1. Διαμορφώθηκε από Ελένη Ζάχου βασισμένο στο http://blogs.sch.gr/ardallas/files
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
1. Η παραδείσια ζωή του ανθρώπου:
Με τη λέξηΠαράδεισοδενεννοούμετόσο κάποιοτόπο ,αλλάπερισσότερο τρόποζωήςγεμάτοαρμονία καιαγάπη,που
πρόσφερεστονάνθρωποανέκφραστηευχαρίστησηκαιαπόλαυση.Αυτόςοτρόποςζωής εξαρτιόταν απότηναδιάκοπη
σχέση τουανθρώπουμε το Θεόμε συνέπεια ότι είχεΕκείνος να το ζει καιο άνθρωπος.
2. Το νόηματης θεϊκής εντολής. « Απότο δέντρο……..μη φας»
Η ελευθερία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο του έδινε τη δυνατότητα να εξουσιάζει μόνος του τη ζωή του
(«αυτεξούσιο»),να επιλέγεικαινα αποφασίζει.
Η εντολή να μη φάει από τους καρπούς του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού (ανθρωπομορφισμός), είναι
μια προειδοποίησητουΘεούκαιταυτόχρονα μια συμβουλήπροςτον άνθρωπο.Ο άνθρωποςέχειτην επιλογήνα γνωρίσει
το κακό ακούγοντας τον Θεό ή να το δοκιμάσει, να το φάει, να το πράξει. Έχει την ελευθερία να επιλέξει μεταξύ του να
παραμείνει αθάνατος και να καλλιεργηθεί πνευματικά ή του να στραφεί προς το κακό με αποτέλεσμα να γνωρίσει το
θάνατο.
3. Ο άνθρωπος επιλέγει ελεύθερατην παρακοή.
Οι άνθρωποι με την παρότρυνση του διαβόλου – φίδι (συμβολισμός- είναι ο πειρασμός που φωλιάζει ύπουλα στην ψυχή
του ανθρώπουκαιβάζειδισπιστία για τοΘεό),κάνουν κακήχρήσητου δώρουτης ελευθερίαςκαιεπιλέγουντηνπαρακοή
υποκύπτοντας στον εγωισμό τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια την απώλεια της αθωότητας, της αιώνιας ζωής και της
αφθαρσίας. Ο άνθρωπος με τη συνεργασία του πονηρού φαντάζεται ότι ο Θεός τον έχει εξαπατήσει. Έτσι αρνείται τη
συνέχιση της επικοινωνίας με το Θεό και προσπαθεί να πάρει τη θέση Του. Να Του μοιάσει μόνος του, με τις δικές του
δυνάμεις.Την απόφασήτουαυτήτη λέμε προπατορικόαμάρτημαήπτώση των πρωτοπλάστων.
4. Οι συνέπειες του κακού
Ο άνθρωποςεπιμένειεγωιστικά στηνεπιλογήτου.
Ο Θεόςανοίγειδιάλογομετουςπρωτόπλαστουςμεσκοπόνα συνειδητοποιήσουν τολάθοςτους(αμαρτία - αστοχία)καινα
δείξουν την διάθεση να επιστρέψουν κοντά του, (μετάνοια). Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να δικαιολογούνται για την
επιλογή τους, ρίχνοντας την ευθύνη ο ένας στον άλλον και δείχνοντας έτσι ότι είναι οριστική η απόφαση τους να
απομακρυνθούν απότοΘεό.
 Χαλάει η σχέση ανθρώπου–Θεού Ο Αδάμκαι η Εύα έχασαν μετά την αμαρτία τουςόχι μόνο την επικοινωνία με
τοΘεόαλλά καιτηδυνατότητα τηςαθανασίαςκαιτηςαιωνιότητας.Οιπρωτόπλαστοιαισθάνονταιτώραγυμνοίκαι
ένοχοιαπέναντιστοΘεόκαιτους κυριεύειη ντροπήκαιο φόβος,αφούαπομακρύνονταιαπότοΘεότης αγάπης.
 Χαλάει η σχέση ανθρώπου–συνανθρώπου.Η διατάραξητηςσχέσηςτου ανθρώπουμετο Θεόαπλώνεταικαιστη
σχέση του με τους συνανθρώπουςτου,έτσιώστε την αγάπηκαιτην ισότητα να διαδέχονταιηέχθρα,ηανισότητα,
η αδικία καιάλλα κακά.
 Χαλάει η σχέση ανθρώπου –φύσης Τέλος η φύση γίνεται απειλητική. Ο Παράδεισος χάνεται και φυσικά και
πνευματικά.
5. Ο Θεός και το κακό
Ο Θεός δεν εμποδίζει το κακό γιατί σέβεται την ελευθερία των δημιουργημάτων του. Η αδυναμία του ανθρώπου να
θεραπευτείμετις δυνάμειςτου προκαλείτηβοήθεια τουΘεού. Η ενανθρώπησητουΥιού καιΛόγουτου Θεούδημιουργεί
έναν «καινό» άνθρωπο που δεν κυριαρχείται από το θάνατο.Η Ανάσταση του Χριστού είναι η νίκη κατά του θανάτου, το
πρώτο γεγονόςτουερχομούτης ΒασιλείαςτουΘεού.
6. Η ευθύνη του ανθρώπου
Οι πληροφορίες που δίδονται από τη Γένεση για τον διάβολο είναι ελάχιστες και αυτό αποδεικνύει την ευθύνη του
ανθρώπου. Την ίδια ευθύνη που φέρνει ο άνθρωπος για τη δημιουργία του κακού, την ίδια φέρνει και για την
καταπολέμησήτου.Ηαπαλλαγήαπότοκακόεπιτυγχάνεταιμετη συμμετοχήστο θάνατοκαιστην ΑνάστασητουΧριστού,
στο Βάπτισμα καιστηΘεία Ευχαριστία,καιταυτόχρονα με:
1) τηνκαταπολέμησητωνπαθών.
2) τηναλλαγήτωνάδικωνκοινωνικώνδομών.
3) τηναγάπηκαιτη θυσία για τοσυνάνθρωπο.
4) τηνεπανασύνδεσημετοφυσικό περιβάλλον.__