1. Мумија е труп чија кожа и
органи се сочувани намерно
или со случајно изложување
на хемикалии, на многу
ниски температури или на
недостиг на воздух (кога
телото потонува во
мочуриште). На обиди да се
сочува телото се наидува во
целиот свет.
Се користат два термина:
мумифицирање и
балсамирање.
2. Наједноставниот метод за
мумифицирање, што потекнува
од периодот на првите три
династии, се состоел во
завиткување на телото со
ленени завои, кои во
подоцнежниот период биле
натопувани во смола. Во текот
на четвртата династија се
практикува вадење на органите,
што требало да го оневозможи
распаѓањето на телото.
Ковчезите се дрвени, покојните
се ставаат во испружена
положба. Ваквиот начин на
погребување се применувал во
текот на Старото царство.
3. Во текот на вториот милениум
п.н.е. се отстрануваат сите
органи, освен стцето и
бубрезите, а мозокот се
извлекува низ носот со
специјален метален алат во вид
на кука, по што органите се
ставаат во посебни садови со
раствор однатриум карбонат.
Потоа телото се ставало во
раствор на готварска сол, а
потоа се полнело со миризливи
смоли и зачини. На крајот се
завиткувало во завои и се
ставало во ковчегот. Овој
процес траел 40 денови.
4. Во процесот на мумификација се вклучени:
Сечачот кој ја отвора стомачната шуплина и ги вади
органите. Бидејќи тие се нечисти, оваа работа ја
извршувале припадниците на најнискиот општествен
слој.
Писарот кој ја надгледувал работата
Балсамерот кој ги извршувал ритуалните активности,
го замотувал телото во завои, ги надгледувал сите
фази, а во текот на ритуалот ја носи маската на Анубис.
Балсамерите биле свештеници, веројатно тесно
поврзани со лекарите чија функција претежно била
наследна, а тие ги ангажирале занаетчиите кои
изработувале ковчези, дрвени фигурини и слично.
Помошни работници кои го миеле телото.
5. Освен во Египет, мумифицирање се среќава и во
северна и источна
Австралија,Меланезија,Полинезија,Индонезија,
Индија, западна Африка, на Канарските Острови,
во Коднијак и во Јужна Америка.
Постапката за мумифицирање во Океанија, каде на
овој начин се чувале главите на непријателите, се
одвивала така што главата се потопувала во
раствор на сол, по што се сушела на чад и ветер. Со
ваквата постапка коските омекнувале, а волуменот
на черепот се смалувал за две третини. Сличен
обичај се јавува и во прашумите на Јужна Америка.
