2. Նեխուրի հայրենիքը միջերկրական ծովի ափամերձ շրջաններն են, որտեղ
հանդիպում է մինչև մեր օրերը` բնական պայմաններում։ Առաջին տարվա
ընթացքում զարգանում է 30-50 սմ երկարությամբ տերևներ ունեցող
մերձարմատային վարդակը: Երկրորդ տարում գոյանում է ուղղաձիգ, սնամեջ,
ճյուղավորվող` մինչև 1 մ բարձրությամբ ցողունը։
3. Նեխուրի բարձր սննդային արժեքի և բուժիչ հատկություների մասին իմացել
ե«Նյարդային հիվանդություններ ունեցող մարդկանց համար նեխուրը պետք է
ծառայի ոչ միայն որպես կերակուր, այլ նաև որպես դեղամիջոց»,- գրել է
Հիպոկրատը։Ավելի քան երկու հազարամյակ անց դեղաբույսերի հայտնի գիտակ
պրոֆեսոր Ա. Դ. Տուրովան գրել է. «Նեխուրը խորհուրդ է տրվում օգտագործել
բժշկի նշանակմամբ` ախորժակը լավացնելու և մարսողական գեղձերի
ֆունկցիան ուժեղացնելու համար, սերմերից և արմատապտղից պատրաստված
թուրմի ձևով»։
4. Քարավուզը (նեխուր) ունի ցավազրկող, հականեխիչ, հակաալերգիկ,
վերքամոքիչ, միզամուղ, վնասակար գոյացությունները լուծելու եւ օրգանիզմից
հեռացնելու հատկություն։ Օգտակար է լյարդի համար։ Այն պարունակում է մեծ
քանակությամբ եթերային յուղեր։ Առանձին խմում են 1-2 թեյի գդալ` օրը 3 անգամ,
սնունդ ընդունելուց 30 րոպե առաջ։
5. Հին Հունաստանում նեխուրը համարվել է «սուրբ» բույս. ճյուղերից պատրաստված տերևներով զարդարել են
տաճարները, հաղթանակած մարզիկների գլուխները, տները։ Նեխուրը սննդի մեջ առաջինը գերմանացիներն
են սկսել օգտագործել` 15-16-րդ դարերում:Գոյություն ունի նեխուրի (քարավուզի) մի քանի տեսակ:
Տերևավոր նեխուր, որը վիտամինների շտեմարան է, կոթունավոր նեխուրը, որից պատրաստում
են աղցաններ, խաշում են, տապակում են, իսկ արմատավոր նեխուրն ուտում են պանիրով`
որպես աղցան, ավելացնում են տարբեր ապուրների մեջ: Վայրի նեխուրը հանդիպում է
Միջերկրական ծովափի երկրներում` գետերի, լճերի ափին:
