Recommended
Recommended
More Related Content
What's hot
Digitale Wegwijzer Muzikaal Erfgoed in Nederland
- 1. Muzikaal Erfgoed in Nederland - Haalbaarheidsstudie naar een Digitale Wegwijzer Presentatie: Els van Swol (MCN)
Editor's Notes
- Verleden jaar reisde ik samen met een vriendin een boek na. Dit is ons zó goed bevallen, dat we dit wéér willen gaan doen. Ons oog is op dit boek gevallen: een verslag van een reis naar onder andere Parijs, Versailles, Vézelay en Autun. Het boek biedt echter ook drie essays over wat wij nu als ‘muzikaal erfgoed’ typeren. Aan het eind van deze presentatie kom ik nog op de strekking en het belang van dit boek terug.
- En dan in relatie tot de vraag die op de website van Resonant n.a.v. deze studiedag werd gesteld: ‘Een studiedag rond het gewaagde thema “muzikaal erfgoed en sociale media” (…) waan van de dag of onontbeerlijke technologie?’
- Het gaat mij op dit moment om het slot van het hoofdstuk in Mönnichs boek over Beethovens Harfenquartett. Hierin komt de schrijver opeens met de Tweede Symfonie van Willem Pijper op de proppen. Willem Pijper dus – als case, als gebruikersscenario om te beginnen. Er komt een bezoeker aan de balie van om het even het Nederlands Muziek Instituut (NMI) of Muziek Centrum Nederland (MCN). Hij had thuis al wat op internet zitten zoeken, en was terecht gekomen bij:
- 1. De Koninklijke Bibliotheek, waar de oorspronkelijke partituren van het merendeel van Pijpers composities liggen, evenals zijn stemvork en wat Sinterklaasgedichten.
- 2. Het NMI, waar een groot deel van zijn correspondentie ligt, onder meer die met Simon Vestdijk.
- 3. MCN, waar een groot deel van zijn uitgegeven werk (via de webshop) te bestellen is, en waar Pijpers privé foto’s zijn te vinden.
- Het is niet vreemd dat een projectgroep die van het ministerie van OCW de opdracht kreeg de mogelijkheid te onderzoeken van een wegwijzer naar alle plaatsen waar muzikaal erfgoed in Nederland valt te vinden (w.o. dat van Pijper), bestond uit medewerkers van het NMI en MCN. Een stuurgroep waarin een team van experts zitting nam, heeft de kaders van muzikaal erfgoed voor alle muziekgenres vastgesteld. Op basis daarvan is een overzicht samengesteld van collecties in Nederland. Deze website (en ik zeg met nadruk dat het een versie 0.1 is – een aanzet tot, een prototype, een demoversie) is te vinden onder www.muzikaalerfgoed.nl. Dit is als het ware een bijlage bij de Haalbaarheidsstudie die is geschreven.
- Bij muzikaal erfgoed valt, resumerend, te denken aan de volgende voorbeelden:
- Geïnteresseerden (de eerste en meteen ook belangrijkste van de vijf w’s) in de toekomstige Digitale Wegwijzer kunnen bijvoorbeeld zijn:
- Maar eerst, als derde onderdeel van deze presentatie, een omschrijving van het demo portal. Op de openingspagina is niet alleen een simpele zoekfunctie aanwezig, maar zijn ook links te vinden naar verschillende sociale media – een bekend rijtje, hier zoals weergegeven op de website van MCN:
- ‘Een Digitale Wegwijzer naar muzikaal erfgoed zou moeten bestaan uit meerdere, elkaar aanvullende en versterkende componenten’ staat er in de Haalbaarheidsstudie van de eerder genoemde projectgroep (p. 35). ‘Hoewel de componenten op zichzelf kunnen staan, worden ze in deze visie zoveel mogelijk met elkaar gekoppeld tot een samenhangend geheel.’ Er worden zeven componenten onderscheiden:
- Hiermee kom ik automatisch op het laatste item dat altijd aan de vijf w’s wordt toegevoegd: hoe. M.a.w.: welke aanpak wordt in de Haalbaarheidsstudie voorgestaan. Dat is die van een groeimodel, een gefaseerde aanpak. Blijft voor de oplettende luisteraar nog één w over: het wanneer. Om te beginnen is de Haalbaarheidsstudie zelf begin november 2010 aangeboden aan het ministerie van OCW. Dit heeft in de huidige politieke constellatie een wrange bijsmaak. Aan de ene kant staat er in het regeerakkoord dat ‘de uitgaven aan behoud en beheer van cultureel erfgoed, bibliotheken en het Nationaal Archief zoveel mogelijk zullen worden ontzien.’ Hoezo: bibliotheken worden ontzien? Wat er in het regeerakkoord over het Muziekcentrum van de Omroep (MCO) staat is iedereen bekend. Tegenstrijdig – op z’n zachtst gezegd.
- Daarmee kom ik spelenderwijs bij het slot van deze presentatie: de strekking en het belang van het boek van Mönnich anno nu in relatie tot de vraag op de website van Resonant. Ik wil niet meezingen in het koor van criticasters over de schaduwzijden van internet, maar mij scharen achter Halleh Ghorashi die stelt dat wij als een reiziger bereid moeten zijn onze eigen mindset ter discussie te stellen. ‘Je kunt dit’, zegt zij in NRC Handelsblad van 8 oktober 2010, ‘alleen doen door een gesprekje met iemand te voeren die anders in het leven staat.’ Mij is het om het even of je dit gesprek via de sociale media of in levenden lijve voert. De waarde ervan is niet intrinsiek maar ligt in de dialoog zelf en kan met Mönnich worden afgemeten aan het begrip peregrinatio – zelfgekozen vreemdelingschap, als reiziger alle mogelijke grenzen overschrijdend en elkaar tegemoet tredend. Als groepen, volken, landen, - als archief- en bibliotheekwereld. Het gaat niet om de bestemming van de reis, maar om de weg zelf. Een Digiweg wellicht.