1. El ápice
No te habrá de salvar lo que dejaron
Escrito aquellos que tu miedo implora;
No eres los otros y te ves ahora
Centro del laberinto que tramaron
Tus pasos. No te salva la agonía
De Jesús o de Sócrates ni el fuerte
Siddharta de oro que aceptó la muerte
En un jardín, al declinar el día.
Polvo también es la palabra escrita
Por tu mano o el verbo pronunciado
Por tu boca. No hay lástima en el Hado
Y la noche de Dios es infinita.
Tu materia es el tiempo, el incesante
Tiempo. Eres cada solitario instante.
JORGE LUIS BORGE

2. Het topje van de ijsberg
Dat wat zij geschreven hebben gelaten
En waartoe jouw angst zich smekend wendt
Zal je niet mogen redden
Jij bent de anderen niet en nu zie je jezelf
Als het centrum van het labyrint dat door
Jouw eigen stappen getekend werd. Jou redt
De doodstrijd van Jezus of Socrates niet
Noch de sterke Siddharta van goud die,in een tuin,
De dood aanvaardde toen de dag ten einde liep.
Stof is ook het geschreven woord
Door jouw hand of het gesproken woord
Door jouw mond. Het lot bevat geen medelijden
En de macht van God is oneindig
Jouw materie is de tijd, de onophoudelijke
Tijd. Jij bent ieder solitair moment.
vertaling A.Nadal Uceda