www.yolyordam.com

1. “ Allah” ne demek?

2. Allah; Kâinatın ve kâinatta bulunan tüm varlıkların yaratıcısı, koruyucusu olan tek varlık, ibâdet edilmeye lâyık tek Rab, Mevlâ, Hüdâ'ya ait özel isimdir.

3. Allah; En yüce varlık olarak inanılan, bütün kemâl sıfatları şahsında bulunduran ve her türlü noksan sıfatlardan uzak olan gerçek Ma'bud’dur.

4. Varlığı zorunlu olan tek yaratıcıya ait yüce bir isim. Bu isimle çağrılan bir başka varlık olmamıştır, olmayacaktır da.

5. Allah ismi, ifâde ettiği ilâhî mânâsıyla yalnız Allah'a aittir ve hiçbir kelime bu ismin anlamını ve muhtevâsını ifâde gücüne sahip değildir.

6. Bu isim başkası için de kullanılamaz.

7. İsmin, ait olduğu yaratıcı, bir olduğundan, ikili ve çoğulu da yoktur.

8. Ancak cinsleri olan varlıkların isimleri çoğul yapılabilir. Cinsleri olmayanın ismi de çoğul yapılamaz.

9. Lisanımızda "şehirler" denilir ancak yine bir şehir olan fakat bir ikincisi olmayan İstanbul için "İstanbullar" denilerek çoğul yapılamaz.

10. Ancak muhtelif lisanlarda Allah Teâlâ'nın ayrı ayrı isimleri olabilir. Farsça'da Hudâ, İngilizce'de God, Fransızca'da Dieu gibi. Ne var ki bu isimler "Allah" gibi özel isim değildir. İlâh, rab, ma'bud gibi cins isimdirler.

11. "Allah" kelimesinin kökenini araştıran dil bilimcileri, bu kelimenin Arapça olup herhangi bir kelimeden türetilmeden aynen kullanıldığı ve has bir isim olduğunu açıklamışlardır.

12. Arapça’da okunulan en güzel isim ‘Allah’ lafzıdır”. Sadece O’nun (subhanehu ve teala) isminin insan diliyle söylenmesinde eşsiz bir nağme vardır.

13. Çünkü isminin harflerinin oluşumu diğer isimlerin hepsinden farklıdır.

14. Söylenişi dudaklardan değil karından gelerek tüm bedene titreşim yaymaktadır.

15. “ Allah” lafzı, noktalardan yoksun olması nedeniyle dudaklardan çıkmaz.

16. Allah lafzı, isminin mucizelerinden biridir. Harfleri ne kadar eksilirse eksilsin isim herhangi bir değişikliğe uğramadan olduğu gibi kalır.

17. Bilindiği gibi “Allah” lafzının son harfi damme (ötre) hareketiyle şekillendirilmektedir (Allahu/ اللهُ )”.

18. Eğer isimden ilk harfi yani elifi kaldırırsak lillahi olur. Aynen şu ayeti kerimedeki gibi: “ve lillahi-l esmau’l hüsna fed’uhu biha ‘ و لله الأسماء الحسنىفادعوه بها ” (En güzel isimler Allah’ındır. O halde O’na o güzel isimlerle dua edin. A’raf, 180

19. İlk elif ve lamı silersek lehu kalır. Allahu Teala’nın şu ayeti kerimesindeki gibi, bu şekilde de ayet hala kendisine işaret etmeye devam etmektedir: ‘lehu ma fis-semavati vel-ard ‘ له ما في السموات والأرض ’’ (Göklerde ve yerde ne varsa hepsi Allah’ındır. Nisa Suresi, 132).

20. Elif ile birlikte ilk ve ikinci lamı kaldırdığımızda damme harekeli he “ hu ” kalmış olur. Buna rağmen hala O ’na işaret edilmektedir.

21. Şu ayeti kerimede olduğu gibi; ‘hu-vellezi la ilahe illa hu ‘ هو الذي لا اله إلا هو ’’ (O Allah ki, O ’ndan başka ilah yoktur. (Haşr Suresi, 22).

22. İlk lam kaldırılırsa da il â h olarak kalmaktadır ki ‘Allahu la ilahe illa hu / ‘ الله لا إله إلا هو ’’ (Allah, kendisinden başka hiçbir ilah olmayandır. Bakara Suresi, 255) ayeti kerimesinde de ilah kelimesinin O’na döndüğü açıkça görülmektedir”

23. Allah; kendi iradesiyle evreni yoktan var eden, ona belli bir düzen veren, gökleri ve yerleri ve bunlarda en küçüğünden en büyüğüne kadar canlıları yaratan, onlara hayat ve rızık veren, öldüren-dirilten,

24. … dilediğini dilediği şekilde idare ve tasarrufu altında bulunduran, varlığı bir başka etkenle değil, kendinden olan, her şeyi bilen, gören, işiten, yarattıklarında en ufak bir çarpıklık ve dengesizlik bulunmayan,

25. … herşeye gücü yeten, bütün mülkün gerçek sahibi, emir ve hüküm koymaya tek yetkili; övülmeye, itaat edilmeye, şükredilmeye gerçek lâyık,

26. … bir benzeri daha bulunmayan, bütün varlıkların, güneşin, ayın, gök ve yer cisimlerinin itirazsız itaat ettiği, boyun eğdiği, ismini ululadığı, ibadet edilmeye lâyık Hak Mabud (Kendisine İbadet edinilen)’dur.

27. Allah, Mabud olduğu için Allah değil, Allah olduğu için Mabud’dur. Onun İlâh oluşu, ibadete lâyık oluşu, bir başka sebepten değil; kendi ‘Zat'ının yüceliğindendir.

28. Ezelden ebede her kimden her kime gelen ve gelecek olan Bütün varlıkların hal ve kal dilleriyle yaptıkları bütün zikirler, övmeler, şükürler, ibadetler O’na aittir.

29. Çünkü övme nedeni olan nimet ve ihsan ve kemal ve cemal ve hamdin sebebi olan her şey O’nundur, Ona aittir.

30. Hatta puta tapanların yaptıkları tapınmalar, ibadetler dolayısıyla O’na gider. Çünkü put olarak tapınılan hayvanı, taşı veya tahtayı yaratan da O’dur.

31. Evet, Kur’an ayetlerinin işaret ettiği gibi, bütün yaratılmışlardan devamlı bir şekilde Onun huzuruna giden bir kulluktur, bir tesbihtir, bir secdedir, bir duadır ve bir hamd ü senâdır ki, daimî o dergâha gidiyor…

32. Sunum: Ahmet Yordam www.yolyordam.com