1. Op zoek naar de boekentas van Mieke.
Verteller : Heel vroeg in de ochtend lag een klein meisje nog heel diep te slapen. Haar
naam was Mieke. Haar mama kwam de kamer binnen en maakte haar wakker.
Mama : Goeiemorgen Mieke, wakker worden! Komaan lieve meid , uit je bedje. Hop
hop hop!
Mieke : Mmmmmm , ik wil niet. Ik ben nog moe!
Mama : Sorry liefje, je moet er echt uit. Komaan, dan kan ik je bedje opmaken.
Verteller : Mieke stond eindelijk op. Ze liep samen met mama naar haar grote
kleerkast en koos een leuk jurkje om vandaag aan te doen.
Mama : Wat wil je aandoen , Mieke?
Mieke : Die jurk daar !
Verteller : Samen gingen mama en Mieke naar de badkamer. Daar was zus bezig haar
haar te borstelen terwijl ze in de spiegel keek. Mama nam een washandje van de
lavabo en maakte het nat.
Mama : Zo Mieke, was je gezichtje maar.
Verteller : Mieke nam het washandje aan en waste haar hele gezichtje.
Mieke : Moet ik ook al tanden poetsen?
Mama : maar neen Mieke , jij zotte kapoen ! Je moet eerst nog gaan eten beneden,
kleed je maar gauw aan!
Verteller : Mieke kleedde zich gauw aan en liep naar beneden de living in. Normaal
lag haar boekentasje op de salontafen, maar deze keer lag het er niet. Achja, papa zal
het wel ergens anders gelegd hebben zeker? Mieke kroop de grote zetel in en zette de
tv aan, heel stilletjes zodat haar papa het niet zou horen. Want van papa mocht zij ’s
ochtends helemaal geen tv kijken. Toch hoorde hij het.
Papa : Mieke , is dat de tv die ik hoor? Kom maar gauw hier, je moet opschieten en je
hebt nog niet ontbeten.
Verteller : Mieke slenterde de keuken in en ging zitten aan tafel.
Papa : Blijf jij maar zitten hoor Mieke , ik zal alles wel uit de koelkast en de kast
halen als je me zegt wat je graag zou willen eten vandaag?
Mieke : Boterhammen met choco!
Papa : Oké , komt in orde.
Verteller : Papa begon de boterhammen te smeren en in te pakken. Hij stapte naar de
living om de boterhammen in de boekentas te zetten. Maar .. er was helemaal geen
boekentas! Waar lag die nou?
Papa : Mieke , heb jij je boekentas gezien?
Mieke : Neen , ik dacht dat jij hem verstopt had.
Papa : helemaal niet! Misschien mama?
Mieke : Mamaaaaa! Heb jij mijn boekentas verstopt?
Mama : Neen, waarom vind je hem niet?
Mieke : neen
Mama : Je zal hem wel ergens hebben laten liggen. Zoek een beetje.
Verteller : Iedereen in huis zocht achter Mieke’s boekentas, maar die was nergens te
vinden.
Mama : Gho , waar ligt die toch? We hebben heel het huis afgezocht!
Papa : Ik weet het ook niet. Achja dan zullen we zo maar vertrekken zonder boekentas
hé. Ben je voor de rest helemaal klaar, Mieke?
Mieke : Ja !
Mama : Niet waar, Mieke ben je niets vergeten?
Mieke : Oh ja! Ik moet nog mijn tanden poetsen!

2. Verteller : Snel ging Mieke naar boven.
Mieke : Mamaaaaaaa! Kom je mij helpen?
Mama : Natuurlijk , ik kom meteen.
Verteller : Mieke poetste haar tanden , met hulp van mama natuurlijk.
Papa : Mieke ben je bijna klaar? We moeten echt wel vertrekken hoor ! Ik sta al te
wachten in de garage.
Mieke : Mama , ik wil nog een staart in mijn haar.
Mama : Oké , vooruit dan maar. Maar dan moet je echt gaan hoor!
Verteller : Samen gingen ze de kamer van mama in. Ze gingen op het bed zitten en
keken beide in de spiegel aan het tafeltje. Mama kamde de haren van Mieke.
Mieke : Dankje Mama
Papa : Mieke , ben je er bijna? Schiet op !
Mama : Ga nu maar gauw naar beneden.
Verteller : Mieke liep naar beneden.
Papa : Zo , ben je daar eindelijk? Dat werd tijd! Vooruit, we moeten ons haasten.
Verteller : Samen gingen papa en Mieke naar de garage en stapten de auto in om te
vertrekken naar school. Wanneer Mieke op school toekomt samen met papa ziet ze
ineens haar boekentas staan , in het midden van de speelplaats.
Mieke : Kijk daar , mijn boekentasje!
Papa :Ai Mieke , je was hem gewoon vergeten!