1. Οι μεταλλωρύχοι της Χιλής
Οι εικόνες χαράς και ανακούφισης για τη διάσωση των 33 εργατών που συνεχίζεται
από τα έγκατα του ορυχείου - κάτεργου στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, κάνουν το
γύρο του κόσμου. Όλοι, συγγενείς, φίλοι των μεταλλωρύχων και δισεκατομμύρια
άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εύχονται τα καλύτερα στους εργάτες που έζησαν πάνω
από 2 μήνες εγκλωβισμένοι στα 625 μέτρα. Η Χιλή, μια χώρα με πολύχρονη
παράδοση στον τομέα της εξόρυξης μεταλλευμάτων (κυρίως χαλκού) αλλά και μια
χώρα με αγώνες των μεταλλωρύχων, ήρθε στο επίκεντρο της παγκόσμιας
επικαιρότητας. Πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν οι άθλιες συνθήκες μέσα στις οποίες
δίνουν τη μάχη του μεροκάματου οι μεταλλωρύχοι και γι' αυτό μετά την ολοκλήρωση
της επιχείρησης δίνονται υποσχέσεις για αυστηρότερους ελέγχους στον τομέα της
ασφάλειας. Πρωταγωνιστές σε αυτή την πλειοδοσία υποσχέσεων, οι πολιτικοί
εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας της χώρας, όπως ο αντιδραστικός Πρόεδρος
Σεμπάστιαν Πινέιρα που δηλώνει ότι θα υπάρξουν μέτρα για την ασφαλή λειτουργία
των ορυχείων. Φυσικά, έπρεπε πρώτα να εγκλωβιστούν οι εργάτες για να
ευαισθητοποιηθεί υποτίθεται η κυβέρνηση.
Η περίπτωση του ορυχείου του Σαν Χοσέ είναι απλά μια ακόμα περίπτωση από τα
πολλά ατυχήματα - εγκλήματα που συμβαίνουν κάθε χρόνο και χάνουν την ζωή τους
εργάτες και οφείλονται στο γεγονός ότι στον καπιταλισμό το κυρίαρχο είναι η
κερδοφορία του κεφαλαίου με όποιο κόστος, και βεβαίως τα μέτρα ασφαλείας δεν
αποτελούν προτεραιότητα. Το παράδειγμα της Χιλής το επιβεβαιώνει περίτρανα. Ιδού
ποια ήταν η κατάσταση στο ορυχείο - κάτεργο:
• Μόνο το διάστημα από το 2000 ως το 2004 έγιναν 10 καταγγελίες από το συνδικάτο των
μεταλλωρύχων για το συγκεκριμένο κάτεργο για επικίνδυνες συνθήκες δουλειάς. Καμία
απάντηση από τις αρμόδιες αρχές.
• Το 2007 κλείνει αφού η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ομως, στις 30 Μάη του
2008 ξαναπαίρνει άδεια λειτουργίας χωρίς να έχουν γίνει ουσιαστικές αλλαγές στην
ασφάλεια.
• Συνολικά, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχουν γίνει 4 ατυχήματα που οδήγησαν σε
ακρωτηριασμένους εργάτες.
• Στις 5 Ιούλη φέτος, ακριβώς ένα μήνα πριν την έκρηξη στο κάτεργο, το Συνδικάτο των
Μεταλλωρύχων είχε αποστείλει την τελευταία επιστολή στον υπουργό Ορυχείων,
απαιτώντας, να γίνει διάνοιξη αγωγού και εφιστούσε την προσοχή για κίνδυνο έκρηξης.
Καμία ανταπόκριση από τον υπουργό, ούτε καν συνάντηση με τους συνδικαλιστές.
Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο καπιταλισμός είναι αδίστακτος. Το γεγονός στη
Χιλή δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά η ίδια του η φύση, που στο κυνήγι του
κέρδους σακατεύει και δολοφονεί εργάτες. Χτες και στη χώρα μας σε κάτεργο
χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο έγινε άλλο ένα από τα γνωστά εγκλήματα -
ατυχήματα, ακριβώς λόγω του ότι η ζωή των εργατών, τα αναγκαία μέτρα για την
υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλειάς, δεν είναι προτεραιότητα για το κεφάλαιο.
Πίσω από τον αχό της επιτυχούς διάσωσης των 33 εργατών, το σόου που στήνεται,
την προσπάθεια εμπορευματοποίησης της περιπέτειας που έζησαν, δεν πρέπει να
ξεχαστεί το κύριο: Ότι για να μπορέσουν οι εργάτες να δουλεύουν με ασφάλεια, να
έχουν αξιοπρεπή ζωή ικανοποιώντας τις σύγχρονες ανάγκες τους χρειάζεται να
συνεχίσουν την πάλη και τις διεκδικήσεις μέσα από τα ταξικά συνδικάτα τους
και κυρίως να παλέψουν για τη δική τους εξουσία, που θα καταργήσει όλα τα
παράσιτα που τους εκμεταλλεύονται.