2. Դավիթ Անհաղթը ըստ
հետազոտությունների ծնվել է 5-րդ դարի
70-ական թվականներին`մոտ 475
թվականին` Արևելյան Հայաստանի Մեծ
Հայքի Տուրուբերան նահանգի Տարոն
գավառի Ներգին գյուղում: Այդ պատճառով
էլ նա ձեռագրերում հաճախ հիշատակվում
է, որպես Դավիթ Ներգինցի: Մահացել է 6-
րդ դարի կեսերին` Արևելյան Հայաստանի
Հաղպատ գյուղում: Դավիթ Անհաղթը
կրթությունն ստացել է Ալեքսանդրիա
քաղաքում: Դասավանդել է Օլիմպիոդորոս
Կրտսերի փիլիսոփայական դպրոցում:
Գլխավորել է հունական դպրոցը:
Վերադառնալով Հայաստան՝ ծավալել է
գիտական և մանկավարժական
գործունեություն:
3. Աթենքում և Կոստանդնուպոլսում
մասնակցել է փիլիսոփայական
հրապարակային բանավեճերի, իր
գիտելիքներով ապացուցելու և
արվեստով հաղթել բոլորին, որի համար
ստացել է Անհաղթ պատվանունը:
Դավիթ Անհաղթի աշխատություններից
մեզ են հասել «Սահմանք
իմաստասիրության», «Վերլուծություն
Ներածությանն Պորփյուրի»,
«Մեկնություն Ստորոգությանցն
Արիստոտելի» և «Մեկնություն ի
Վերլուծականն Արիստոտելի» երկերը:
VIII դ. նրա երկերը թարգմանվել են
վրացերեն և շոշափելի դեր խաղացել
նաև վրացական փիլիսոփայության
մտքի զարգացման գործում։
4. Ըստ ավանդության, Դավիթ Անհաղթը բազմաթիվ
երգեր է հորինել եկեղեցու համար։ Նա հայրենիքում
մեծ զրկանքներ ու տառապանքներ է կրել, հալածվել և
ստիպված մեկուսացել է Հաղպատի մենաստանում:
Հետագայում Հայ եկեղեցին նրան դասել է սրբերի
շարքը, իսկ աճյունը տեղափոխվել է հայրենի գավառ
և թաղվել Մշո Առաքելոց վանքի բակում: Դավիթ
Անհաղթի անունով Երևանում կոչվել են փողոց և
հրապարակ, կանգնեցվել է նրա հուշարձանը:
