นิทานเรื่อง ชาวนากับงูพิษ

1. ชาวนากับงูพษ
ิ
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ลูกชายชาวนาเดินไปเหยียบหางงูพิษตัวหนึ่งเข้าโดยไม่ได้ต้ งใจ ด้วย
ั
ความเจ็บและตกใจงูตวนั้นจึงแว้งกัดลูกชายชาวนาจนถึงแก่ความตาย ชาวนาผูเ้ ป็ นพ่อได้ใช้มีดฟัน
ั
ถูกหางของงูพิษขาด นับแต่น้ นมางูพิษก็คอยหาโอกาสแก้แค้นโดยการลอบเข้าไปกัดสัตว์เลี้ยงของ
ั
ชาวนาตายไปทีละตัวสองตัว ชาวนาเกรงว่าสัตว์เลี้ยงของตนจะตายหมดคอก จึงคิดว่าควรจะผูกมิตร
กับงูไว้ดวยการนาอาหารอันมีรสเลิศพร้อมด้วยน้ าผี้งไปให้กบงู
้ ั
“นับต่อแต่น้ ีไป เราควรเลิกเป็ นศัตรู กน ” ชาวนากล่าวกับงูพิษ “ลูกชายของข้าเดินซุ่มซ่ามไป
ั
เหยียบเจ้า จึงสมควรแล้วที่เขาจะได้รับการลงโทษ และการที่เจ้ากัดเขาตายก็เป็ นเพราะความตกใจ
มิได้มีเจตนา ฉะนั้นเราควรหันมาเป็ นมิตรกัน ส่ วนวัวควายของข้าต่อไปเจ้าก็อย่าได้รบกวนทา
อันตรายอีกเลย”
“อย่าเลย เราคงเป็ นมิตรที่ดีต่อกันไม่ได้หรอก” งูกล่าวปฏิเสธ “ท่านจะลืมได้หรื อว่าข้าเป็ นผู ้
่
กัดลูกชายของท่านจนถึงแก่ความตาย และข้าก็ ”ไม่อาจลืมได้วาเป็ นผูตดหางจนขาดด้วนอยูจนทุก
้ั ่
วันนี้”
่
นิทานเรื่ องนี้สอนให้รู้วา
ั
แม้จะสามารถให้อภัยแก่กนได้แต่เรื่ องที่ทาให้เกิดความเจ็บปวดและสู ญเสี ยในอดีตนั้นเป็ นการยาก
ที่จะลืมเลือนได้ ฉะนั้นก่อนจะทาอะไรควรพิจารณาให้รอบคอบ