2. Ֆրանսիացի բնագետ, էվոլյուցիոն ամբողջական տեսության հիմնադիրը,
Փարիզի Գիտությունների Ակադեմիայի անդամ (1783):
Ծնվել է Բազանտենում ոչ հարուստ ազնվականների ընտանիքում:
Ծնողների ցանկությամբ Լամարկը գնում է հոգևոր դպրոց, սակայն 16
տարեկանում թողնում է դպրոցն ու որպես կամավոր՝ մեկնում բանակ:
Բանակում բազմիցս ցուցաբերում է քաջություն և ի վերջո արժանանում
սպայի կոչման: 24 տարեկանում թողնում է ծառայությունն ու մեկնում Փարիզ
բժշկություն սովորելու: Սովորելու ընթացքում (1772-76թթ) մեծ
հետաքրքրությամբ ուսումնասիրել է նաև բնական գիտություններ և
բուսաբանություն: 1778թ. լույս է տեսնում Լամարկի «Ֆրանսիայի ֆլորան»
աշխատությունը երեք հատորով:
3.
4. :
1793թ. Լամարկի առաջարկությամբ թագավորական բուսաբանական
այգին, որտեղ նա աշխատում էր, վերածվել է բնության պատմության
թանգարանի: Այստեղ նա դառնում է ստորակարգ կենդանիների
(միջատներ, որդեր և միկրոսկոպիկ կենդանիներ) ուսումնասիրությամբ
զբաղվող ամբիոնի պրոֆեսոր: 24 տարի Լամարկը ղեկավարում էր այս
ամբիոնը: 1801թ. լույս է տեսնում նրա «Անողնաշարավոր կենդանիների
համակարգը», 1809թ. երկու հատորով՝ «Կենդանաբանության
փիլիսոփայությունը», ուր նա ներկայացրեց էվոլյուցիայի մասին իր
տեսակետը : Նրա աշակերտները, որոնք իրենց անվանում էին
«Լամարկիստներ» («լամարկիզմի» հետևորդներ) ստեղծեցին մի ամբողջ
գիտական դպրոց, լրացնելով Չարլզ Դարվինի բնական ընտրության
գաղափարը:
5.
6. Խոսելիս արտաքին միջավայրի ազդեցության մասին օրգանիզմների
վրա, Լամարկը սովորաբար բերում էր ընձուղտի օրինակը. «Հայտնի է, որ
ամենաբարձրահասակ կաթնասունն ապրում է Աֆրիկայի ներքին
շրջաններում, որտեղ հողը համարյա միշտ չոր է և զուրկ
բուսականությունից: Այս հանգամանքը ստիպում է ընձուղտին ջանք
գործադրել, ձգվել ու սնվել ծառերի տերևներով: Նման սովորության
հետևանքով, բազմաթիվ տարիների ընթացքում ընձուղտի առջևի
ոտքերը դարձել են ավելի երկար քան ետևինները, իսկ պարանոցն
այնքան է երկարել, որ նա հեշտությամբ հասնում է ծառերի տերևներին»:
