3. ნოდარ ვლადიმერის ძე დუმბაძე დაიბადა 1928 წლის 14
ივლისს ქალაქ თბილისში
მამა — ვლადიმერ ივანეს ძე დუმბაძე, მოსამსახურე
დედა — ანა ივანეს ასული ბახტაძე — დიასახლისი.
1937 წლის რეპრესიების პერიოდში მამამისი
დააპატიმრეს, ხოლო დედა გადაასახლეს.
ნოდარი თავდაპირველად სწავლობდა თბილისის
მე-15 საშუალო სკოლაში, რომელიც არ
დაუმთავრებია, რადგან საცხოვრებლად ბებიასთან და
ბაბუას თან, ჩოხატაურის
რაიონის სოფელ ზენობანში გადავიდა.
4.
5.
6.
7.
8. მე ბებია ილიკო და
ილარიონი
ეს არის ხალასი იუმორით შეფერადებული, ღრმა
ჰუმანიზმით გამსჭვალული ფილმი, რომელიც ობოლი
სოფლელი ბიჭის ზურიკელასა და მისი კეთილი
მეზობლების კოლორიტულ პორტრეტებს გვიხიტავს.
ამ ადამიანთათვის მოყვასის სიყვარული სიცოცხლის
არსად ქცეულა. ამგვარ ატმოსფეროში
გაზრდილი, დავაჟკაცებული ზურიკელა უმაღლესის
დამთავრების შემდეგ კვლავ სოფელს უბრუნდება და
მზადაა სიკეთის მარცვალი ჩააგდოს ცხოვრების
საკუთარ ხნულში.
11. თოჯინა
მთელ დღეს ასე ატარებ
უსაქმურად, ძილშია,
გუშინ წიგნი მოგეცი,
არც კი გადაგიშლია.
დაემსგავსე დათუნას
და არა ჭამ არაფერს,
აბა, პირი გააღე
და კარაქი ჩაყლაპე!
არ მიჯერებ, თოჯინა?
ნახე, თუ არ განანო
და საღამოს, ძილის წინ,
თავი თუ არ დაგბანო!
12. ფუტკარი
მზია, ლილი და ნანა
გატენილ სკებთან დგანან:
- ფუტკარო, აბლი, ბაბლი,
მოგვეცი ცოტა თაფლი?!
გავუყოფთ გივის, ზაზას,
თინას, მანანას, ნესტანს,
ნუ გეწყინება ოღონდ
და ნუ დაგვასობ ნექტარს.
ფუტკარო, აბლი, ბაბლი,
თუ გინდა ქვეყნად მადლი,
მოგვეცი ცოტა თაფლი?!
ხედავს ფუტკარი: სკასთან
ბავშვები პურით დგანან.
ადგა და მისცა თაფლი,
ღორმუცელაა განა?!
13. ზამთარი
ბიჭოს, რა თოვლი მოვიდა,
ნეტავ საიდან მოვიდა,
იმდენ ხანს დააგვიანა,
ალბათ, ძალიან შორიდან.
აუ, რამდენი ფიფქია,
ფიფქები ქარში მიქრიან,
ასე ლამაზი თუ იყო
ზამთარი, არც მიფიქრია.
ეი, ბეღურავ, მავთულზე
მობუზული რომ ზიხარო,
ჩემს აივანზე მოფრინდი,
საკენკი გადმოგიყარო,
ცოტათი გათბი, დანაყრდი
და მერე ერთად ვიხაროთ.
15. საათი
- ტიკ-ტაკ, ტიკ-ტაკ, იძახის
და კედელზე ჰკიდია,
დღე და ღამე ისრები
მიდიან და მიდიან......
მოვა დედა, შეხედავს:
- აბა, ჩემო ოთარი,
ცხრა საათი გამხდარა,
შენი ძილის დრო არის!
და ყველანი მტოვებენ,
ჩემთვის არა სცალიათ.
მე რომ დედა მაძინებს,
სულ საათის ბრალია.
