1. YÖNLENDİRİLME
TEMELLERİ

2. Yönlendirilebilir
Protokoller
ve
Yönlendirilmiş Protokoller

3. ► Yönlendirme protokolleri, yönlendirici üzerinde
koşan ve tablonun güncellenmesini sağlayan
kurallardır; genelde yazılım ile gerçeklenirler.
► Protokoller iç ve dış olarak iki kısma ayrılmıştır.
► İç protokoller daha çok pek fazla büyük olmayan
özel ağ içindeki yönlendiriciler arasında kullanılır
► Dış protokoller birbirinden bağımsız ve geniş ağlar
arasındaki yönlendiriciler üzerinde koşturulur.

4.  Yönlendirme protokolleri ile yönlendirmeli
protokoller, genelde birbiriyle karıştırılır, ancak,
farklı tanımlardır.
► İlki yani yönlendirme protokolleri dinamik
yönlendirme tablosu oluşturmak için
kullanılan RIP,OSPF; EGP gibi protokoller;
► ikincisi ise IP,IPX,DEC net,Apple Talk gibi
protokolleri anlatır.

5. ► Yönlendirilmiş protokoller,
yönlendiricinin(router) bilgiyi farklı ağ
hostları arasında iletmesini sağlar.
► Bu protokolün, ağ numarası atama ve her
bir kişisel alete bir host numarası verme
yetkisinin olması gerekir.
► Bu protokoller, adresin ağ ve host oranını
farklılaştıracak bir metod desteklerler.

6. ► IP, adresin ağ oranını seçmek için alt ağ
maskesini(Subnet Mask) kullanan
yönlendirilmiş protokoldür.
► Yönlendiriciler, yönlendirilmiş protokolleri,
birbiriyle konuşmak için kullanırlar.

7. ► Yönlendirilmiş protokol, 3. protokol katmanını, bir
aracın bir tarafından ağın diğer tarafına bilgi
transferini sağlamak için kullanırlar.
► Yönlendirilebilir protokol ise bir varolan
organizasyondaki ağ yönlendiricileri arasında
güncellemeler gönderir.
► Yönlendirilmiş protokoller olmadan ağ iletişimi,
yerel segmentte kısıtlı kalır.
► Yönlendirilebilir protokoller, kendi yönlendirme
tablolarını sürdürmek için yönlendiricileri, bir
diğeriyle iletişimini etkin kılar.

8. Yönlendirilmiş Protokol (IP)
Internet protokolü (IP) ağ adreslemesinde
kullanılan en yaygın düzendir. IP
bağlantısız, güvenilmez, en kuvvetli
dağıtım protokolüdür.
Bağlantısızın anlamı bir iletim için devre
bağlantısının gerekli olmadığı ve
kurulmadığıdır.
Güvenilmez ve en kuvvetli anlamı IP’nin
hedefe giden veriyi kontrol etmemesi
anlamına gelir. Bu fonksiyon üst katmanlar
tarafından yapılır

9. ► OSI modelinde bilgi akışı başladığında veri
her katta işlenir.
► Ağ katmanında, veri, datagram olarak
bilinen, veriyi paket içine giydirirler.
► IP, IP paketinin adresleme ve diğer
bilgilerini içeren fakat gerçek veri hakkında
bilgi sahibi olmayan baş kısmını belirler.
► IP veri ne olursa olsun paketi üst
katmanlardan alıp alt katmanlara iletir.

10. Router, kendi servisini üst katman fonksiyonlarını destekler

11. ►
►
►
IP’nin sorumluluğu üst katmandan gelen segment ya da
data gramları birbirine bağlı ağlar üzerinden iletmektir. IP,
bu segment ve datagram bilgilerini TCP veya UDP den alır.
Her bir datagram veya segment IP tarafından kendi, başlığı
eklenerek IP paketi haline getirilir ve her bir IP paketi
birbirinden bağımsız olarak hedef kullanıcıya gönderilebilir.
IP bir parçalama ve yeniden birleştirme mekanizması
kullanır. Bu mekanizma IP protokolünün çalıştığı
kullanıcıya özgüdür. Eğer kullanıcı üzerinde çalışan alt
protokol paket uzunluğu olarak neyi kabul ediyorsa
segment IP başlığı ve iletim protokolü başlığı da dahil
olmak üzere bu sınırlamayı geçmeyecek şekilde parçalanır.

12. ► Hedefe iletilen bu çerçevelerin karşılarına bir
ethernet protokolü çalıştıran yönlendirici çıktığında
bu paketler uygun şekilde yeniden IP tarafından
parçalanacaktır. Çünkü ethernet çerçevesinin
uzunluğu 1518 bayttır. En son varılan hedef
kullanıcıda da bu paketler ya da segment ya da
data gramı oluşturacak şekilde tekrar IP protokolü
tarafından birleştirilir.
► Internet’teki tüm kullanıcılar üzerinde IP protokol
grubu çalışmak zorundadır. IP paketleri, ağlar
arası dolaşımda pek çok kullanıcıya uğrar ve her
bir kullanıcıda aynı kurallara göre çalışan IP
protokolü ile karşılanır.

13. IP Paketlerinin Yapısı
IP paketi bir başlık bilgisi (bu bilgi IP
paketinin özelliklerini tanımlar) ve IP
verisinden oluşur.
► IP paketlerine datagram denir. IP
paketlerini 32 bitlik satırlar (words) halinde
düşünebiliriz. Paketteki bazı alanların
içeriği açıktır. Diğerleri için bu bölümde
kısa açıklama yapılacaktır:
►

14. ►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
Başlık uzunluğu satır cinsinden verilir. En kısa başlık beş satır
uzunluğundadır.
Servis tipi paketin servis sınıfını belirtir.
Toplam Uzunluk başlık ve verinin toplam uzunluğunu byte cinsinden verir.
Tanıtıcı parçalanmış IP datagramlarının birleştirilmesinde yardımcı olur.
DF (Don’t Fragment) biti datagramın parçalanmaması gerektiğini gösterir.
MF (More Fragments) biti arkadan aynı datagrama ait başka bir parça gelip
gelmediğini gösterir. Son parça dışındaki tüm parçalarda 1 değerine sahiptir.
Parça No (bazen parka kayıklığı olarak da adlandırılır) ilgili parçanın
bütündeki yerini gösterir.
Yaşam Süresi alanındaki değer her sekmede bir azaltılır. Değer sıfıra
eriştiğinde paket hala varış düğümüne ulaşmadıysa yok edilir.
Protokol alanı hangi ulaşım protokolünün kullanıldığını gösterir.
Başlık Sınaması başlıktaki hataları fark etmek için kullanılır. Hatalı bir
başlığa sahip olan paket yok edilir.
Seçenekler alanı protokolün daha sonraki
sürümlerine kolaylık tanımak için tasarlanmıştır. Sürüm 4 için planlanan
seçenekler güvenlik, kaynak yönlendirme, yolun kaydedilmesi, zaman
bilgilerinin tutulması içindir. İlgili bilgiler gerektiğinde seçenekler bölümüne
eklenir.

16. ► IP adresleri 32 bitten oluşur. Bu adresler,
genelde, 8 bitlik gruplar halinde noktalarla
ayırarak gösterilir.
►
.
.
.
şeklindedir
► Bu durumda noktalarla ayrılmış her grup 0
ile 255 arasında değer alabilir. Buna noktalı
ondalık gösterim (dotted decimal notation)
de denir.

17. ►
Internet Adresleri
 İnternet üzerinde 3 sınıf adres vardır. Avrupa'da RIPE (Réseaux IP
Européens) tarafından dağıtılan bu adresler daha sonra o yerin ağ
yöneticisi tarafından uygun şekilde bölünebilir. Bu bölümlendirmeye
``subnetting'' işlemi adı verilir. Bu sayede ağlar gruplanarak
herbirisinin yönetimi bağımsız hale getirilmiş, aynı zamanda da
kısıtlı olan IP adresleri daha verimli bir şekilde kullanılmış olur.
 Üç çeşit İnternet adresi şunlardır:
 A sınıfı İnternet adresi:
► Adresin ilk baytı 1 ile 126 arasında bir sayıdır. Bu adrese verilen yetkiyle
toplam 2^24 makina adreslenebilir. Dünya üzerinde 126 tane A sınıfı
adres vardır.
 B sınıfı İnternet adresi:
► Adresin ilk baytı 128 ile 192 arasında bir sayıdan oluşur. Bu adresin
subnetlere bölünmesiyle 65534 farklı makina adreslenebilir.
 C sınıfı İnternet adresi:
► Adresin ilk baytı 192 ile 223 arasındadır. C sınıfı bir adresi blokuyla bağlı
254 bilgisayar adreslenebilir.
 A ve B sınıfı adreslerin hepsi dağıtılmış ve şu anda intenet C sınıfı
adreslerde de sıkıntı çekilmektedir. Adres yetersizliğine çözüm
getirmek amacıyla IPv6 ya da IPNG adlarıyla daha uzun İnternet
adresleri kullanan protokoller geliştirilme ve test aşamasındadır.

19.  Bir İnternet adresi iki kısımdan meydana gelir:
 ağ adresi ve düğüm adresi. Her makina, bir ağ üzerinde
bulunur ve bu adres ``ağ adresi'' olarak adlandırılır. Üç
sınıf (A, B ve C) İnternet adresinin ağ ve düğüm adresleri
farklı farklıdır. A sınıfı İnternet adreslerinde ağ adresini 1
bayt tayin eder. Örnek olarak hayali yazılan 74.198.59.33
makinasını tanımlayan ağ adresi 74'tür. Ağ adresi uzun
halde yazıldığı zaman kalan 3 baytın yerine 0 konur. Bu
durumda yukarıda adı geçen makinaya ait ağ adresi
74.0.0.0 olacaktır.
 Ağ adresinden geriye kalan düğüm adresi, bir makinanın
İnternet sınıfına göre 1,2 veya 3 bayttan ibaret olabilir.
Örnek olarak,
 195.12.288.3 makinasının (C sınıfı) ağ adresi
195.12.288.0, düğüm adresi 3'tür.
 130.11.195.62 makinasının (B sınıfı) ağ adresi
130.11.0.0, düğüm adresi 195.62'dir.

20. ►
►
►
►
►
►
Bazen, ağ adresini gösteren bölüme önek (prefix)
Düğüm adresini gösteren bölüme de sonek (suffix)
denir.
Soneki en uzun adres sınıfı A olduğu için en fazla düğüm,
A sınıfına ait bir ağda adreslenebilir.
D sınıfı adresler çoğa gönderim grupları için kullanılır. E
sınıfı adresler ise protokol tanımlandığında ileride
kullanılmak üzere ayrılmıştır.
Adreslerin dağıtılması ICANN (Internet Corporation for
Assigned Names and Numbers) tarafından organize edilir.
Her ülkede ICANN’ye bağlı olarak çalışan yerel birimler
vardır.
http://www.icann.org/

21. ► IP adreslemenin sunduğu olanaklar bazen yetersiz
kalabilir. Örneğin B sınıfı bir adres kullanarak
ulaşılabilecek düğüm sayısı sizin kurumunuz için
yeterli olabilir.Ancak siz bu adresleri kurum içinde
alt ağlara ayırmak isteyebilirsiniz. Bu durumda
düğüm adresi belirtmek için kullanılan bir grup
bitini alt ağ adresi belirtmek için kullanmanız
gerekir. Subnet(alt ağ) adresinin nerede
başladığını göstermek için bir alt ağ maskesi
tanımlamanız gerekir. Bu durumda aynı öneki (10
+ ağ) kullanarak 64 (26) alt ağ adreslenebilir. Her
alt ağ içinde de yaklaşık 1024 (210) düğüm
adreslenebilir.

22. A sınıfı bir adresin 64 altağa bölünmesi durumunda
kullanılacak alt ağ maskesi normalde maskeler ağ adreslerini
bulmak için kullanılır.
A, B ve C sınıflarındaki adresler yukarıda verilmiştir. Ancak bir adres
alt ağlara bölündüğünde maskenin uzunluğunun ayrıca verilmesi
gerekir. Bu da
IP_adresi / maske_uzunluğu
şeklinde ifade edilir. Maske_uzunluğu verilen IP_adresinin alt ağ
adresini (ağ adresi ile birlikte) gösteren ilk bölümünün uzunluğunu verir.
Şekil 9.3’teki örnek için maske_uzunluğu 22 olmalıdır. Adreslemenin ve
maskelemenin bu şekilde yapılmasına CIDR (Classless InterDomain
Routing) denir.

23. ►
►
►
►
IP ağında, iki A sınıfı ağ
(22.0.0.0, 50.0.0.0),
Bir B sınıfı ağ (128.1.0.0)
ve
Bir de C sınıfı ağ
(198.4.12.0)
bulunmaktadır.
Şekilde dikkat edilmesi
gereken, bir düğümün
birden fazla ağa
bağlanması durumunda
her ağ üzerinde o ağa özel
bir IP adresinin olması
gerektiğidir

24. IP YÖNLENDİRME
PROTOKOLLERİ
Yönlendirme
►
►
►
►
►
Yönlendirme, OSI katman 3 fonksiyonudur.
Yönlendirme kişisel adreslerin toplanıp gruplandığı
hiyerarşik orginazasyonel bir düzendir.
Bireysel adresler, verinin en son hedefine varana kadar tek
birim olarak davranırlar.
IP yönlendirme
Genel bir açıklamayla, yönlendirme işlemi birbirlerine bağlı
ağlar arasında paketlerin iletilmesidir. TCP/IP tabanlı ağlar
için yönlendirme, Internet Protokolü'nün (IP) bir parçasıdır
ve diğer ağ protokol hizmetleriyle birlikte daha büyük bir
TCP/IP tabanlı ağdaki ayrı ağ kesimlerinde yer alan ana
bilgisayarlar arasında iletme yeteneği sağlamak için
kullanılır.

26. ► Yönlendirici bir ağ katmanı aygıtıdır ve en düzgün
yolu seçmek için birden fazla yönlendirme metriği
kullanır.
► Yönlendirme metriği bir yönlendirmenin diğerine
olan avantajları belirlemek için kullanılan
değerlerdir.
► Yönlendirme protokolleri en iyi yolu bulmak için bu
değerlerin birkaç kombinasyonunu kullanırlar.
► Yönlendiriciler ağ segmentlerini veya ağları
birbirine bağlar. Yönlendiriciler verileri katman 3
bilgileriyle geçirirler.
► Yönlendiriciler veri için en iyi yolu seçerken
mantıksal olarak karar verirler. Yönlendiriciler
daha

27. Bu konu çoğunlukla yönlendirilebilir protokole yani internet protokol (IP) üzerine
odaklanmıştır. Diğer yönlendirilebilir protokol örnekleri içinde IPX/SPX ve Apple
Talk gibi protokoller vardır. Yönlendirilemez protokollerin en yaygın olanı ise NET
BEUI dır

28. 
NETBEUI Protokolü
IBM tarafından geliştirilmiş ve Microsoft'un yerel ağlar için tercih ettiği bir protokoldür.
Bazı özellikleri şunlardır:
20-30 bilgisayardan oluşmuş küçük LAN'lar için geliştirilmiştir.
Yönlendirilemeyen protokoldür.
İstemci/sunucu mantığına uymaz.
Büyük paketlerin taşınması, yerel ağlarda tercih edilmesine yol açar.
Yapılandırılması oldukça kolaydır.

Bu protokol 20-200bilgisayardan oluşan küçük LAN'lar için geliştirilmiş bir protokoldür.

Gateway'ler (geçit) aracılığıyla diğer LAN segmentlerine ve mainframe'lere bağlanır.
Ancak NetBEUI protokolü routable (yönlendirilebilir) değildir.

Bu nedenle NetBEUI kullanan iki bilgisayar birbirine routing'le değil, bridging'le bağlanır.

30. Yönlendirme ve Anahtarlama
Karşılaştırılması
► Yönlendirme, çoğunlukla anahtarlamaya
zıttır. Uzman olmayan bir kişiye göre
yönlendirme ve anahtarlama aynı işlemi
yapar gibi görünür.
► En büyük fark, anahtarlama katman 2 de
oluşur yönlendirme ise katman 3 te oluşur.
Bu ayrımın anlamı anahtarlama ve
yönlendirme veri transferi için farklı bilgi
kullanırlar.

32. ► Anahtarlamayla yönlendirmenin arasındaki ilişki
uzak ve yerel telefon aramaları arasındaki ilişki
gibidir.
► Eğer telefonda aynı alan kodu içinde bir arama
yapılırsa anahtarlı çoklayıcılar aramayı
gerçekleştirir.
► Anahtarlamalı çoklayıcılar sadece kendi yerel
bölgelerindeki aramaları yapabilirler.
► Yerel anahtarlamalı çoklayıcılar uzak
mesafelerdeki aramaları yapamazlar.
► Eğer alan kodunun dışında bir arama geldiyse
normal anahtarlamalı çoklayıcı aramayı bir üstü
olan yüksek seviye anahtarlamalı çoklayıcısına
gönderir ve aramayı o kontrol eder veya yapar.

35. Yönlendirilmiş Ağ Anahtarlanmış Ağ
► Yönlendirilmiş ağ ile anahtarlanmış ağ
arasındaki bir diğer fark ise, anahtarlanmış
ağın genel yayını bloke etmemesidir.
► Yönlendiriciler, yerel ağdaki genel yayınları
engellerler.
► Yönlendiriciler genel yayınları engellediği
için daha fazla güvenlik ve bant genişliği de
sağlarlar.

36. Yönlendirilmiş ve Yönlendirme
Karşılaştırılması
►
►
►
►
►
İkisinin isimleri aynı olmasına rağmen, aralarındaki fark
büyüktür.
Yönlendirilmiş protokol, ağlar arası trafik akışını sağlamak
için kullanılan ağ katmanı protokolüdür.
IP, IPX ve AppleTalk yönlendirilmiş protokolünün bir
örneğidir.
Yönlendirilmiş protokoller bir ağdaki hostun diğer bir
ağdaki hosta iletişimini, kaynak ve hedef ağ arasındaki ileri
yönlendirici trafiğiyle sağlar.
IP, IPX adresi gibi sadece bir kaynak veya hedef hostu
değil içlerindeki alt ağlarıda tanımlayan lojik adreslerle
karakterize edilmişlerdir.

37. ►
►
►
Yönlendirilmiş protokol, ağlar
►Yönlendirilebilir protokoller, ağlar arası bilgi
arası trafik akışını sağlamak için alışverişini, yönlendirme tablolarını dinamik
kullanılan ağ katmanı
olarak inşa etmesine izin vererek kolaylaştırır.
Geleneksel IP yönlendirmesi yalın kalır..
protokolüdür. IP, IPX ve
►Yönlendirilmiş protokol ise adres şemasında
AppleTalk yönlendirilmiş
uygun olan bir hosttan diğer bir hosta, paket
protokolünün bir örneğidir.
iletimini uygun hale getirecek gerekli bilgiyi ağ
Yönlendirilmiş protokoller bir
ağdaki hostun diğer bir ağdaki katmanlarına veren protokoldür.
►Yönlendirilmiş protokoller, biçimi tanır ve
hosta iletişimini, kaynak ve
paketin içindeki alanları kullanır.
hedef ağ arasındaki ileri
►Yönlendirilebilir protokoler, paketi ağ içinde
yönlendirici trafiğiyle sağlar.
router(yönlendirici) sayesinde dağıtırlar.
IP, IPX adresi gibi sadece bir
►Yönlendiriciler diğer bütün yönlendiricilerin
kaynak veya hedef hostu değil ağa bağlı olduğunu bilerek kendilerine en
içlerindeki alt ağlarıda
uygun yolu belirleyebilirler.
tanımlayan lojik adreslerle
karakterize edilmişlerdir

38. ►
►
►
►
Yönlendirilebilir protokoller, değişik bir amaca hizmet eder.
Kaynak ve hedef hostlara bilgi aktarımda kullanmaktan ziyade
yönlendirilebilir protokol birbiri arasında bilgi değişimi için
yönlendiriciler(router) tarafından kullanılır.. Router’lar(yönlendiriciler),
yönlendirilebilir protokolleri, farkında oldukları ağlar hakkında bilgi
alışverişinde kullanırlar.
Bir diğer ifadeyle yönlendirilebilir protokoller, yönlendiricileri bir
diğeriyle konuşmasına izin verir.
OSPF, EIGRP, AURP ve diğerleri RIP ve IGRP’den farklı olarak
bulunur. Bir diğerini seçmenin ağ büyüklüğü, performans ihtiyacı,
kullanımdaki yönlendirilmiş protokolleri içeren faktörleri vardır.
►
http://www.enderunix.org/docs/Cisco_Networks_Routing.pdf
►
http://www.youtube.com/watch?v=inGGKdd3x6M&feature=BF&list
=PL673FA3E1539D4787&index=4

40. yönlendirilebilir protokol yapısı
ve örnekleri

41. RIP (Endüstri standartı)
-

42. ospf

44. Yönlendirme Tablosu
►
►
►
►
►
►
►
Tüm yönlendirme protokollerinin ve algoritmalarının
amacı, yönlendirme tablolarını oluşturup bu tabloları
kullanıcı protokollerinin hizmetine sunmaktır. Uzaklık
vektör algoritması da yönlendirme tablolarını bu amaç
doğrultusunda oluşturur.
Bu algoritma tarafında oluşturulan yönlendirme tablosu
içinde şu bilgiler yer alır:
Hedef ağ’ın IP adresi (Mantıksal ağ adresi)
Hedef ağ’a olan uzaklık (sekme sayısı ya da metrik)
Hedef ağ’a ulaşmak için paketin ilk uğrak noktası olan
komşu yönlendiricinin IP adresi
Yol bilgisinin kaynağı ( hangi yönlendirici protokolü
tarafından oluşturulduğu)
Yol bilgisinin en son güncellendiği zamandan bu yana
geçen süre.

45. ►
Her iki tip yönlendirme tablosu kullanımının da olumlu ve
olumsuz yönleri vardır.
►
Statik yönlendirme basittir. Güncelleme gerektirmez ancak
zaman zaman belli noktalarda oluşan tıkanıklıklar, trafiği
farklı yollara yönlendirme imkanı olmadığı için, başarımın
düşmesine neden olur. Ya da bazı hatların kopması
sonunda, önceden atanmış yolları değiştirmek mümkün
olmadığı için bazı düğümler arasında bağlantı
kurulamayabilir.
►
Dinamik yönlendirmede ise düğümler üzerindeki trafik
yükünün artması, tıkanmalar ya da bağlantıların kopması
sonucunda alternatif yollar oluşturulur. Ancak, dinamik
yönlendirme algoritmaları statik algoritmalardan daha
karmaşıktır. Hataya dayanıklı olması beklenen ağlarda
yönlendirme tablolarının dinamik teknikler kullanılarak
oluşturulması gerekir

46. ► Router,dinamik yönlendirme protokolünü
kullanarak veya el ile olarak kurulmuş statik
yönlendirmelerle ağ için izlenecek yolları öğrenir.
► Router yolları bulmak için genellikle dinamik ve
statik yönlendirme kombinasyonunu kullanır.
Kullanılan metot ne olursa olsun , router bir yolun
gidilecek yer için en iyi yol olduğunu belirlerse,
kendi içindeki yönlendirme tablosuna onu yükler.
Bu bölümde , yönlendirme tablosunun içeriğinin
çevrimi ve tetkiki için gerekli metotları
tanımlayacaktır.

47. ► Show
ip route Komutu:
► Routerin öncelikli fonksiyonlarından biri verilen
hedef için en iyi yolu tayin etmektir.
► Routerlar bu yönlendirme bilgisini yönlendirme
cetvellerinde saklarlar ve dinamik hafızada
(DRAM) kullanırlar.
► Show ip route komutu IP yönlendirme cetvelinin
içeriğini gösterir. Bu cetvel bilinen tüm ağlara ve
alt birimlerine girişleri, bu bilginin nasıl öğrenildiğini
belirten bir Kod kadar içerir.

48. ► Aşağıdakiler show
ip route komutuyla
birlikte kullanılabilen bazı ek komutlardır:
► show ip route connected
► show ip route network
► show ip route rip
► show ip route igrp
► show ip route static

49. ► Statik
Yönlendirme – Bir yönetici el ile ,
bir veya daha fazla hedef ağlara
yönlendirmeyi tanımlar.
► Dinamik Yönlendirme – Routerler,
yönlendirme bilgisini ve bağımsızca seçilmiş
en iyi yolu değiş tokuş etmek için
yönlendirme protokolünde belirlenmiş
kuralları izler.

50. Alt Ağ Geçidinin Son Kaldığı Yerin
Belirlenmesi
► Bir router için tüm muhtemel istasyonlara yolları
sürdürmek (devam ettirmek) olanaklı olmamakla
birlikte arzu edilecek bir durumda değildir.
► Bunun yerine routerler kullanılmayan bir yolu veya
son kalınan yerin girişini bulundurlar.
► Kullanılmayan yollar ,router, tablodaki daha
spesifik bir giriş ile ağ istasyonunu eşleyemediği
durumlarda kullanılır.
► Router(yönlendirici), bu kullanılmayan yolu son
kalınan yerin girişine erişmek için kullanır.

51. Alt ağ geçişlerinde son kaldığı
yerin belirlenmesi

52. ► ip
default-network 192.168.17.0 genel
komutu C sınıfı ağlarda tanımlanmıştır.
192.168.17.0 yi , yönlendirme tablosu
girişleri olamayan paketler için hedef yol
belirler.
► ip default­network ile kurulmuş ağlar
için; eğer bir router ağa giden bir yola
sahipse, o yolun varsayılan bir yol olma
adaylığı zayıflar.

53. Bir şirket ağının, genel ağa
bağlanması

54. ► Bir 0.0.0.0/0’ a ip
route oluşturmak yeni
bir yol kurmanın başka
bir yöntemidir.
Ofis ağının
(WAN) a
bağlanması

55. ► Router(config)#ip
route 0.0.0.0 0.0.0.0
[next-hop-ip-address | exit-interface]
► Yeni bir yol veya ağ oluşturduktan sonra
show ip route komutu aşağıdakileri
gösterecektir.
► Gateway of last resort is 172.16.1.2
to network 0.0.0.0

56. Kaynak ve Hedef Yolun
Tanımlanması:
►
►
Bir ağ kümesindeki trafiğe girmek için, ağ katmanında ağ
tanımlaması gerçekleşir. Yol tayini işlemi, varis yeri için
uygulanabilir yönlerin değerlendirilmesini ve tercih edilmiş
işleyen bir paketin kurulmasını mümkün kılar. Yönlendirme
servisleri ağ topoloji bilgilerini ağ yolları belirleneceği
zaman kullanırlar. Bu bilgi ağ yöneticisi tarafından veya
ağdaki dinamik işlemlerden toplanılabilir.
Ağ katmanı,birbirine bağlı ağlar arasındaki paket ulaşımını
bastan basa ve en iyi çabayı gösterir. Ağ katmanı, kaynak
ağdan varis ağına paket gönderirken IP yönlendirme
cetvelini kullanır. Router hangi yolun kullanılacağını
belirledikten sonra, paketi bir arabirimden diğerine veya
paketin varacağı en iyi yolu gösteren porta yollar.

57. L2 ve L3 Adreslerinin
Tanımlanması
► Ağ katmanı adresleri, kaynaktan hedefe paketlerin
gönderilmesinde kullanılırlar.
► Bir routerdan diğerine paket gönderiminde
kullanılan farklı adres tipleri unutulmamalıdır.
► Kaynaktan hedefe gidecek paket için 2.ve 3.
katman adresleri ayni zamanda kullanılacaktır.
► Her bir ara yüzdeki paketlerin ağda nasıl
ilerleyeceği , yönlendirme tablosuna bakılır ve bir
sonraki router tanımlanır.
► Paket MAC adreslerini kullanarak bir sonraki yere
iletilir. Kaynak ve hedef IP başlıkları değişmez

58. Her bir ara yüzdeki paketlerin ağda nasıl
ilerleyeceğini göstermekte

59. Yönetimsel Uzaklık Yolunu
Tanımlama:
►
►
►
Bir router, dinamik yönlendirme protokollerini kullanarak
yolu keşfeder yada routerlar yönetici tarafından el ile
girilerek konfigüre edilirler. Yolları kullanarak yeni yollar
keşfedebilirler. Yollar keşfedildikten veya kurulduktan sonra
router verilen ağlar için en iyi olan yolları seçer.
Yönetimsel uzaklık mesafesi routerin özel varis yerine olan
en iyi rotayı belirlemesi için anahtar bilgidir. Yönetimsel
uzaklık , yol bilgisinin kaynağının güvenilirliğini ölçen bir
numaradır. Mesafe azaldıkça kaynağın güvenilirliği artar.
Farklı yönlendirme protokolleri farklı yönetimsel mesafelere
sahiptir. Eğer bir yol en düşük mesafeye sahipse yol
yönlendirme tablosunda kurulmuş vaziyettedir. Eğer bir
diğer kaynaktan olan mesafe daha düşük ise yol cetvelde
kurulu değildir

60. Protokollerin varsayılan
yönetici uzaklık çizelgesi

61. Metrik Yol Tanımlanması:
► Yönlendirme protokolleri varışa olan en iyi yolu
belirlemek için metrikleri kullanırlar. Metrik , yola
ulaşılabilirliği ölçen bir değerdir.
► Bazı protokoller metriği hesaplamada yalnızca bir
etkeni kullanırlar.
► Örneğin RIP versiyon 1 , sekme sayma yolunu
metriğini hesaplamada tek etken olarak kullanır.
► Diğer protokoller metriklerini temellendirirken,
band genişliği, gecikme , yükleme , güvenilirlik ,
saniye gecikmesi ,maksimum iletim ünitesi (MTU)
ve fiyatı baz alırlar.

62. Metrikleri yol tanımlanmasında
önemli olan faktörler

63. ► Her yönlendirme algoritması kendi içinde en iyi
yolun hangisi olduğunu anlatır.
► Algoritma ağdaki her bir yol için metrik değerde
denen bir numara oluşturur.
► Genelde metrik numara küçüldükçe yol iyileşir.
► Band genişliği ve gecikme gibi faktörler statiktir.
► Çünkü her bir router yeniden kurulana veya her bir
ağ yeniden dizayn edilene kadar ayni kalır.
► Yükleme ve güvenilirlik gibi faktörler dinamiktir.
Her bir arabirim için router tarafından o zaman da
hesaplanır.

64. Metrikleri yol tanımlanmasında
önemli olan faktörler ve
tanımları

65. Yönlendirici metriğine etki
eden faktörler

66. ►
►
Metriği oluşturan faktörler arttıkça ağ işlemlerinin spesifik
ihtiyaçları karşılamaktaki esnekliği artar. Bunun yanında
IGRP metrik değer hesabında band genişliği ve gecikme
gibi statik faktörleri kullanır. Bu iki faktör el ile kurulabilir ve
routerin hangi yolları seçtiği üzerinde tam bir kontrole izin
verir. IGRP dinamik faktörleri (güvenlik ve yükleme)
içermesi için metrik hesaplamada kurulabilir. Dinamik
faktörleri kullanarak IGRP routerleri yaygın koşullara bağlı
olarak kararlar alabilir. Bir bağlantı çok yüklü hale gelirse
veya güvenilir olmaktan çıkarsa, IGRP o bağlantıyı
kullanarak yolların metriğini arttırır. Değişerek oluşan yollar,
derecesi indirilmiş yoldan daha az metrik sunabilir ve
bunun yerine kullanılabilirdi.
IGRP, ağa olan bağlantının farklı karakterlerinin avantajlı
değerlerini sorgulayıp toplayarak metriği hesaplar. Takip
eden örnekte olduğu gibi ;band genişliği, bunu bölen
yükleme, ve gecikme değerleri K1 K2 ve K3 sabit
katsayıları ile ağırlaştırılır.

67. ► IGRP
►
Nedir-IGRP Ne İşe Yarar..
Interior gateway routing protocol. classfull
bir protokoldür. Yol seçimini 5 duruma
bakarak yapar.
Sırasıyla;
► Bant genişliği (kbit)
► Yük
► Gecikme (msec)
► Güvenilirlik
► Maximum transmision unit.

68. Sonraki Atlama Yolunun Tanımlanması:
►
►
►
►
►
►
►
►
►
Yönlendirme algoritmaları yönlendirme tablolarını çeşitli bilgilerle
doldururlar.
Varis yeri/sonraki adim bileşkesi, router a belli bir varis yerine, özel bir
routere paket göndererek ulaşılabileceğini söyler. Bu router son hedefe
giden yol üzerindeki bir sonraki adimi temsil eder.
Router gelen bir paketi aldığı zaman varis adresini kontrol eder ve bu
adresi sonraki sekmeyle birleştirmeye çalışır.
Son Yönlendirme Güncellemesinin İncelenmesi:
Aşağıdaki komutlar son yönlendirme güncellemesini bulmak için
kullanılır.
show ip route
show ip route network
show ip protocols
show ip rip database

69. Varis Yerine Olan Çeşitli Yolları İncelemek:
►
►
►
►
►
►
Bazı yönlendirme protokolleri, aynı hedefe giden çeşitli yolları
destekler.
Tekil yol algoritmalardan farklı olarak bu çoğul-yol algoritmaları çoklu
hatlardaki iletime izin verir ve daha güvenilirdirler.
Örneğin Rt1, 192.168.30.0 ağına giden iki yola sahiptir.192.168.30.0
ağına olan her iki yolunda kullanımını garantiye almak için karşıt komut
Rt1 de oluşturulur.
show ip route komutunun çıktısını karşıtı oluşturulmadan evvel Rt1
tarafından gösterir. Serial 0/0 192.168.30.0.’ a olan tek yoldur.
show ip route komutunun çıktısını karşıtı oluşturulduktan sonra
gösterir.
Tercih edilen arabirim hızlı eternet 0/0 dir. Fakat Serial 0/0 da
kullanılabilir.yükleme dengesini doğrulamak için ping 192.168.30.1
yazılmalıdır.

71. ►
Yönlendirme Algoritmaları
Yönlendirme algoritmaları, yönlendiriciler üzerinde
tutulan ve en uygun yolun belirlenmesinde kullanılan
tabloların dinamik olarak güncellenmesi için kullanılır.
Temelde, biri uzaklık vektörü, diğeri bağlantı durum
algoritması olarak adlandırılan iki farklı yönlendirme
algoritması vardır. RIP, OSPF, IGP gibi birçok
yönlendirme protokolü bu iki algoritmadan birine dayanır.
Yönlendirme algoritmaları,yönlendirme protokollerinin özelliklerine
göre şekillenir.

72. ►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
Yönlendirme protokolleri tasarımda aşağıdaki önemli noktalar
dikkate alınmalıdır.
Optimizasyon
Basit ve düşük kayıplı
Süreklilik ve sağlıklılık
Esneklik
Hızlı yakınsaklık
Yönlendirme algoritmaları en iyi yolu seçerken farklı metrik
değerleri kullanırlar. Her algoritmanın kendisine göre
avantajları vardır. Algoritmalar aşağıdaki farklı değerler baz
alarak işlemlerini yaparlar.
Bant genişliği
Gecikme
Yük
Güvenlik
Atlama sayısı
Maliyet
İm (tick) sayısı

73. ► Paketlerin yönlendirilmesi iki şekilde gerçeklenir.
Kaynakta yönlendirme(source routing) ve
sekerek yönlendirme (hop by hop
routing)’ dir.
► Kaynakta yönlendirmede
kaynak düğüm, paketin
sırası ile geçeceği düğümleri (yönlendiricileri)
belirler ve bu bilgi pakete eklenir. Yönlendiriciler
bu bilginin bulunduğu özel alana bakarak paketi
sırası ile geçmesi gereken düğümlere aktarırlar.
Bu yöntemde, yönlendirme işlemi kaynak
düğümde yapılır. Diğer düğümler paketin
belirlenen yol üzerinden geçmesini sağlar.

74. ►
Sekerek yönlendirmede ise paketin üzerindeki varış
düğümü adresine bakarak paketin gönderileceği bir
sonraki düğümün adresi belirlenir ve paket o düğüme
aktarılır. Yol üzerindeki her sekmede bu işlem yapılır ve
paket varış düğümüne kadar ulaştırılır.
►
Ağ katmanının en önemli görevlerinden birisi paketlerin
routerların hangi çıkışlarından gönderileceğini karar
veren ve routing tablolarını oluşturan routing
algoritmaları’ dır.
►
Datagram, ağlarda her paket için rotaya ayrı ayrı karar
verilirken, sanal devre ağlarda devre kurulurken bir
rotaya karar verilir ve sonuna kadar o rota kullanılır. Bu
yönlendirmeye bazen oturum yönlendirmesi
(session routing ) ismi de verilir.
http://mimoza. marmara .edu.tr/~ hkaptan /
anasayfa .html
►

75. ⇒
Routing (akıllı yönlendirme) ile forwarding (sadece
yönlendirme, iletme) arasındaki en büyük fark,
forwarding’de, gelen paketler mevcut tablolara göre
sadece uygun çıkışa yönlendirilirken, routing’de aynı
zamanda bu tabloların oluşturulmasının da
gerçekleşmesidir.
►
Tabloların oluşturulma yönteminden bağımsız olarak
belirli özelliklerin sağlanması gereklidir.Bunlar
doğruluk, basitlik, sağlamlık, kararlılık, adillik,
ve optimalliktir .

76. ►
Routing algoritmasının sağlamlığı ndan kasıt, örneğin
rota üzerindeki hatların arızalanmaları, topolojinin
değişmesi vs. gibi durumlarda algoritmanın hala verimli
şekilde tabloları oluşturabilmesidir. Algoritma, bu
değişiklikleri ağ kapatılmadan gerçekleştirebilmelidir.
►
Kararlı bir routing algoritması trafiği doğru şekilde
ayarlar ve ani ve çok yüksek trafik değişimlerine neden
olmaz. Başka bir deyimle kararlı bir algoritma denge
durumuna eriştikten sonra bu durumdan çok
uzaklaşmaz.

77. ►
Adillik ve optimallik her durumda kabul edilebilir koşullardır
ancak bazı durumlarda bu ikisi arasında bir denge kurulmalıdır.
Örneğin aşağıdaki örnekte X-X’ bağlantısı için üç bağlantının
kesilmesi gerekmektedir. Adillik X-X’in de diğer çiftler kadar servis
almasını gerektirir. Ancak ağdaki trafik bu şekilde optimum düzeye
ulaşmaz.Çünkü X-X’ bağlantısı için üç trafiğinde kesilmesi
gerekmektedir
Yönlendirme algoritmalarının optimize edilmesinde, denge sağlanması gerekir.

78. ►
Routing algoritmaları iki sınıfa ayrılabilir. Uyarlanır
(adaptive ) olan ve olmayan algoritmalardır.
►
Eğer tablolar ağın kurulduğunda belirlenip daha sonra
sabit kalıyorsa bu algoritma uyarlanır değildir.
►
Öte yandan, cihazların/topolojinin değişmesi veya trafik
sıkışıklığı durumunda tablolar otomatik değiştiriliyorsa, o
algoritma uyarlanırdır.

79. ►
Optimallik İlkesi
Eğer J üzerinden geçen I-K rotası optimum ise J-K rotası
da optimumdur.Bu ilke gereği bir ağdaki optimum rota
ağaç şeklindedir ve döngüler içermez. Bu ağaca sink
ağacı (sink tree ) ismi verilir. B routeri için optimallik
kriteri minimum hop sayısı olan bir örnek aşağıda
verilmiştir.

80. En Kısa Yolu Bulma Algoritması (Dijkstra’s Shortest
Path Algorithm)
►
Bir ağ içerisinde kaynak sistem ile hedef sistem arasındaki
yolun en kısa olması esasına göre çalışan statik yani
duruma göre plan değiştirmeyen bir algoritmadır. En kısa
yol tanımı sadece iki sistem arasındaki mesafenin kısalığını
değil ayrıca iki sistem arasındaki yolun düğüm sayısını ve
ekonomik maliyetini de içerisine alır.
►
Bilgisayar ağlarında iki nokta arasındaki en kısa yolu
bulurken ölçüt olarak:
- B ağlantı noktaları arasındaki coğrafi uzaklık,
- Geçilen düğüm (sekme) sayısı, ya da
- Hatlar üzerinde ortaya çıkan aktarım süreleri
►
►
►

81. ►
Algoritmamızı aşağıda verilen ağ üzerinde daha iyi
açıklayabiliriz. Şekilde kullanılan ölçütün gecikme
değerleri olduğunu düşünelim. Amacımız A noktasından
diğer düğümlere en kısa yolu bulmak olsun.

82. ►
►
Bu durumda önce A düğümünden başlıyoruz ve ona
komşu olan düğümleri inceleyip onlara geçici uzaklık
değerlerini atıyoruz.
B ve F düğümleri için belirlenmiş geçici uzaklık değerleri
bulabilirsiniz. Diğer düğümler henüz incelenmediği için
onların geçici uzaklık değerleri sonsuz işareti ile
gösterilmiştir.

83. Daha sonra sırası ile A’dan ulaşılan en yakın düğümden
başlayarak uzaklık belirlemeye devam ediyoruz. F’nin
seçiminden sonraki uzaklık değerleri aşağıda verilmiştir.

88. Örnekten de anlaşılacağı gibi bu yöntemde son düğüm dışında tüm
düğümler bir kez işlenmiştir. Yukarıdaki örnekte A düğümüne olan
en kısa yollar hesaplanmıştır. Yani kaynak düğüm A’dır.

89. ►
Dijkstra’nın en kısa yol algoritması aşağıda verilmiştir. Bu
algoritmada iki boyutlu L matrisi duğümler arasındaki uzaklıkları (ya
da gecikme değerlerini) verir. L[i,j], i ve j düğümleri arasındaki
uzaklığı (veya gecikmeyi) verir. Matriste sonsuz işareti ile
gösterilmiş alanlar ilgili iki düğüm arasında bağlantı olmadığını
gösterir. Yukarıdaki ağ topolojisindeki kenarlar çift yönlü bağlantıları
göstermektedir. Yani hat üzerinde verilen değer hem i’den j’ye
ulaşmak için hem de j’den i’ye ulaşmak için kullanılır. Bu nedenle
L[i,j]=L[j,i] ve matris simetriktir. Bu özellik her ağ yapısında
olmayabilir. Aşağıda, örneğimizdeki topoloji için L matrisi verilmiştir.

90. ►
►
Aşağıdaki algoritmada tek boyutlu D matrisi kaynak düğümden diğer
düğümlere olan en kısa yolların değerini hesaplarken (geçici uzaklık
değerlerini saklamak için) kullanılmıştır.
Matrislerde indeks değeri olarak kullanılan 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ….
sırası ile A, B, C, D, E, F, G, H düğümlerini ifade etmektedir. n
ağdaki düğüm sayısını gösterir. Bu örnekte 8’dir
Dijkstra’nın en kısa yolu bulma algoritması

91. ►
Dijkstra algoritması ağda oluşacak değişimlere duyarlı
değildir. Bu nedenle bir bağlantının kopması ya da bir
bağlantı üzerindeki trafik yükünün artması bazı düğümler
arasındaki aktarımı imkansız ya da çok güç hale
getirebilir.

92. Sel (Taşkın- Flooding) Algoritması
► Bu yöntemde bir düğüme ulaşan paketin
kopyaları çıkarılır ve bu kopyalar paketin geldiği
bağlantı (hat) dışındaki tüm bağlantılardan
gönderilir. Doğal olarak bu yöntem aynı paketin
pek çok kopyasının yapılmasına ve bu
kopyaların ağdaki trafiği aşırı derecede
yoğunlaştırmasına neden olacaktır.
► Bu dezavantaja karşın, taşkın yönteminde
seçilecek hat için özel hesaplamalar yapılmasına
gerek kalmaz. Paket, doğal olarak, ek kısa yol
üzerinden varış noktasına erişir.
► Ancak bu sırada aynı paketin pek çok kopyası
yapılır. Hatta aynı kopyalar pek çok kez aynı
düğümlere ulaşır. Aşağıda A düğümünden D
düğümüne gönderilen bir paketin üç sekme
içindeki çoğalmasını ve eriştiği düğümleri
gösterir.

97. Bağlantı Durumu Yönlendirmesi
Bu algoritma uzaklık vektörü algoritmasının yerine
konulmak amacıyla geliştirilmiştir. Uzaklık
ölçütü olarak hop yerine paket gecikmesini
kullanır. Bu şekilde routerlar arasındaki hızlı ve
yavaş bağlantıları ayırt edebilir
Bir router açıldığı zaman algoritma gereği
yaptığı işler şunlardır:
1. Komşularını keşfet ve ağ adreslerini öğren,
2. Her komşuya gecikmeyi ölç,
3. Öğrendiklerini bildiren bir paket oluştur,
4. Bu paketi bütün routerlara gönder,
5. Diğer tüm routerlara en kısa mesafeyi hesapla
►

98. Bağlantı-Durum yönlendirmede kullanılanlar;
►
►
►
►
Bağlantı-Durum reklamları (LSAs) – Diğer routerlara gönderilen
yönlendirme bilgilerinin olduğu küçük paketlerdir.
Topoloji Veritabanı – Topoloji Veritabanı , Bağlantı-Durum
reklamlarından toplanılan bilgilerin saklandığı yerdir.
SPF Algoritması – En kısa Yol En iyi yoldur algoritması
veritabanındaki sonuçlara göre performansı hesaplarlar.
Yönlendirme Tabloları – Ara yüzleri ve bilinen yolları listeler
Bağlantı-durum yönlendirmesi

99. Bağlantı-Durum yönlendirme ile ağ keşfetme işlemleri:
Bilgilere direkt sahip olmak için ağlara direkt bağlantı
başlatıldığında routerlar arasında bu algoritmalar değiştirilir.
Her router paralelindeki diğer router ile değiştirilen tüm bağlantı
durum algoritmalarını veritabanında oluştururlar.
► En kısa En iyi Yoldur algoritması ağa ulaşılabilirliğini hesaplar.
Router bu ağın lojik ağacını oluşturur. Ağ ortamındaki bağlantıdurum protokolünde her bir ağa mümkün yolların olusunu köke
ekler. Router en iyi yolu listeler ve yönlendirme tablosuna
arayüzlerin uzaktaki ağa olan uzaklıklarını listeler. Topolojinin
durum detaylarını ve elemanlarını diğer veritabanlarında dahi
korunur.
►

100. ►
Router , bağlantı-durum topolojisindeki gönderilen değiştirilmiş
bilgilerden ilk olarak haberdar olur. Ağ ortamındaki tüm routerlara
ortak yönlendirme bilgilerini gönderir. Yakınsama arşivlerine her bir
router yakınlarındaki routerların isimleri, arayüz durumları ve
yakınlarındaki hattın değerleri hakkındaki bilgileri yakalarlar.
Router , bağlantı-durum algoritması paketleri ile yakınlardaki
yenilikler ile hatlardaki değişiklik bilgilerinin listelerini oluştururlar.
Paketler diğer routerların hepsi çevirsin diğer dışarı gönderilir.
Topoloji bağlantı-durum güncellemelerinde değişme

101. ►
Routerlar, bağlantı-durum algoritmasını kullanırlarken,
uzaklık vektör yönlendirme protokolünden daha çok
hafıza ve işlem gücüne gereksinim duyarlar. Routerların
hafızaları çeşitli veritabanlarından tüm bilgileri alabilmek
için topoloji ağacı ve yönlendirme tablosu oluşturmak için
yeterli olmak zorundadır. Bağlantı-durum paketleri
başlangıçta bant genişliğini tüketirler. Kesif işlemleri
süresince tüm routerlar diğer routerlara paketleri
göndermek için bu yönlendirme protokolünü kullanırlar.
Yönlendirme trafiği kullanıcı verilerini taşımak için geçici
olarak bant genişliğini kullanırlar ve ağda taşma oluşur.
Başlangıçtaki bu taşkınlık , bu protokolün genellikle en
ufak bant genişliğine ihtiyaç duyar.

102. Routerların hafızaları, veritabanlarından tüm bilgileri alabilmek için topoloji oluşturur.

103. ►
Bütün topoloji ve gecikmeler deneysel olarak ölçülmekte
ve diğer routerlara dağıtılmaktadır.Daha sonra ek kısa
yol algoritması kullanılarak en kısa mesafeler
hesaplanabilir.Bu maddeler kısaca şöyle açıklanabilir:
►
1. Router önce bütün PPP bağlantılarından komşularına
bir HELLO paketi gönderir, komşular cevap olarak kendi
adreslerini döndürürler.
►
2. Hattaki gecikmeyi ölçmek için router her komşusuna
ayrı ayrı bir ECHO paketi gönderir, komşular bu paketi
gördükleri anda cevap vermek zorundadırlar. Böylece
geçen toplam süre ikiye bölünerek yaklaşık gecikme
hesaplanır.
►
3. Bağlantı durum paketlerinde routerın kendi adresi, bir
sıra numarası, yaş bilgisi ve routerın komşularıyla olan
gecikmesi bildirilir.

104. ► 4.Bağlantı durum paketlerinin doğru olarak tüm
routerlara bildirilmesi gereklidir.
► 5.Routerlar gelen bu paketleri biriktirir ve en
sonunda ağın topolojisi hakkında bilgiye sahip
olurlar. Gerçekte her router çifti arasındaki
bağlantı için her iki yöne ait bilgi de mevcuttur.

105. Uzaklık Vektörü Yönlendirmesi
►
Uzaklık vektörü yönlendirmesi, vektör yaklaşımlarına ve
ağ topluluğundaki bağlantılara olan uzaklığa göre
yönlendirme yapar.
Yönlendiricinin, uzaklık vektör ve bağlantı-durum yönlendirme arasındaki ilişki.

106. Uzaklik vektör yönlendirme protokolünün özellikleri:
►
Uzaklık vektör yönlendirme algoritmaları, bir routerdan
diğer bir routera yönlendirme tablolarının kopyalarını
periyodik olarak gönderirler. Düzenli olarak yapılan
güncellemelerle routerlar arasında topoloji değişiklikleri
haberleşir. Uzaklık vektörünün temel yönlendirme
algoritması Bellman-Ford algoritmaları olarak ta bilinirler.
►
Her router yakınlarındaki direkt olarak bağlandığı
routerdan yönlendirme tablolarını alırlar.

107. ►
Mesela B-router bilgileri A-routerindan bilgileri alsın. Arouteri B´ye uzaklık vektör numaralarını ekler. Brouterina gelen yeni yönlendirme tablosu yakınlardaki
diğer C ­routerına gönderilir. Yakınlardaki diğer
routerlara olan tüm yönler adım adım işlenir.
Her router, yakınlarındaki direkt olarak bağlandığı routerdan
yönlendirme tablolarını alırlar

108. ►
►
Her router uzaklık vektörünü kullanarak kendi yakınındaki
belirtirler. Arayüzlerin iletiminde , her bir direkt bağlı ağın
uzaklığı 0 ile gösterilir. Routerlar yakınlarındakilerin
bilgilerini çevirirken hedefteki ağlara olan en iyi yolu
keşfederler. A-Routeri B routerından aldığı bilgileri
çevirerek diğer ağların yapısını öğrenir.
Her bir ağın diğerine olan gidişi , çok uzaklardaki ağlarla
nasıl gidileceği yönlendirme tablosunda uzaklık
vektörlerinin biriktirilmesi ile mümkündür.

109. ►
Yönlendirme tablosu güncellemeleri topolojide bir
değişiklik olduğu zaman yapılır. Ağ kesif işlemleri gibi
topoloji değişiklikleri bir routerdan diğer bir routera adım
adım işlenir

110. Metrik Değer Parametreleri
►
Metrik değer hesaplamasında en basit hesap yöntemi,
yönlendiriciler arasındaki atlama sayısının (hop count)
baz alınmasıdır. Gerçekte bu değer paketlerin alıcısına
en hızlı gitmesini sağlamayabilir. Çünkü iki düğüm
arasında atlama sayısı 2 olan bir yol 1 olan bir başka
yoldan daha hızlı aktarım gerçekleştirebilir. Bu durumda
paketlerin aktarılması için daha hızı yol var iken atlama
sayısı küçük diye metrik değeri 1 olan yola yönlendirme
yapılır. Bu durumların önüne geçmek için ağın ayrıntısını
gösteren parametreler de kullanılır.
Bunlar kısaca aşağıdaki gibidir:
• En ucuz yola göre
• Servis kalitesi gereksinimine göre
• Gereksinimi duyulan servis türüne göre
• Uygulama politikalarına göre
• Var olan diğer yolun da kullanılmasına göre