1. Ιστορίες γι’ αγρίους..
Στις 7 – 12 – 2012 πήρα μία κλήση από τον Εισαγγελέα Εφετών
Αθηνών με την οποία με καλούσε να παραστώ σαν μάρτυρας
κατηγορίας εναντίον ενός, άγνωστου προς εμένα, αλλοδαπού με 4
διαφορετικά ονόματα!!! Σε περίπτωση δε που δεν εμφανιζόμουν στη
δίκη (9 – 1 – 2013) τότε θα εφαρμοζόταν εναντίον μου όσα
διατάζονται στο άρθρο 231 του Κώδικα Ποινικής δικονομίας…
Έντρομος τηλεφώνησα σε φίλο μου δικηγόρο για να με διαφωτίσει!!
Του εξήγησα πως δεν γνωρίζω τον κατηγορούμενο και πως δεν έχω
καμιά εμπλοκή με τη δικαιοσύνη γενικά… Ρώτησα μήπως έγινε
κανένα λάθος και πού έπρεπε να απευθυνθώ για πληροφορίες.. Μου
απάντησε πως δεν μπορώ να απευθυνθώ πουθενά και πως πρέπει να
πάω υποχρεωτικά στο δικαστήριο κι εκεί (την ώρα της δίκης) θα
μάθαινα την υπόθεση και θα έλεγα τι κι αν γνώριζα κάτι!!!
Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήμουν υποχρεωμένος να πάρω άδεια
απ’ τη δουλειά μου και να παρευρεθώ σε μια δίκη, σαν μάρτυρας
κατηγορίας, χωρίς να γνωρίζω την υπόθεση!!! Σε περίπτωση δε που
θα τολμούσα να μην πάω, θα με τιμωρούσαν κιόλας!!! Απίθανα
πράγματα, σκέφτηκα…
Έστυψα το μυαλό μου και σκέφτηκα (για 2η
συνεχόμενη φορά) βρε
λες να έπιασαν αυτούς που μου έκλεψαν το σπίτι το Σεπτέμβριο του
2011; Μπααα!!!! αποκλείεται, συμπέρανα μόνος μου!!! Δε θα με
ειδοποιούσε η Αστυνομία αν τους είχαν πιάσει;;; Παρόλα αυτά το
θέτω υπόψη του φίλου μου του δικηγόρου, ο οποίος αμέσως μου λέει:
Αυτό είναι… Και γιατί δε με ειδοποίησε η αστυνομία; Τον
ξαναρώτησα… Γιατί δεν υπήρχε λόγος, μου είπε… Δηλαδή με
λεηλάτησαν, έκανα καταγγελία, έδωσα λίστα με κλοπιμαία και όταν
έπιασαν τους κλέφτες δεν υπήρχε κανένας λόγος να με ενημερώσουν,
αν βρήκαν κάτι ή όχι ή έστω για ηθική μου ικανοποίηση ή για
ψυχολογικούς λόγους, γιατί δε με αφορούσε;;;!!! Αυτό ήταν…
Σταμάτησα να σκέφτομαι μέχρι να γίνει το δικαστήριο και να μάθω
σίγουρα ότι υπέθεσα σωστά…
Στις 9 – 1 – 2013, αφού πήρα άδεια απ’ τη δουλειά μου, πήγα στο
Δικαστικό Μέγαρο (Λ. Αλεξάνδρας και Λουκάρεως 14)… Η δίκη είχε
αριθμό 1 και ώρα έναρξης 9π.μ. .. Σκέφτηκα (πολύ κακώς) πως το
πολύ σε 1 – 2 ώρες θα τελείωνα.. Φτάνοντας, ανενόχλητος, αφού δεν
υπήρχε κανένας έλεγχος απολύτως και φυσικά καμία πληροφορία,
στην αίθουσα της δίκης βλέπω και άλλους 100 περίπου σαν εμένα
που προσπαθούσαν να διαπιστώσουν αν ήταν στη σωστή αίθουσα!!!
Με τη βοήθεια κάποιου, τυχαίου, έμπειρου από δίκες
κατατοπιστήκαμε... Μπήκαμε στην αίθουσα, χωρητικότητας 40 – 50
ατόμων και κάθισαν

2. οι μισοί και οι άλλοι σκορποχώρι… Εικόνες απείρου κάλλους!!!
Μπαγκλαντές και κάτω…
Στις 9:15 μπαίνουν μέσα οι Δικαστές (3 καθότι τριμελές) και
σηκωνόμαστε εμείς… Κάθονται αυτοί και καθόμαστε κι εμείς!!
Μουρμουρίζουν κάτι μεταξύ τους, μέσα σε μια γενικευμένη
αναμπουμπούλα ενός περιφερόμενου ακροατηρίου, και αποφασίζουν
προσωρινή διακοπή λόγω μη έγκαιρης προσέλευσης των
κατηγορουμένων!!! Στις 9:17 αποχωρούν οι δικαστές και
παραμένουμε τα θύματα – μάρτυρες.. Στις 9:40 φέρνουν έναν με
χειροπέδες και στις 9:45 ξαναμπαίνουν στην αίθουσα οι Δικαστές…
Σηκωνόμαστε εμείς.. Κάθονται οι Δικαστές, καθόμαστε κι εμείς…
Μουρμουρίζουν κάτι μεταξύ τους, μέσα στο ωραίο κλίμα που
περιέγραψα πριν και αμέσως μπαίνει στην αίθουσα ένας αστυνομικός
και λέει: Όλοι έξω υπάρχει βόμβα στο Μέγαρο… Βγαίνουμε, απ’ όλες
τις αίθουσες, έξω στην οδό Λουκάρεως (δρόμος διπλής κατεύθυνσης)
1.000 και πλέον άνθρωποι και παραμένουμε εκεί, μέσα στο κρύο, για
περισσότερο από μία ώρα…
Στις 11:15 ξαναμπαίνουμε στις αίθουσες για να αποδοθεί, επιτέλους,
απρόσκοπτα η Δικαιοσύνη… Επαναλαμβάνονται τα προηγούμενα, με
τη διαφορά πως οι κατηγορούμενοι ήταν 4, αλλά δυστυχώς για μας
τα θύματα – μάρτυρες, πάλι έλειπε ένας που ξέχασαν να τον φέρουν!!
Η δίκη αναβλήθηκε για τις 15 -1 – 2013!!!
Οι δικαστές αποχώρησαν για ξεκούραση, μετά από μια κουραστική
μέρα, εμείς τα θύματα – μάρτυρες θα ξαναπάρουμε άδεια για να
ξαναπάμε στη δίκη, αλλιώς αλίμονό μας, και αυτοί που ευθύνονται
για τη μη προσέλευση των κατηγορουμένων φυσικά και δε θα
υποστούν καμία συνέπεια, καθώς αυτό γίνεται συνέχεια και
καθημερινά όπως μου εξήγησε ο φίλος μου ο δικηγόρος…
Το παραπάνω περιστατικό το περιέγραψα γιατί δεν είναι μια
εξαίρεση, αλλά ο κανόνας!! Και μάλιστα ίσως απ’ τους σπάνιους
κανόνες χωρίς εξαίρεση, ή εξαιρέσεις, για επιβεβαίωση…
Βασικοί δείκτες ύπαρξης, κατ’ αρχήν, και πολιτισμού μια χώρας
είναι η ποιότητα της Δικαιοσύνης, η Παιδεία και η Υγεία…
Αν αυτά τα «αγαθά» παρουσιάζουν ελλείψεις τότε η θέση της χώρας
υποβιβάζεται σημαντικά. Αν όμως αυτά τα «αγαθά» απουσιάζουν
παντελώς τότε πολύ απλά η χώρα αυτή δεν υφίσταται..
Κάποτε λοιπόν υπήρχε μια χώρα που τη λέγανε Ελλάδα…
Σήμερα στο ίδιο οικόπεδο ζουν περίπου 11 εκατομμύρια άνθρωποι
εντελώς τυχαία… Δε λειτουργεί τίποτα!!!
Εξαιρούμε μόνο μια μειοψηφία ανθρώπων, οργανωμένων σε
«αυτοδιοίκητα»!!! Είναι οι «πολιτικοί», οι «Άγιοι Πατέρες», κ.λ.π.
και οι φοροκλέφτες που είναι ελευθέρας βοσκής… Αυτούς τους

3. βρίσκεις σε στικάκια που χάνονται όμως πανεύκολα… Όλοι αυτοί
μαζί απαριθμούν το πολύ 3–4 εκατοντάδες χιλιάδες.. Οι υπόλοιποι
άνθρωποι, 10,5 εκατομμύρια περίπου αποτελούν τη χλέμπα που
αντικατέστησε την έννοια λαός και είναι εντελώς «αδιοίκητοι»!!!
Μοναδική αποστολή της χλέμπας να ταΐζει αγόγγυστα και
ασταμάτητα τους προηγούμενους…
Η χλέμπα δεν έχει κανένα δικαίωμα, έχει μόνο υποχρεώσεις… Για
να μπορεί να ζει στο οικόπεδο πρώην Ελλάδα πρέπει να πληρώνει
κεφαλικούς φόρους (χαράτσια) όπως γινόταν και την εποχή της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Οι συνεχείς ψεκασμοί της χλέμπας, με τόνους παραισθησιογόνας
ηλιθιόσκονης, την έχουν καταστήσει παντελώς απαθή…
Η συντριπτική της πλειοψηφία μάλιστα βλέπει παραισθήσεις και
οραματίζεται τη μεταμόρφωση των «αυτοδιοίκητων» σε
Εθνοσωτήρες!!! Μυστήρια πράγματα…
Κάποτε λοιπόν υπήρχε μία χώρα που τη λέγανε Ελλάδα…
Ζωή σε μας… Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε…
11 – 1 – 2013 Κ.Φ.