1. Metody prezentacji zjawisk na mapie

4. Sygnatury – znaki umowne Powierzchniowe – przedstawiają obiekty, których wszystkie wymiary da się przedstawić w skali mapy np. jeziora Liniowe – przedstawiają obiekty dla których w skali mapy można przedstawić tylko długość np. drogi, rzeki Punktowe – przedstawiają obiekty, których żadnego wymiaru nie da się przedstawić w skali mapy np. drzewa – pomniki przyrody

5. Metoda zasięgów Źródło: www.wigry.win.pl Pozwala za pomocą barwy, szrafu lub konturu przedstawić zasięg występowania zjawiska. W przypadku użycia konturu stosuje się dodatkowe oznaczenia (np. kreseczki prostopadłe do linii konturu), które pozwalają stwierdzić, z której strony linii występuje zjawisko. Przykład zastosowania zasięg występowania gatunków drzew

6. Metoda powierzchniowa Modyfikacja metody zasięgów pozwalająca za pomocą barw lub szrafów przedstawić powierzchnie, na które został podzielony większy obszar np. przedstawiona poniżej mapa geologiczna Gór Świętokrzyskich Źródło: www.aneksy.pwn.pl

8. Metoda kropkowa Pozwala przedstawić natężenie zjawiska za pomocą znaków punktowych (kropek). Każdej kropce przypisana jest wartość zależnie od jej wielkości (np. wielkość miast). Dodatkowo zagęszczenie rozmieszczenia kropek informuje nas o gęstości zjawiska (np. gęstość zaludnienia) Źródło: podręcznik multimedialny edu - rom

9. Metoda izolinii - izohipsy (poziomice) linie jednakowej wysokości - izobary – jednakowego ciśnienia atmosferycznego - izotermy – jednakowej temperatury - izohiety – jednakowych sum opadów - izohaliny – jednakowego zasolenia Źródło: www.wiking.edu.pl

10. Kartogram Za pomocą barw lub szrafów o ustalonej skali przedstawiamy natężenie zjawiska na tle podziału terytorialnego. Skala jest dopasowana do wyznaczonych przedziałów, które pokazują zmienność zjawiska. Przykłady zastosowania to gęstość zaludnienia, przyrost naturalny, bezrobocie Gęstość zaludnienia Rosji. Źródło: www.demoscope.ru

11. Kartodiagram Źródło: www.wiking.edu.pl Metoda polega na umieszczeniu w jednostce podziału terytorialnego diagramów np. kołowych, słupkowych, pokazujących wielkość zjawiska a także jego wewnętrzną strukturę