1. Á MARXE, 1995
Obra xornalística IV
(EDITORIAL GALAXIA).-Vigo. 2006
Acto final
CARLOS CASARES
Débolle a Billy Wilder a primeira risa do ano que comeza. Estaba onte lendo a
súa biografía e atopeime cunha historia chea de malicia que merece a pena ser
contada. Tratábase dun neno, amigo da infancia do celebre director de cine, a
quen o pai sorprendeu un día facendo un pecado.
Co propósito de corrixilo, díxolle que se repetía aquel acto cincuenta veces,
morrería. O rapaciño prometeuse a si mesmo emendarse, pero sen conseguilo.
Por precaución, cada vez que sucumbía puña unha raia nun caderno.
Pouco a pouco, a pesar de estar convencido de que a súa debilidade o conducía
irremediablemente cara a un fatal desenlace, a libreta íase enchendo de raias.
O único que conseguía con moito esforzo era ir retrasando o día da morte, que
de todas maneiras se aproximaba de forma inexorable, tal como o seu pai lle
tiña anunciado.
A raia número corenta e nove estivo bastante tempo pechando a serie, pero o
demo arranxou todo para que a número cincuenta, e definitiva, fose trazada no
lugar que lle correspondía.
Antes, o rapaz escribiulle unha carta cariñosa aos seus pais, na que lles
explicaba como tiña loitado contra a tentación, pero que ao cabo ía caer por
última vez e que rogaba que lle perdoasen.
Meteu a carta por debaixo da porta do dormitorio deles e alá se encamiñou cara
ao acto final.
Por fortuna, Deus foi máis comprensivo que o pai do rapaz.
Luns, 2 de xaneiro
