1. SOBRE ZAPATERO. IN MEMORIAM
Ter militancia política activa permite algunhas veces cousas que doutro xeito non se poderían
facer. É moito máis fácil para unha persoa significada políticamente falar ben doutra da
oposición que para a maioría dos votantes. Eu nunca fun socialista nen apoiei a Zapatero pero
moitos dos que onte foron ás urnas a tumbar o seu partido si creron nel e por iso hoxe teñen
un especie de silencio moral sobre as súas cabezas.
Desde a óptica nacionalista vaise o único presidente do goberno de España que creo que
chegou a entender as reivindicacións históricas de certas comunidades e que representou a un
PSOE verdadeiramente con vocación federal. Só desde esta óptica se entende en todo o seu
conxunto a entrega das armas por parte de ETA ou a experiencia do tripartito en Cataluña.
Tamén se entende así a salida de Paco Vázquez para o Vaticano co fin de propiciar un bipartito
en Galiza que non estivese permanentemente minado polas opinións dun personaxe tamaño.
É certo que en Euskadi o PSOE se aliou co PP pero ese paso tamén era alí necesario se se
quería que logo chegasen outros. Para un nacionalista son actos insuficientes pero que marcan
distancia con respecto aos anteriores presidentes de goberno e moito me temo que marcarán
abismos cos que están por chegar.
Os amigos do simbólico débenlle un acto sen precedentes na democracia española: o
cumplimento da súa promesa electoral de retirar as tropas de Irak con todo o que iso supuxo.
É un acto de autoridade do Estado Español que nunca fará o PP por moito que presuma de
nacionalista español e de defender os intereses patrios. O patriotismo do PP é tan pobre e
chabacano que coma o de toda a dereita española de sempre remata en Euskal-Herria e en
Catalunya. É un patriotismo de charanga e pandeireta, de zarzuela e chotís, de señorito
andaluz vido a menos…
Nunca fun, por outro lado, grande defensor de facer unha política baseada en exclusiva nos
dereitos civís, cousa que non quere dicir que non me parezan importantes. Semella triste que
un presidente dos EEUU gañe as eleccións cun programa que se basa nun 50% no feito de ser
negro, o mesmo sucedía con Hillary Clinton cando competiu na carreira á Casa Blanca
empregando o argumento de ser muller. Non en tanto, e se un se move por internet, parece
que a maioría da xente nova de esquerdas entende esta ideoloxía só coma feitos deste tipo. É
dicir pesa o feito de ser muller, gay, non andar en coche oficial, baixarse o soldo e cousas así.
Non chego a entender os odios a Zapatero de xente deste teor despois da Lei do Aborto, da Lei
que regula o matrimonio entres persoas do mesmo sexo e tantos outros feitos simbólicos que
desenvolveu e que foron moitas veces proporcionais aos problemas estruturais do seu
goberno.
Sobre a crise que o tumbou fixo os xestos que faría calquera gobernante nun primeiro
momento. Cando se di que negou a crise o que non se explica é que o sistema capitalista e o
que mellor o encarna, a Bolsa, móvense por algo tan lene e variable como a confianza. Se
Zapatero dixese que o país ía entrar en recesión a cousa adianteríase pero isto non indica que
se fose a sair antes nen que a crise actuase con menos virulencia.
En fin, Zapatero foi mal presidente por moitas outras cousas: permitir que a Unión Europea e
os mercados afogasen a autoridade dos gobernos, deixar seguir medrando a especulación

2. urbanísitca, non convertir a España nun estado Federal, banalizar coas ministras na revista
Vogue, usar os dereitos civís para encubrir os seus erros de xestión, non colocar as linguas do
Estado como intocables nos territorios onde se falan, modificar a constitución conchabándose
co PP e facer unas campañas baseadas en marketing puro e duro (aquilo de ZP).
Agora ben, ninguén dos que non votaron socialista o 20-N lle pediron nunca nada diso e
ademais sempre estiveron en contra de medidas dese tipo, tamén hai catro anos cando lle
deron a maioría. Por iso eu teño o beneficio da crítica e eles non. Por iso eles non foron votar o
Domingo optando por esconderse nas casas e pola abstención e por iso, ao fin, o BNG nunca
rentabiliza os votos socialistas que se perden. É o mesmo que dicir que moitos votantes
socialistas de Galiza son infinitamente peores que Zapatero para a nosa nación. Noxo me dá
cando me din que con eles nos temos que aliar.
Coa caída de Rodríguez Zapatero volta o PSOE máis cerril, centralista e xacobino ,como de
feito xa se viu na campaña. É un PSOE que en Galiza e nalgúns concellos da Mariña coñecemos
ben.Ese PSOE que durante os próximos dous ou tres anos vai firmar co PP, por falso
patriotismo, todas as medidas que este adopte e que nos devolverán territorialmente ao nivel
competencial dos anos 80. Medidas, fique claro, que nadan teñen que ver coa solución da crise
pero que van ir no lote.
Eu nunca fun de ZP e por iso dixen.