2. Մի օր արևն արթնացավ և ի՞նչ տեսավ , որ իր «և» տառը չկա:
Այդ պատճառով էլ այնքան պայծառ չէր շողում: Մարդիկ
զարմացած նայում էին վերև, բայց ոչինչ չէին հասկանում:

3. Շփոթված Ար-ը կանչեց
լուսնին ու աստղիկներին,
որ իրեն օգնեն, ու մի ելք
գտնեն:
-Ո՞վ է տարել իմ «և»-ը,-
տխուր հարցրեց նրանց:

4. Լուսինն աստղիկների ականջին շշնջաց. «Ես գիտեմ, ամպն
է տարել, գնամ, բերեմ: Ասեք արևին, որ չանհանգստանա»:

5. Լուսինը գնաց ամպի մոտ.
-Ինչպե՞ս են գործերդ,-հարցրեց նրան:

6. - Լավ են: Տե՛ս, ինձ համար նոր տառ եմ
գտել, սազում է : Սրանից հետո ինձ կանվանեք
ամպև,-ուրախ-ուրախ պատասխանեց ամպը:
-Բայց դա արևի «և»-ն է,-ասաց լուսինը:

7. Ախր, ես էլ էի ուզում տարօրինակ անուն ունենալ,- տխուր
-
ասաց ամպը:
-Եվ-ը չի կարող քեզ մոտ մնալ,
որովհետև ար բառ չկա,-ասաց լուսինը:
Ամպը հասկացավ,
որ լուսնինը ճիշտ է ասում ու և-ը տվեց նրան:
Լուսինն էլ այն տարավ ար-ին տվեց:
Ար-ն էլ նորից արև դարձավ
ու պայծառ փայլեց:

8. Հեղինակ և նկարիչ`
Նանե Խալաթյան
Դասվար`
Մանուշակ Աբրահամյան
www.mskh.am
2011-2012