1. Anneminaldığıderinnefeskulağımdacınladı.‘Bebeğimkeşke bukadaruzağımdaolmasaydınsana
yardım edemiyorumveyaihtiyacınolduğundagelemiyorum.’
Anneminakıl sağlığıyerinde değildi.
‘ Haha annenbildiğindeli.’tarzındabirdelilikdeğil bubildiğinizyirmiyıl önce Tanrının gönderdiği bir
melektenhamilekaldığınainandığıtürde birdelilik.
Evet…
Şifozreni hastalığıtanısıkonulmuştu,son birkaçyıldır ilaçlarlaiyiydi amadahaöncesi korkutucuve
yorucu.Tabii anneminonyedisinde bekarbirkadınolarakhamile kalmasıve küçükbirkasabada
yaşamamızdadurumayardımcı olmuyordu.Benimkasabamdabekargençyaştahamile kalmış
kadınlarainsanlariyi gözle bakmıyorlar.Onundaakıl sağlığındanyoksunolmasıdadurumu
değiştirmiyor.
‘ Anne,gerçektengitmemgerek.‘dedimyurdunkapısıaçıldığı zaman gözümoraya kaydı.Erin Foye ,
oda arkadaşım , yurtakoşumerkezimizolmasınarağmendışarıyı içeriye tercih ediyordu.BununNew
RiverVadisindeyetişmişolmasıylabirilgisi vardısanırım. Kapıdan içeriye girdi ve karşımaoturdu.
‘ Gerçekteneve gelmeni çokisterdim.Dünyanınbirucundasın.‘
İç çekmemekiçinkendimi zortuttum.Budurumannemiçinzordu, biliyordumve kendime bunu
hatırlatıp duruyordum.
‘ Dünyanınbir ucu değil anne ,SenMissouri’desinbenVirginia.Okadaruzak değil.’
Erininkoyukahverengi gözleri benimle buluştuğundaiçlerinde sempati doluluydu.Sonüçsömestr
oda arkadaşıydıkve anneminbütünbocalamaolaylarındanhaberi vardı.Ve kesinlikleneden
pisikolojiyi seçtiğimi anlayabiliyordu.Anneminhastalığısayesinde insanbeynininnasıl çalıştığıve nasıl
yanıldığı ilgimi çekiyordu.Ve akıl sağlığındanyoksunbiranneyle büyümekbanadiğerailelerinneler
yaşadığını anlamakabiliyetiveriyordu.Hemhastalarayardımetmekhemde ailerine yardımcıolmak
enbüyükamacımdı.
Aslındaamacım bundandaha fazlasıydı, eğerbuhastalığı anlayabilirsemanneminkaderini
değiştirebilirdim.
‘ Eğer eve gelirsenkendimi dahaiyi hissedeceğim. ‘diye devametti. ‘Buradada iyi üniversitelervar.
Bu yaz sengittiğinde herşeydahakötüleşti Josephine.Seni evde istiyorum.İşleryolundagitmiyor.‘
Ayaklarımyere değerkendondumkaldım.Kahverengisaçlarımyüzümüörtüyordu.Saçtellerime
baktım , aralarında beyazşeritlerakansaçlarım tamamendoğaldı.Osarı – beyazşeritleri ben
boyamamıştım.Orta okuldaykensaçlarımüçrenge dönüştü.Annemmelekbabamınbanamiras
bıraktığı birşeyolduğunusöylerdi.Amadahaçokyazları dışarıda geçirenkızlarıngüneştenrengi
değişensaçlarıgibiydiler.Amabirnedendendolayıaslaeski hallerine dönmediler.Şeritlerkışınbile
bu renkte kaldılar.
Şikayetçi olmadığımiçinboyamayıhiçdüşünmedim.
2. Suç karnıma bıcak gibi girdi.Evi üniversiteiçinterkettiğimdenberi bende aynışeyi düşünüyordum.
Onuterk etmememgerekirdi.Amaküçükkasabambeni yavaşçaöldürüyordu.Oradançıkmam
gerekiyordu.Yaşamamgerekiyorduve büyükannemihtiyaçımolanparayı bana verince birdakika
durmadım.
Onlardabenimnormal birhayatasahipolmamıistiyorlardıbuyüzdenbütünparalarınıbiriktiripbeni
bu okulagönderdiler.
‘ Josephine.’ Dedi fısıldayarakannem.
Annemhariçkimse beni Josephine diyeçağırmazdı.Ama kalbiminteklemesine nedenolanşeybu
değildi .
Erine arkamı dönerekküçükmakyaj masamadoğrugittimve bilekliğimi alırkensesimialçattım.‘
Sorunne anne?’
‘ Dünyason zamanlarınıyaşıyor. ‘ dedi fısıldayarak.
Omuzlarımdaki gerginlikyerini rahatlamayabıraktı.Bu yeni birşeydeğildi.‘Geçenyıl olanları
unutmuşolamazsın.‘
Aklıbaşında olankimse geçenyıl olanlarıunutamaz.Bütünkosmikkıyametherkesinaklınıalmış,yer
yerindenoynamıştı.KocamandalgalarKuzeyCarolina’yıharitadansilmişti.Volkanlaraktif hallegeçti ,
depremleroldu,tsunamilerbütünşehirleri yoketmekle tehditetti.
Ülkeler3.Dünya Savaşı içinhazırda beklerken,gerçektendünyanınsonugelmişgibiydi.Annemin
ufaktaolsahaklı olduğunudüşündüğümnadiranlardanbiriydi.Derkenbütünherşeydurdubütün
dünyasavaştanarınmış gibiydi.Hadi el elle tutuşulalımve birbirimizisevelimpolitikasıbaşlayınca
ülkelersavaşmayıkesti.Hattauzunzamandır savaşanülkelerbilebarıştı.
Milyonlarcainsanınölmesi diğerleri içinuyanmaçağrısıolmuştu. 2012 filmi gerçekleşmedi ,dünyanın
sonugelmedi.Sadece DoğaAnainsanlığasıkıbir tokatvurdu.
‘ Anne ,dünyanınsonu gelmiyor.‘
Kirli altınrengi birbaşka bilekliğisol elime geçirdim.‘Herşeyiyi.Ve bende iyiyim.Sende iyisindeğil
mi?’
‘ Evet, bebeğim.Amasadece …İçimde kötübirhisvar.’
Telefonafısıldarkenogerginliktekraromuzlarımabindi.‘Bilirsin,gerçektenkötübirhis.’
Gözlerimi kapatırkennefesalmayaçalışmakzordu.‘Kötühisler.‘ilkimizinarasında
halisyonasyonlarıntekrarbaşladığınadairbirkoddu.KalbimhızlanmayabaşlarkenErin’e doğru
döndüm.Yatağına oturmuşayakkabılarınıçıkarıyordu. Güzel yüzünde endişeli birifadebelirdi.
‘ Ne tür ‘kötübir his’buanne?’
Annembabamlailgilinasıl rüyalargörmeye başladığınıanlatmayabaşladı.‘Büyükbirdeğişimgeliyor.
Herkes…’
3. O konuşurkenErinİyi mi?Diye sordusessizce.
Başımı sallarkenkalbiminağırlaştığınıhissedebiliyordum.Telefonukapattığım<zamanAbnormal
Psikolojidersine geçkalmaküzereydim.Aslındatekyapmakistediğimise yatağatekraryatıp,
suçlulukduygusuile kıvranıpdurmaktı.
‘ Tekrar mı kötüleşiyor?’dedi Erin.
Saçlarını salıp tekrartoplamakiçinomzundanaşağıyaatarken. Dalgalar o güzel yüzünükapladı. Tek
bir teli bile odalgalardandışarıyaçıkmamıştı.
Erin mükemmeldi.
Ve çokta tatlıydı.
‘ Evet.’Dedimsaçlarımıat kuyruguyaparken.‘DerstensonraBüyükannemi arayıphabervereceğim.
Büyükolasılıklazatenbiliyorlardırve beni endişendirmemekiçinsöylememişlerdir.’
Erin ayağa kalkarako mükemmeluzunayaklarınıgöstererekgerildi.Bacakkıllarınınbukızı
tanımadığına iknaolmuştum.‘Yapabileceğimherhangi birşeyvarmı?’
‘ Bu akşambana tekilaaşırabilirmisin?’dedimçantamıomzumaatarak
Dudaklarındahainbirgülümseme oluştu.‘Herzaman eniyi mallarınnerede olduğunubilirim,merak
etme.‘
Erin sözkonusuoluncabu doğruydu.Onundabenimgibi yirmiyaşındaolduğunudüşünürseksınırsız
alkol kaynağıbulmasıbirazgaribime gidiyordu.Bukızınbiriçki dükanına gidipomuhteşembacakları
ve gülümsemesinigöstermesiyle istediği herşeyi alabilecegine yeminedebilirdim.
Bense aynışeyui yapsamadamlargülmektenölürdü.
‘ Aynı zamandasana hertür çeşittendondurma,patates çipsi ve sürme çikolatagetirebilirim.‘Kapıyı
benimiçinaçtı. ‘ Ne dersin?’
‘ Harikasın derim.‘İçimdengeldiğiiçinhemenonusıkısıkı kucakladımve sonrautanarak geri
çekildim.Tambirdangalaktımve buçok utanç verici birşeydi.
Erin sadece içtengülümsemeylebanabaktı. Nedenböyle birşeyyaptığımıanlayamazdıtabii.O
DC’de etrafıdostlarla, kocamanailesiyle ceviri birşekildebüyümüştü.Benseküçüklüğümdenberi
arkadaşsız , herkesingördüğüzamankaçtığıya da sataştığı birçocuklukgeçirmiştim.Küçükkasabada
şeytanıngünahı, bekar anneninçocuğuolarakkimse benimlearkadaşlıketmezdi buyüzdenErin
benimiçinçokönemliydi.
Her şeyi dahakötüyapıp , üstüne atlayıpbenimle arkadaşlıkyaptığıiçinona teşekküretmedenönce
gitmemgerektiğinekararverdim.Derse geçkalacağımınbilincinde hızlamerdivenleri inerken,aklımın
bir köşesinde aneleyaptığımkonuşmageçiyordu.Bugünderse birazdahadikkatimi vermem
gerekiyordu.BudersCumagünündekifinalsınavındanönceki sondersti.
Russell salonuAbPsikiloji dersininolduğuyerdi ve kampüsündiğertarafındakalıyordu.Bense öyle
acele ediyordum ki derse girmedenönce birağacatoslayıpkalacağımdankorkuyordum.
4. Rüzgar o kadar sertesiyorduki saçlarımıarkaya savuruyor, montumadaha sıkı sarılmamı sağlıyordu.
Binayagirişyapmadanönce etrafımdaki insanlaradikkatetmiyordum.Zatengüzel birgüngenelde
etrafımadikkatetmezdimfakatgerginve tedirginolduğumbirgünherşeybana parlakve ayrıntılı
gelir.
Garip birduygukarnıma girince izlediğimbahçe yolundadurdum.Gerginbirşekildeomzumdan
arkaya , etrafıgözleyerekbütünyol boyuncabaktım.Normal olmayanhiçbirşeygörünmüyorgibiydi.
Ögrencilerheryerde konuşuyor,gülüyor,yürüyorlardıamabirininbeni izlediği hissiniüzerimden
atamıyordum.Tenim,kaslarım , kemiklerime kadarinenbirhuzursuzluk.
Boğazımın arkasında biryumruyerleşmiştiadeta.Panikkalbimindahahızlıçarpmasına neden
oluyordu.Elleriminterlediğinihissedebiliyordum.
‘ Lanet.’Dedim
Durduğumyerde kendimiderinve yavaşnefesalmayazorladım.Omurgamıtakipedentitremehiç
yardımcı olmuyordu.Buda neyinnesiydi?Biruyarısemptomumu?Herşeyannemiçinde böyle mi
başlamıştı? Bu delilikonungenlerindenbanamıgeçmişti yoksa?
İstatiklere göre ortadabenimde şizofrenolmaolasılığımınyüzde 20 olduğunugösterenbirtablo
vardı. Yoksa buhastalığın sıradaki kurbanı da benmiydim?
Hasta olmuyorum,hasta olmuyorum…
Gözlerimi kapattımve ellerimiçantamdabirleştirdim.Bununhastalıklabirilgisi yok.Sadece
yorgunum.Stresliyim.Bentamameniyiyim.Herşeyiyi olacak.
Olmakzorunda.
***
Derse yetişmiş,üstelikdikkatimitoplayabilmiştim.Cumagünküsınavarahatlıklahazırlanabilecek
kadar bilgimvardı.Eşyalarımıtoplamaküzereykenbirkaçdersi biriliktealdığımızJesse Colbertyanıma
oturuverdi.
Havalı görünmeye çalışarak,eşyalarımıtoplamayadevamettim.
Jesse oldukçayakışıklı,siyahsaçlı , obdisyengözlü,güzel birçocuktu.Üsteliknazikti de.Herzaman
kolaylıklagülümseyebiliyor, tatlıbir mizacasahipti.Elleri sert,parmaklarıuzundu.Tam sevdiğimgibi.
‘ Hey.’
Kendi kitaplarınıkaptığısırada ‘ Yarın akşam anlaştığımızgibi değil mi?’dedi.
‘ Evet, çıkıyoruz … ‘ Lanetne dedimben?‘Yani , çıkıyoruz derkenöyle değil.Çıkmak,yemekdiyip,
bir şeyleryapacağımıztürdendeğil diyorumyani…‘
Tanrım , çenemi kapatmamgerek.İşte buyüzdenhayatımboyuncakimseyle çıkmadım.Çenemaçıldı
mı kapanmakbilmiyorçünkü.Tanrımşimdi yüzümateşgibi olmuşolmalı.
Jesse’ye bakıncanedenhalabakire olduğumuanlamamakmümkündeğildi.Keşke beyniminarada
sırada kapatma düğmesi olsa.
5. Bütünsaçma şeylerağzımdançıkarkenJesse yüzündenhoşgülümsemesiyle beni sadece izledi.
‘ Evet.BiliyorumJosie,seni altıgibi alırım.’
‘ Evet.Altı.Akşamaltı değil m?’ Birisi beni vursun.Lütfen?‘Yani ,tabii ki akşam.Görüşürüz.‘
Tereddütetti sonragülümseyerekarkasınıdöndü.Bense kafamdanAptallarKraliçesiolmamınbeş
nedeninisıralayaraksınıftanayrıldım.Büyükannemleri aramakiçin tuvalete gittimamacesaretimi
toplayamadığımiçinsaçlarımı düzeltip,rujumusürüporadançıkmak zorundakaldım.
Kapıyı kapattım merdivenlere doğrugiderkenaklımdaonlarıarayıpbu işi geçolmadanhallemek
geçiyordu.Tamçantamı açıp telefonumaulaşmıştımki sonraolanlarınnasıl gerçekleştiğini
anlamadım.
Merdivenlerinikinci basamağındaykenarkamdanesenbirgüçbeni yere doğruitti.Çantamısıkı sıkı
tutmuş,yere vurmayahazırlanıyordum.Ayağımbasamaklaratakıldıve aşağı doğru yuvarlanmaya
başladım. Çantam elimdendüştüve benkendimi yerdebuldum.Arkamıdönüpbeni neyinittirdiğine
bakmakistedim.BelkihayaletCasper’dı.Ayağakalkıpkendimi topladımve arkamıdöndüm.
İşte tam bu esnadabeni iyi birşokbekliyordu.Uzunboylubirçocuktam karşımdaydı.
Eğilipçantamıalmak içinuzanmıştı. Ama bukadar hızlı nasıl burayagelmişti?Merdivenlerden
kimseninindiğini görmemiştim.Ve kimsebukadarhızlı önümde bitemezdi.Tabii kanatlarıyoksa.
Onunsadece yarısını görebiliyordum,iki büklümolmuş haline rağmenuzunbirçocukolduğunu
anlayabiliyordum.Ve bendekısaboylubiri değildim.Buçocukbana göre bile bayauzundu.
Sarı saçları omzunadökülmüştü.Omuzlarıçokgenişve kuvvetliydi.Saçlarınıderi birbantlatoplamış
olmasınarağmenaradan kaçanlar üstüne düşüyordu. Yüzüönünde çantayauzananuzun
parmaklarınabakıyordu.
Tanrım … Elleri çokgüzeldi.
Altınrengi teni dirseğinekadarsıyrılmıştişörtündengörünüyordu.Hiçböyle birtenrengi
görmemiştim.Güneştenyanmışgibi değildi ,bambaşkaydı.Nefesimboğazımdakaldı.Derken
doğrulduve …
Taş gibi erkeklerinTaşGibi ErkeklerÜlkesininKralınaselamolsun!
İnatçı çenesi sertyüzhatlarını çerceviliyordu. Küçükbirburnu,kalkıkve çekici yanaklarıvardı. Sonra
o muhteşemgözlerigördüm.
Geri çekildimve dengemi kaybettim.Kıçımınüsüne basamaklaraoturuverdim.Belkisonrautanmaya
başlayabilirdimamaşimdiliksadece önümdeki buadamabakmaktanbaşkabir şeyyapamıyordum.
Hayatta görülmüşenyakışıklı, güzel adambu olmalıydıve bu konudaşakayapmıyorum.Sinemada,
televizyondahattamagazindergilerindeönümdekibuadamdandahayakışıklı kimse olmadığına
emindim.Yüzübirerkekstandardındagüzel ,sertve hırcındı. Fakat o gözler…
Gördüğümen gariprente – ambersarısıydı. O gözlerde doğal hiçbirşeyyoktu.Lanetoldunogözler
hareketettikçe onuçevreleyenkalınkirpiklerhareketediyordahaçekici birhal alıyordu.
6. Birdengörüntülüorganzmdiye birşeyingerçekolupolmayacağınımerakettim.Çünküsanırımşimdi
yaşadığım buydu.Bu gerçekdışı , güzel adamo bal rengi gözlerile banabakınca sırılsıklam
oluyordum.
Ve bana bakış şekli iyi değildi sanki gözlerine inanamıyormuşgibibanabakıyordu.Sanki ekstrabir
başım daha çıkmış gibi.
Evet, Bayan Amerikaolacakkadargüzel değildimamao kadarkötü de değildim.Ve banabakışşekli
yüzündeniçimdenkusmakistediği uyandırdı.
Ya da birine vurmak.
‘ Orospuçocuğu. ‘dedi elindeki çantangürültülübirşekilde yere düştü.Yine.
Eğer kıçımın üstünde oturuyorolmasaydımherhalde tekrardüşerdim.Onunsesi...Yavaşçabaşımı
salladım, sesini tekrarduymakistiyordum.Oderin hoşsesi.Nereyeaitolduğunuçıkaramadığımhafif
aksanı bedenimititretmeyeyetti.
Onunbir şeylerdahasöylemesineihtiyaçım vardıama gözlerimi ondanayıramadığımiçinsadece
öylece kaldım. Üsteliksadece ruj sürmüşolmamadayardımcıolmuyordu.Çünkübenmaskara,biraz
allık, birazfondetenbiraz…yeni biryüze ihtiyaçolanbirkızdım.
‘ Adın ne?’diye sordu.
Ağızım kurumuştuve beynimi birtürlüharekete geçiremiyordum.Sanırımbütünhücrelerimşoktan
ölmüştü,eğerböyle birşeymümkünse.
Çıngıraklı bir yılagibi çok hızlı hatta imkansızdenecekkadarhızlıbirşekilde öne atıldı.Bireli kafamın
arkasında yüzübirkaçsantimönümde ,gözleri gözlerimde benimle aynıoksijenipaylaşıyordu.
Gözlerimi birleşti ve ne kadardelice görünse de gözlerininarkasındasanki birışık belirmişgibiydi.
‘ J.B diye birini tanıyormusun?’
Kafamıngerisinde bununilginçbirsoruolduğununfarkınavardım.
‘ Senbununeredenbiliyorsun?Bizhiçtanışmadık.Yani seninle ,tanışsamhatırlarım.‘ İşte yine saçma
saçma konuşmayabaşladım.‘Yani suratlarıhatırlamakta iyiyimdir.‘
Özellikle inanılmazölüçüde güzelsuratları– evet.Onları kesinhatırlarım.
Kalınkirpikleri kısıldı.‘Siktir.’Dedi sessizce.
Gözlerimi kırptım.‘ Efendim?!’
‘ İsminne senin?’
Bir tarafım asıl seninisminne demekgelmiştiamagardım düşükkenyakalandım.‘Josie.JosieBethel.’
Gözleri yüzümütaradıve uzunsüre konuşmadı.Havadaki gerginlikgiderekbüyüyordu.Kanım
damarlarımdahızla akmayabaşlamışken.Ogüzel dudaklararalandıve ‘ Sende neyinnesisinböyle?‘
