3. Mit „Demeter i Kora ”
Kora była córką Demeter. Młoda i śliczna bogini
wychowała się na łonie natury, gdzie wiodła beztroskie
życie w otoczeniu nimf. Pewnego razu przechadzała się
po łące, gdy nagle dostrzegła kwiat narcyza. Nie
zważając na przestrogi matki przed kwiatem poświęconym
bogowi podziemi, zerwała go. Wówczas na łące zapadła
ciemność, ziemia rozstąpiła się, a z głębin wyłonił się
rydwan, którym powoził Hades. Kora nie zdążyła nawet
krzyknąć, a już znalazła się w objęciach posępnego
władcy.
Demeter zaniepokojona długą nieobecnością córki,
rozpoczęła poszukiwania, które trwały 9 dni i l9 nocy.
Niestety bez rezultatu. Nad smutną boginią politowała
się Hekate, która pomogła odkryć tajemnicę zaginięcia
Kory. Okazało się, że Zeus już dawno obiecał jej rękę
zakochanemu w niej Hadesowi, teraz wykorzystał okazję.
4. …
Demeter okrutnie pogniewała się na Zeusa, ponieważ
skazał jej córkę na życie w ciemnościach u boku
mrukliwego Hadesa. Pogrążyła się w smutku, a wraz z
nią cały świat przestał wydawać plony, co groziło
wszystkim ludziom głodem. Wtedy za rozkazem Zeusa
Hermes udał się do Hadesa z przykazaniem uwolnienia
Kory. I śliczna bogini zjawiła się na Ziemi ku wielkiej
radości matki i ludzi, bo ocaliła świat przed klęską
nieurodzaju. Jednak szczęście nie trwało długo,
ponieważ Kora spożyła podany jej przez władcę owoc
granatu, który był symbolem małżeństwa, co na
zawsze związało ją z Hadesem.
I odtąd na wiosnę Kora powracała z podziemi. Przez 9
miesięcy była z matką, a ziemia radowała się i
rozkwitała. Na jesień znów wracała do mrocznego
królestwa jako żona Hadesa, a świat pogrążał się w
smutku i przestawał wydawać plony.
8. Pokrewieństwo z innymi
Bogami
Persefona była córką Demeter i
Zeusa , żoną Hadesa . W większości
wersji małżeństwo Persefony i
Hadesa pozostało bezdzietne ,jednak
niektóre podania wskazują ją jako
matkę Zagreusa/Iakchosa /Dionizosa
(z Zeusem).
11. Misteria eleuzyńskie
Kult Demeter oraz Kory Persefony miał wiele
lokalnych odmian, ale najważniejszym obrzędem
były oczywiście obchodzone jesienią misteria
eleuzyńskie. Koncentrowały się one na
nieśmiertelności życia i dawały nadzieję na dobry
los dla wtajemniczanych (prawdopodobnie
wierzono, że po śmierci trafiali do najlepszej
części Hadesu nazywanej Elizjum). Misteria
dzieliły się na Mniejsze (obchodzone co roku) i
Większe (obchodzone co 5 lat, piętnastego dnia
miesiąca boedromion czyli na przełomie sierpnia i
września, trwały dziesięć dni), a warunkiem
uczestnictwa w nich było jedynie „nieskalanie
przelaną krwią”, były otwarte także dla kobiet i
niewolników.
