1. કોણ વધુ બળવાન?
એક વખત પવન અને સ ૂરજ ચડસાચડસીમાાં ઊતરી પડયા. પવન કહે,‘સ ૂરજ,તારા કરતાાં હુાં બળવાન’.
‘તુાં બળવાન? હાં!’સ ૂરજે કહ્ુાં: ‘મારી આગળ તારી કશી વવસાત નહહ, સમજ્યો?’
પવને કહ્ુાં: ‘ના ના, તારા કરતાાં હુાં ખ ૂબ બળવાન, બોલ!’
આ જ વખતે તેમણે પૃથ્વી પર રસ્તે ચાલ્યા જતા એક મુસાફરને જોયો. તેણે પોતાના શરીરે શાલ લપેટેલી
રાખી હતી.
સ ૂરજે પવનને કહ્ુાં: ‘પેલા મુસાફરની શાલ આપણા બેમાાંથી જે ઉતરાવે તે વધુ બળવાન. બોલ છે કબ ૂલ?’
પવને કહ્ુાં: ‘માંજૂર!’
‘જા,પહેલી તક તને આપુાં છાં’, સ ૂરજે પવનને કહ્ુાં.
‘અરે, હમણાાં જ તેની શાલ ઉડાડી દઉં છાં. જોજેને!’ પવન બોલ્યો.
પવન મુસાફરના શરીર ઉપરથી શાલ ઉડાડવા જોરજોરથી ફાંકાવા લાગ્યો. પરાંતુ પવન જેટલો જોરથી
ફાંકાવા લાગ્યો, મુસાફર એટલા જ જોરથી શાલ કસીને પોતાના શરીર સાથે લપેટીને રાખવા લાગ્યો. આ
સાંઘર્ષ તયાાં સુધી ચાલ્યો જ્યાાં સુધી પવનનો વારો પ ૂરો ન થયો.
2. હવે સ ૂરજનો વારો આવ્યો. સ ૂરજે હળવેથી પૃથ્વી પર હૂાંફાળાં સ્સ્મત વેર્ુું. મુસાફરને જરાક ગરમી લાગી. એણે
તરત જ શાલની પકડ ઢીલી કરી નાાંખી. જેમ જેમ સ ૂરજનુાં સ્સ્મત વધતુાં ગર્ુાં તેમ તેમ પૃથ્વી પર ગરમી
વધતી ગઈ. હવે મુસાફરને શાલ ઓઢી રાખવાની જરૂર ન લાગી. તેણે શાલ ઉતારીને પોતાના હાથમાાં લઈ
લીઘી. પવનને માનવુાં પડ્ુાં કે પોતાનાથી સ ૂરજ બળવાન છે.
ઘણી વખત જે કામ બળથી ન થાય તે કેવળ મીઠડુાં સ્સ્મત કરી જાય છે!