2. Zuchtend loopt de vrouw de trap af. Haar man stond al een tijdje ongeduldig onderaan de trap te wachten. ‘Heb je nu eindelijk alles?’
3. ‘Ja ik denk het wel.’ zegt de vrouw terwijl ze nog snel haar make-up controleert. ‘Je ziet er weer prachtig uit.’ zegt de man in de hoop dat zijn vrouw nu eindelijk klaar is.
4. De vrouw knikt even en draait zich dan om naar haar zoon en dochtertje. ‘Weet je zeker dat je het alleen redt?’ vraagt ze voor de zoveelste keer.
5. ‘Natuurlijk Mam. Je hebt alles al duizend keer uitgelegd. Ik ben geen tien meer.’ zegt haar zoon geïrriteerd.
6. De vrouw is nog niet helemaal gerust gesteld en wendt zich tot haar dochter. ‘Luister je goed naar je broer.’ Het meisje begint meteen ijverig te knikken.
7. De moeder neemt haar dochter in haar armen en ze moet zichzelf inhouden om niet te huilen. Er volgt een lange stilte totdat de stem van de man klinkt. ‘Zullen we maar gaan.’
8. De man en de vrouw lopen achter elkaar naar buiten. De jongen en het meisje staan bij het raam en kijken hun ouders na.
9. Dan sprint het kleine meisje naar buiten en vliegt haar moeder om de hals. ‘Ik wil niet dat je gaat.’ snikt ze. ‘Over een paar uurtjes ben ik terug.’ probeert de moeder haar dochter te sussen.
10. ‘Dat weet ik wel, maar je moet bij mij blijven.’ Ook de vrouw heeft nu moeite haar tranen binnen te houden. Dan zegt ze: ‘Vergeet nooit dat ik altijd bij je blijf, hier in je hart.’ Ze veegt de tranen van het kleine meisje weg en loopt dan richting de auto.
11. Een half uur later rijdt de auto met volle vaart over de weg. Het is rustig en het schijnsel van de lantaarnpalen verlicht de weg.
12. De man en de vrouw zwijgen. De stilte wordt pas verbroken als de vrouw zegt: ‘Zou alles wel goed gaan thuis?’
13. ‘We hebben ze toch al wel eens vaker thuis gelaten.’ Zucht de man. ‘Ja, maar dan was er altijd een oppas.’ zegt de vrouw.
14. ‘Misschien moet ik bellen? Of sms’en?’ Snel tovert ze haar telefoon uit haar tasje en na een paar drukken op de knopjes staat er een kort berichtje.
15. Snel leest ze de woorden over: “Hoe gaat het? Zeg je zusje dat ik van jullie houdt! X Mama” ze laat het apparaat even in haar schoot rusten.
16. Dan drukt ze op verzenden en richt haar blik weer op de weg. Plots ziet ze 2 felle lichten. ‘Pas op die auto!’ roept ze.
17. Er klinkt een harde knal en dan wordt alles zwart voor haar ogen. Haar mobiel vliegt door het open raam en valt in de berm. Even knippert het scherm. “Bericht verzonden” staat er en dan wordt ook het scherm zwart.
18. Dit was het begin van mijn nieuwe dagboek. Het is enkel nog maar de proloog dus er kan nog veel gebeuren. Ik hoop dat jullie het blijven volgen en dat ik jullie snel terug zie! X Sandra
