Eén van haar trouwe volgers die Liam heette had op een fluisterende toon gezegd dat er atmosferische lentedruppels op haar lange bruine haren glansden. Victoria had zijn woorden weggewuifd, want ze waren kort daarvoor nog op de campus door de regen naar een ander gebouw gelopen. Maar het was een ontegenzeggelijk mooie poëtische uitspraak. Als Victoria aan de woorden van Liam dacht was ze ervan overtuigd dat haar studie en de reis naar Wichita een voorbestemde route door de Melkweg was. Wanneer zou ze de zon passeren?