2. „Żaden pomnik nie
pomnoży sławy żadnemu
wielkiemu człowiekowi (…).
Toż samo było
z Mickiewiczem, choć nie
miał pomnika, i ani jego
sława nie wzrośnie, ani jego
prochy nie będą
spokojniejsze, gdy mu na
rynku krakowskim postawią
paręset centnarów kamieni
i spiżu.
Pomniki stawiają nie swoim
wieszczom, ale samym
sobie – narody bogate,
mające zdolnych rzeźbiarzy.
(…) tylko dla swojej
satysfakcji.
Czy zaś my, Polacy,
jesteśmy tak bogatym
narodem?”
Bolesław Prus,
Słówko o krytyce
pozytywnej (1890)
Stanisław Strzyżyński,
Ławeczka Bolesława Prusa
w Nałęczowie
(fot. A. Mocyk)
3. „Ja, dawny ja pochowany jestem razem
z nadziejami moimi pod Białką, skąd
drugi ja wyniósł: dwumiesięczne
szaleństwo, zwątpienie w tego rodzaju
zabawy i kalectwo”.
Aleksander Głowacki,
List do Mścisława Godlewskiego z 11 XI 1865 r.
Aleksander Głowacki
w mundurze Szkoły Głównej
fot. Konrad Brandel
4. Złodziei nie brak tam i zwierza – tudzież
Psów gniewnych; lecz gdy-ć który kiedy utnie
Nie pierzchaj, jedno stojąc rezolutnie
Wołaj: a pódziesz!...
O rozkoszy życia wiejskiego. Sielanka
w pięciorgu pieśniach
Bolesław Prus na
frontopisie 1. wyd. Lalki
aut. Józef Holewiński
5. „powieści z wielkich pytań (…) epoki”
•Placówka 1885-1886
•Lalka IX 1887-V 1889
•Emancypantki 1890-1893
•Faraon 1895-1896
7. Fenomen Lalki
„Prus nie jest
wielkim
malarzem,
ale
nieporównanym
rysownikiem
szkiców”.
A. Świętochowski,
Aleksander Głowacki
(Bolesław Prus)
Ogród Saski
8. Fenomen Lalki
„Prus nie jest
powieściopisarzem
bohaterów
wielkich, lecz
małych, cichych
i ukrytych”.
A. Świętochowski,
Aleksander Głowacki
(Bolesław Prus)
Aleksander Gierymski, Piaskarze (1887)
9. Fenomen Lalki
„(…) tytuł jest
przypadkowy”
Bolesław Prus,
Słówko o krytyce
pozytywnej (1890)
Pierre Olivier Joseph Coomans (1816-1889),
Kinder
10. Fenomen Lalki
„Panna Izabela
nie jest «lalką»
(lalką – jest
lalka Heluni
Stawskiej)”.
Bolesław Prus,
Słówko o krytyce
pozytywnej (1890)
Charles Courtney Curran, A Dolly’s Portrait (1909)
11. „Nie pisuję zresztą (…) dla niewinnych
panienek (…), lecz dla dorosłych kobiet
i ludzi twardej pracy”.
Bolesław Prus, Słówko o krytyce pozytywnej (1890)
Powieść „dla dorosłych”
12. Powieść
„dla dorosłych”
„(…) niesłychanie
różniła się od
klimatu ówczesnej
powieści polskiej:
parzyła
namiętnością,
zawracała
w głowie oparem
zmysłowym”.
Tadeusz Żeleński (Boy), Prus
w perspektywie czasu (1937)
Witkacy, Boy Żeleński
(1930)
14. Powieść
„dla dorosłych”
„(…) ludzie
dobrzy marnują
się lub
uciekają,
a łotrom dzieje
się dobrze”.
Bolesław Prus,
Słówko o krytyce
pozytywnej (1890)
Dworzec Petersburski
15. Genesis z cierpienia
„I stał się człowiek. Żył kilkadziesiąt lat,
a w ciągu nich tyle pragnął i tyle cierpiał, że
martwy świat nie zaznałby tego przez cała
wieczność”.
Bolesław Prus, Lalka
16. Prus humorysta
„Humor jest sumiennym oglądaniem rzeczy
co najmniej z dwu stron: dobrej i złej, małej
i wielkiej, ciemnej i jasnej. (…) Humorysta
w wielkim stylu niczego nie usiłuje zdobyć,
nikogo nie nawraca i nikomu nie ulega (…)”.
Bolesław Prus, Słówko o krytyce pozytywnej (1890)
17. Powieść
„dla dorosłych”
„Oto są moje wielkie idee: zmniejszyć
nieszczęście, powiększyć szczęście;
usunąć szkodliwość, spotęgować
użyteczność i doskonalić wszystko: ziemię,
człowieka, jego narzędzia i wyroby, jego
ducha, a nareszcie całe społeczeństwo”.
Bolesław Prus, Słówko o krytyce pozytywnej (1890)
