberen te verhelpen door extra drainage,
wiswielen, ijscodrainage, verzanding van greens
en fairways en gebruikmaking van zeolieten
(Greenmaker). De knelpunten zijn daardoor
grotendeels opgelost. Ieder jaar maken we er een
redelijk budget voor vrij, bovenop het normale
budget voor de onderhoudswerkzaamheden.”
Onderhoudsgebeuren
Toen De Golfhorst twee jaar open was, deelde
Toon Beerens mee dat zijn enige dochter niet
van plan was de golfbaan over te nemen. In
zijn zoektocht naar een opvolger deed hij Han
Groothuizen, Bart van de Windt en Nel de Swart
het voorstel zich in te kopen. Groothuizen:
“Waar ik verantwoordelijk was voor het buiten-
gebeuren, regelde Nel de horeca en de acquisitie
van de leden. Bart bezigde zich als golfpro met
de school en de shop. Wij kregen ieder een
belang van 20%, de resterende 40% bleef eigen-
dom van Toon Beerens, die een jaar later door
een verkeersongeval om het leven is gekomen.
Toen stonden wij voor de opgave zijn werk voort
te zetten. Inmiddels is Bart van de Windt ermee
gestopt en hebben Nel en ik alles verdeeld. Als
directeur/eigenaar ben ik nu supervisor op het
gehele onderhoudsgebeuren. Dat hebben we
namelijk uitbesteed aan SBA Groentechniek, dat
met vijf personen werkzaam is op De Golfhorst.
De hoofdgreenkeeper, Jos Theunissen, ken ik al
heel lang. Hij is net als ik werkzaam geweest op
Het Rijk van Nijmegen en Golfbaan Borghees.
Theunissen heeft ook een tijdje op de Peelse Golf
gewerkt en hij is vertegenwoordiger geweest bij
Pols Zuidland. Nu is hij al anderhalf jaar actief op
De Golfhorst. Ik wilde hem graag hier hebben,
want het klikt goed tussen ons. We hebben aan
een half woord genoeg.”
Interview
De Golfhorst is gebouwd op
leemhoudend zand dat in
combinatie met een hoge
grondwaterspiegel zorgt voor
een natte ondergrond

3. www.greenkeeper.nl60 www.greenkeeper.nl60
Uitbreidingsplannen
De uitbesteding van het greenkeeperwerk kwam
aan de orde toen De Golfhorst een baanveran-
dering wilde doorvoeren en daarvoor een offerte
aanvroeg bij SBA. Het een leidde tot het ander,
en uitbesteding kwam ter sprake. Groothuizen:
“Als we eerder hadden geweten welke voor-
delen uitbesteding zou hebben voor de personele
bezetting had ik het wellicht nog eerder gedaan.
Als er een keer een greenkeeper ziek is, komt
er gewoon een vervanger. Als er iets mis is met
een machine wordt het meteen opgelost en is
er geen stagnatie. SBA heeft het zittende green-
keeperteam en onze machines overgenomen.
Doordat De Golfhorst met uitbreidingsplannen
(18 holes erbij, red.) bezig was, moest ik me
daarmee fulltime bezigen. Voor het aansturen
van een greenkeeperteam ontbrak mij simpelweg
de tijd. Jos Theunissen stuurt het greenkeeper-
team aan. Zelf werk ik ook nog wel eens mee
in de baan; ik houd me voornamelijk bezig met
ontwikkelingen en nieuwe initiatieven. Op dit
moment hebben we 27 holes, waarvan 18 holes
par-70 en 9 holes par-3 oefenfaciliteiten. Daarbij
hebben we nog een 9 holes clinicbaan. Over
nieuwe uitbreiding twijfelen we op dit moment.
Dat heeft mede te maken met ontwikkelingen
in de regio. Als er een baan in Boxmeer of Mill
komt, kan dat een zuigende werking op onze
streek hebben. In 2006 waren wij goed voor
58.000 rondjes golf. De vereniging neemt onge-
veer 60% van de beschikbare starttijden in, de
overige 40% is bestemd voor greenfee spelers,
bedrijfslidmaatschappen en aanverwante
commerciële activiteiten. In principe zijn we het
hele jaar rond geopend, maar we blijven weers-
afhankelijk. Als het te nat is, zijn we genoodzaakt
dicht te gaan. Dat is dit jaar twee keer voor-
gekomen. De Golfhorst is gebouwd op leem-
houdend zand dat in combinatie met een hoge
grondwaterspiegel zorgt voor een natte onder-
grond. De greens bestaan uit een roodzwenk/
struis combinatie (80/20), op de tees en fairways
zit er ook veldbeemd bij. De verzorging van
gemengde grassen vind ik minder werk vergen
dan het onderhoud van een monocultuur. Drie
greens willen we opnieuw opbouwen; die zijn
op dit moment onze zwakke plek. Bij langdurige
regenval zijn ze onbespeelbaar, waardoor onze
baan niet meer qualifying is. In de strijd tegen het
water hebben we nu ook acht hectaren fairways
behandeld met zeoliet. Via Jan Robben (HAS)
hebben we twee studenten op het probleem
losgelaten. De resultaten van hun afstudeerpro-
ject waren bevredigend voor verdere verdieping.
Interview

4. 61www.greenkeeper.nl 61www.greenkeeper.nl
Toen hebben we Paul Schilders erbij betrokken
en zijn product Greenmaker toegepast. Door de
grondbewerking en de materialen merken we nu
al verbeteringen op het gebied van doorlatend-
heid en opneembaarheid. Of dat helemaal toe te
schrijven is aan het gebruik van zeoliet kan ik nu
nog niet zeggen. Afgezien van de nattigheid ben
ik qua onderhoud een tevreden man. We laten
op weinig plaatsen de rough echt doorgroeien
om golfers in staat te stellen een rondje in 4 uur
en 15 minuten af te laten leggen. In een deel van
de baan hebben we een biotoop gecreëerd, waar
we de natuur haar gang laten gaan. Betreding is
daar dan ook ten strengste verboden.”
Golfhorstgevoel
Als supervisor vindt Han Groothuizen het belang-
rijk dat de greenkeepers op een positieve manier
bezig zijn met hun vak. Humor en hard werken
gaan daarbij hand in hand. Flink de schouders
eronder, maar een grapje op z’n tijd moet
kunnen. “Ik ben een no-nonsense man en draai
niet om zaken heen”, vult Groothuizen aan. “Dat
valt niet bij iedereen in goede aarde. Maar ja,
wat moet dat moet! In mijn eigen team heb ik
gelukkig nog nooit hoeven ingrijpen. Waar we
voor moeten waken, is dat de hoofdgreenkeeper
meer tijd achter zijn bureau doorbrengt dan op
de baan. Hij moet baangericht bezig blijven! Laat
dat computerwerk en de administratie over aan
de baanmanager. Jos Theunissen neemt bij ons
de verantwoording voor de vijf greenkeepers die
onder zijn hoede opereren. Hij heeft verstand
van zaken, speltechnisch inzicht en is vooral
leider en coach van de groep. De greenkeepers
zijn bij ons overal bij betrokken. Ook al is het
werk uitbesteed, de jongens die hier werken,
zijn allen doordrongen van het Golfhorst gevoel
dat zich kenmerkt door een gezellige en sociale
opstelling. Dat geldt overigens niet alleen voor de
greenkeepers. Ook de horeca is uitbesteed, maar
ook die conformeert zich aan de cultuur van De
Golfhorst. Als een klant namelijk niet tevreden
is over de negentiende hole heeft dat golfbaan-
breed zijn uitwerking. Dan is het niet, wat heb ik
toch een slechte soep in het restaurant gegeten,
maar op De Golfhorst. Dan krijgt de gehele baan
plotseling een negatieve klank en die schade
moet je voorkomen.”
Toekomstplannen
Wie Han Groothuizen hoort vertellen over De
Golfhorst proeft de passie in zijn woorden. Niet
gek voor iemand die tot kort niet alleen werkte,
maar ook woonde op het golfcomplex. Het
onderkomen op de baan heeft Groothuizen
inmiddels verruild voor een 200 jaar oude boer-
derij in Grubbenvorst. “Met mijn vrouw Ria had
ik afgesproken dat we maximaal vijf jaar op het
terrein zouden wonen. Het zijn er acht
geworden. Wonen op de baan had zijn charme,
maar je aanwezigheid werkte in je voor-, maar
zeker ook in je nadeel. Bij calamiteiten was je
snel ter plekke, maar als je op zondagmiddag in
je tuin aan een pilsje zat en er om de haverklap
een hoofd over de schutting kwam, was de
privacy ver te zoeken. Dat heeft er mede toe
geleid dat we onze intrek hebben genomen in
een boerderij die we onlangs helemaal hebben
opgeknapt. Ria heeft mij altijd gesteund in mijn
werk. Het is dan ook niet vreemd dat onze zoon
Rob (23) greenkeeper is op Afferden. Zijn twee-
lingzus Janine volgt de middelbare hotelschool.
Waar Rob het vak van huis uit heeft meegekre-
gen, zie je vaak dat scholieren moeite hebben
met een toekomst op de golfbaan. Bij de jeugd
staat golf gelijk aan dikke auto’s, net geklede
mensen, kortom kakkers! Onbekend, maakt
onbemind, want zo is het al lang niet meer.
“Als we eerder hadden
geweten welke voordelen
uitbesteding zou hebben
voor de personele bezetting
hadden we het wellicht nog
eerder gedaan"

5. 63www.greenkeeper.nl 63www.greenkeeper.nl
Maar die drempel is er wel nog, en die moet
worden verlaagd. Een initiatief als de Dag van de
Greenkeeper juich ik dan ook toe. Kennismaking
met een golfbaan en het vak is een eerste stap.
Scholieren maakten bij ons altijd via het leer-
lingstelsel kennis met De Golfhorst. Ze werkten
vier dagen op de baan en gingen één dag naar
school. Als zij een greenkeeperopleiding volgden,
betaalden wij die als werkgever. Daar moet je niet
moeilijk over doen. Kennis (opdoen) is belangrijk.
Als ik op studiereis naar Harrogate ging, nam ik
altijd iemand uit mijn team mee om seminars te
bezoeken, ervaringen op te doen en ideeën met
collega’s te bespreken. Zelf houd ik mijn kennis
op peil door mijn NGA-lidmaatschap, vakbladen,
internet en beursbezoeken. Ook bestel ik regel-
matig boeken bij STRI. Met name uiteenzettingen
over ziektes en naslagwerken vind ik interessant.
Wat het opleidingsniveau in Nederland betreft,
ben ik van mening dat het de laatste jaren van
een 6 naar een 7,5 is gegaan. Vooral door de
inzet van mensen die het greenkeepervak weten
te waarderen. Door de cursusleiders van IPC en
HAS is er –met ondersteuning vanuit de commer-
ciële wereld- een behoorlijke upgrade tot stand
gebracht. Greenkeepers zouden mijns inziens nog
wel meer mogen verdienen dan hoveniers. Zeker
als je de vroege begintijdstippen, de
weekenddiensten en de inzet die het werk vergt
in ogenschouw neemt. Op De Golfhorst moeten
de greenkeepers toch zo’n 1000 golfers tevreden
houden. Zo zijn er nog genoeg activiteiten te
ontplooien, waaraan ik mijn steentje kan
bijdragen. Ik heb ooit de hoop uitgesproken
dat ik de golfbusiness nooit hoef te verlaten. Ik
maai nog net zo lief als dat ik de boekhouding
verzorg. Als de gelegenheid zich nog ergens zou
voordoen dat ik een volledig nieuw project mag
opstarten en er vanaf de aanleg tot en met de
eerste vijf jaar bedrijvigheid bij betrokken ben,
zou ik die kans met twee handen aangrijpen. Ik
zou er dan voor zorgen dat de aanleg van de
baan onderhoudstechnisch super is. Bovendien
zou ik een eigen greenkeeperteam samenstellen.
Een aantal mensen van wie ik een hoge pet op
heb, zou ik er dan bij willen hebben. Ik noem
geen namen, maar het zijn personen die je overal
tegenkomt, en die net als ik continu op zoek zijn
naar vakgerichte informatie die ze in de praktijk
kunnen brengen. Het lijkt me geweldig die
mensen in één team bijeen te brengen, maar dat
zal financieel waarschijnlijk onhaalbaar zijn.”
Interview