The Epistle of Ignatius to Polycarp is an epistle attributed to Ignatius of Antioch, a second-century bishop of Antioch, and addressed to Polycarp, the bishop of Smyrna. It was written during Ignatius' transport from Antioch to his execution in Rome.

1. List Ignatiusa na
Polykarp
KAPITEL 1
1 Ignatius, kótaryž se teke Theophorus pomjenjujo, na Polykarp,
biskup cerkwje Smyrna; Jeje kněz, ale wón sam pśewiźeł wót
Boga, Wóśca, a Kněza Jezusa Kristusa: wšykno gluku.
2 Dokulaž sy spóznał, až twójo zmysł za Boga na njezranjobnej
skale wótpócywa; Źěkujom se z cełeje wutšoby, až sy mě za
gódne měł, twójo žognowane woblico glědaś, w kótaremž se
pśecej do Boga wjaselim.
3 togodla cu śi na gnadu Boga, z kótarejuž sy woblacony, kšacam
doprědka a napominanje wšych drugich, aby se wuchowali.
4 Wobchowanje swójogo městna ze wšeju starosću měsa a ducha:
Procuj se, jadnotu zachowaś, ako njejo nic lěpše. Dostaj wšykne
luźe, ako kněz śi wunosnje wunosnu.
5 pódpěrujomy wšykne w lubosći, ako teke ty. Mějśo bźez
pśestaśa, pšosym wó wěcej rozměśa, ako južo maš. Buź stražny a
źarž swójogo ducha pśecej wócuśony.
6 powědaj ku kuždemu, ako Bog tebje to wuzamóžnijo. Wunoski
słabosći wšyknych, ako dopołny wójowaŕ; Źož jo źěło wjelike, jo
dobytk wó tak wětšy.
7 Gaž ty dobrych wuknjeńcow lubujoš, kaki źěk jo? Ale pódchyś
sebje lubjej złosne, kenž su śi zmilne.
8 nic kužda rana se ze samskim flastarjom gój; gaž su pśistupy
chórosći mócne, ga změnjone z miłymi srědkami; daś jo na kuždy
pad ako wuž, ale njetšachotny ako gołub.
9 wó to sy z měsa a ducha zestajany; Aby wěcy změń, kótarež se
pśed twójim woblicom pokazuju.
10 a což ta ta nastupa, kenž se njewiźe, tak jo se k Bogu módlił,
aby śi zazdaśim rad měł, až njeby śi nic raźiło, ale na wšych
darach bogate.
11 casow se śi pominaju, kak lotse wětšyki pominaju; A chtož se
do wětša chyśijo, wuběgnjenje, źož co byś; Aby mógał k Bogu
dojś.
12 buź nuchtarny ako wójowaŕ Bóžy: Krona, kótaraž se śi
póbitujo, jo njesmjertnosć a nimjerne žywjenje. Wó com sy teke
dopołnje pśeznanjony. Cu byś twója smužka we wšych wěcach a
mója band, kótaruž sy lubował.
13 njedaj se móliś, kenž se naglědnosći gódnje zdaju, ale druge
wucby wuce. Stawaj a njegibnjone, ako ambos, gaž na njogo
zabijoš.
14 jo rola skobodnego wójowarja, zranjona a weto pśewinjona
byś. Wósebnje pak musymy boga dla wšykno znjasć, aby z nami
to wunosne było.
15 buźe kuždy źeń lěpšy ako drugi: wobglědowaj case; A
wótcakujom jogo, kenž jo pśez wšykne case nadobny, nimjernje,
njewidobny, gaž teke aby naše wóle widobne cynili:
njewupśimne a njepśewinjobne, ale za nas śerpjenje pódchyśone;
Wšykne móžne drogi k našomu wuchowanju znjasć.
KAPITEL 2
1 wudowy njamaju se zanjeroźiś, ale ty sy do Boga, jeje
zastarany.
2 Nic se njesunjo bźez twójeje wědy a twójo pśigłosowanje; Teke
ty nic drugego njecyniš ako pó Bóžej wóli; Ako ty to teke gótujoš,
ze wšeju wobstawnosću.
3 Lajśo swóje zgromaźiny dopołnjejše, wobgóńśo se wšykne z
mjenim.
4 njepśesednjo muskich a medu; Wóni njamaju se teke nadute
staś, ale wóni maju byś wó tak wěcej Kšasnosći Bóža
pódchyśona, aby wót njogo lěpšu lichotu dostali.
5 Wy njamaśo žycenje, se na kosty powšyknosći pušćiś, až njeby
njewólniki swójskich póžednosćow byli.
6 Fliehe pśed złymi wuměłstwami; Abo lěpjej gronjone,
njespyšćo ju.
7 groń mójim sotšam, až kněza lubuju. A ze swójskimi muskimi
spokojom byś, w měsu ako teke w duchu.
8 napomina teke móje bratšy w mjenju Jezusa Kristusa, až swóje
žeńske lubuju, ako Kněz, cerkwja.
9 gaž móžo něchten młody wóstaś, k cesći Kristusa, ga wóstań
wón, bźez togo až by se chwalił; Ale gaž se wón chwali, jo wón
znicony. A jo-lic co wěcej źiwanja namakaś ako biskup, jo
skazony.
10 wšych, kenž su wóženjone, lěc muske abo žeńske, pśidu z
pśigłosowanim biskopa gromaźe, aby swójo manźelstwo do
póbóžnosći sromośili, a nic do póžednosći.
11 wšykno jo se stało k cesći Boga.
12 słuchajśo na biskopa, aby teke Bog na was słuchał. Mója duša
jo wěstota za tych, kenž se swójomu biskupoju pódrědowaju, ze
swójimi presbyterami a diakonami. A daś jo mój późěl gromaźe
ze swójim we Bogu.
13 źěła mjazy sobu; Waźe se mjazy sobu, žeń gromaźe,
pśewoblaco mjazy sobu; Spiśo gromaźe a stojśo gromaźe; Ako
zastojnik a pśisednik a Diener Boga.
14 dobrotow tomu, pód kótarymž wójujośo a wót kótaregož wašo
myto pśiwześo. Žeden z was njesmějo se ako deserteur pśikazaś;
Ale waše dupjenje wóstanu ako waše broni; Twója wěra ako twój
nagłownik; Twója lubosć k blišemu, ako twój sper; Twója
sćerpnosć, ako cełe bronidło.
15 wašych twórjenjow ma waš kłobyk byś, aby pśiměrjone myto
dostali. Buźćo toś dłujko pśeśiwo sebje w něžnosći, ako Bog
pśeśiwo wam jo.
16 daj mě wjasele na tebje we wšych wěcach.
KAPITEL 3
1 Což něnto cerkwja Antiochije w Syriskej nastupa, tak jo to, ako
jo se mě groniło, pśez waše módlitwy; Som teke wó tak wěcej
troštował a bźez starosćow do Boga był; Gaž tak jo, až pśiźom
pśez śerpjenje k Bogu; Aby z wašymi módlitwami wuknjeńc
Kristusa był.
2 Buźo wjelgin gódne, o nejcesnjejšy polykarp, cytanu radu
zwołaś a někogo wóliś, kótaregož sy wósebnje luby a sćerpny w
źěle. Aby pósłany Bóžy był; A až wón, gaž źo do Syriskeje,
twóju njepśestawajucu lubosć k chwalbje Kristusa zagranjaś.
3 Kśesćijan njama móc samych, ale musy pśecej měr měś, aby
Bogu słužył. Toś ta twóŕba pak jo Bóža ako teke waša twóŕba,
gaž sćo to dokóńcył.
4 pśeto ja wěrim na Bóžu gnadu, až sćo zwólniwe ku kuždemu
dobremu statkoju, kenž wam w KNĚZu pśizemjejośo.
5 Dokulaž znajom něnto twóju spšawnu pśichylnosć k wěrnosći,
som śi pśez toś te krotke listy napominał.
6 Dokulaž pak njejsom mógał na wšykne cerkwje pisaś, dokulaž
som naraz wót Troasa do Neapolisa płachtał; Pśeto taka kazń
tych, kótarymž som pódchyśona; Zapišćo na gmejny, kótarež su
wam bliske, ako by w Bóžej wólnoce pód łuki byli, aby teke
wóni na samsku wašnju jadnali.
7 tych, kenž su k tomu zamóžne, maju pósoły pósłaś; A zbytne
maju swóje listy pósłaś pśez te, kótarež se wót was sćelu, aby se
zagranjali až do wšeje nimjernosći, kótarychž sćo dostojne.
8 strowim wšykne z mjenim, wósebnje žeńska epitropusa ze
wšymi swójim domom a jich źiśimi. Strowim Attalus, mójogo
lubowanego.
9 strowim togo, kenž se za gódnje wobglědujo, se wót was do
Syriskeje pósłaś. Gnada jo pśecej z nim a z polykarpom, kenž
jogo wusćeła.
10 Žycym wam wšu gluku w našom Bogu, Jezusu Kristusu. W
tych wóstanu, w jadnotce a šćiśe Boga.
11 strowim Alke, mój lubowany. Buź drje žywy w Knězu.