Հովհաննես Թումանյան

1. Հովհաննես Թումանյան
Ա’խ ի’նչ լավ են սարի վրա
Անցնում օրերնանո’ւշ,անո’ւշ
Անրջային,թեթևասահ,
Ամպ ու հովերն անուշ, անուշ:
Ահա’ բացվեց թարմ առավոտ,
Վարդ է թափում սարին-քարին,
Շաղ են շողում ծաղիկ ուխոտ,
Շնչում բուրմունք եդեմային:
Ա’խ, ի’նչ հեշտ են սարի վրա
Սահում ժամերնանրջային
Շվին փչեց հովիվն ահա,-
Աղջիկն ու սերն անո’ւշ, անո’ւշ: