1. Einkennisfatnaður matreiðslumanna og öryggi Stiklað á stóru um hvernig einkennisfatnaður matreiðslumanna nýtist sem öryggi í eldhúsum
2. Einkennisfatnaður matreiðslumanna og öryggi Ekki er það tilviljun ein og fagurfræði sem réð því að framstykki jakka matreiðslumanna er tvöfalt. Einn megin tilgangurinn er að verja matreiðslumanninn fyrir því að hann brennist illa verði honum á að hella einhverju heitu framan á sig. Jakinn er oftast úr þykku bómullarefni sem einangrar hitann sem kemur frá heitum ofnum og eldavélum sem hann vinnur við
3. Einkennisfatnaður matreiðslumanna og öryggi Jakki matreiðslumannsins er með síðar ermar. Ekki er það einungis útlitsins vegna heldur hefur það mjög praktískan tilgang.
4. Einkennisfatnaður matreiðslumanna og öryggi Góðir lokaðir skór eru nauðsynlegir. Einnig er nauðsynlegt að þeir séu með stömum heilum sóla.
5. Einkennisfatnaður matreiðslumanna og öryggi Svuntan gegnir tvennum tilgangi, hreinlæti og vörn. Hatturinn er einvörðungu vegna hreinlætis en getur stundum verið tákn um stöðu innan fyrirtækis.
Editor's Notes
Upphaflega voru jakkarnir með tau tölum sem þoldu mikinn þvott og bráðnuðu ekki við mikinn hita.
Jakkarnir eru hafðir síðerma svo að matreiðslumennirnir verði ekki allir út brenndir á handleggjunum. Hér áður fyrr var algengt að eldað væri á gasi eða í eldstæðum. Tilgangur síðra erma er að verja matreiðslumanninn frá slettum heitra vökva og einnig að hann brenni sig ekki ef hann rekur sig í heitan ofn eða eldavél. Einnig ver það handleggina fyrir heitri gufu sem kemur úr ofnum og pottum. Matreiðslumenn ættu strax frá byrjun að venja sig á að bretta ekki upp ermarnar viðvinnu eins og algengt er í dag.
Mjög mikilvægt er að matreiðslumenn séu í lokuðum skóm með heilum og stömum sóla svo þeir eigi ekki á hættu að renna til á vatni eða olíu sem hellst hefur niður á gólfið og með því stór slasað sig.
Svuntan er ekki bara til varnar þess að fatnaðurinn verði ekki skítugur. Hún er einnig vörn gegn því að ef eitthvað heitt hellist framan á matreiðslumanninn þá er síður hætta á að hann brennist. Einkum á lærin og leggjum þar sem einungis skilur á milli þunnar buxur.
