1. IN GESPREK MET MARTIJN VAN DOOREN
De jacht als metafoor voor
het maken van eigen keuzes
Tekst: Philip van den Brand Foto: Thomas Segers
HEESWIJK-DINTHER | Het gesprek
met Martijn van Dooren vindt plaats
in zijn jagershut nabij Heeswijk-
Dinther. De plek waar hij, ook met
jagen, is opgegroeid. De hut is laag
en wordt omringd door veel groen,
grasveld en akkers. Op de grote tafel,
die prominent midden in de ruimte
staat, ligt een plastic kleed. Er staat
een robuuste asbak op. Hoewel het
weer buiten zomers is, branden er
verschillende lampen in de wat sche-
merige hut. Aan de wand hangen
witte schedeltjes van gedode dieren.
Er staat een brits in de hoek van de
houten ruimte en douchecabine. In
de andere hoek staat een bankstel
en wat fauteuils. Aan het plafond
hangen allerlei jagersrelikwieën.
Eigenlijk heeft de hut wel iets van
een huiskamer. In de kleine keuken,
die van de meeste gemakken is voor-
zien, maakt Van Dooren ondertussen
wat te eten klaar. Het ruikt goed. In
de oven pruttelt het vlees gaar.
“Aan deze tafel zit ik vaak”, steekt
Van Dooren van wal, terwijl hij de
pasta en rucola door elkaar mengt.
“Als ik ‘naar mijn werk ga’ ben ik
hier. Dit is mijn werkplek. Mijn gsm
is mijn kantoor. Hier praat ik met
mensen die mijn bedrijf inscha-
kelen omdat ze met vragen zitten
over zichzelf, hun onderneming,
het bedrijf waar ze voor werken, of
gewoon omdat ze onrust in hun lijf
hebben. Ik ga daarbij nooit de we-
reld van de deelnemers in. Ik blijf
altijd in de wereld van de jacht. Van
daaruit trek ik de parallellen.”
Onomkeerbaar
Bij jagen gaat het volgens Van Doo-
ren om onomkeerbare beslissin-
gen. “Je neemt namelijk het leven
van een dier. Daar moet je goed
van doordrongen zijn. Net zo goed
als van het onderdeel veiligheid. Er
wordt geschoten. Daarom maken we
heel duidelijke afspraken en daar
moet je jezelf aan houden.” Met
mensen gaat hij buiten, in Neder-
land of een jachtgebied in Duitsland,
aan de slag met de manier van den-
ken die eigen is aan het onderne-
men en organiseren. Nadrukkelijk
wordt daarbij de link gelegd naar
het jagen. Of het nu om een indi-
viduele manager of directeur gaat
of een groep, het draait om samen-
werken, het zoeken naar dezelfde
waarde en normen, het respect heb-
ben voor elkaars specialismen. “Alle
rollen zijn, net zoals in het dagelijk-
se proces op een bedrijf, essentieel
voor het uiteindelijke succes in het
veld. Namelijk of je ‘s avonds wel of
geen eten hebt.”
Het begint volgens Van Dooren met
de basisgedachte van de mens in
de organisatie: de jagers en grazers.
“Mensen zijn omnivoren. Wij kun-
nen onszelf gedragen als jagers en
als grazers. In beide zijn we overi-
gens niet de besten. We zitten er een
beetje tussenin. De mens is uiteraard
verder ontwikkeld dan een wolf en
koe: We hebben meer skills. In onze
maatschappij zijn wij vooral als gra-
zer ingesteld en volgen een vast pad.
Voor veel bureauwerk, productie en
vastgelegde processen wordt je daar-
voor ook beloond. Als het dan ineens
anders moet door een organisatie-
wijziging, faillissement of omdat
iemand het pad verandert, ontstaat
een probleem. Vaak gaan de veran-
derprocessen gepaard met veel weer-
stand, onbegrip en paniek. Onnodig.
Als we organisaties willen verande-
ren, moet de jager in ons worden
geprikkeld. Je moet je voorspellend
en voorstellend vermogen inzetten.
Gebruik je fantasie, durf anders te
denken, zoek inspiratie.”
Zaken die in het jachtveld allemaal
worden geprikkeld, zo vertelt Van
Dooren terwijl hij het dampende,
mooi gebruinde vlees op tafel zet.
“Let je wel een beetje op”, waar-
schuwt hij me als ik een hap van
mijn vlees neem. Ik kijk hem niet
begrijpend aan. “Er kunnen nog ha-
gelkorrels in de duif zitten… Ja, ik
heb hem natuurlijk zelf geschoten.”
Drijversstok
De klanten mogen tijdens de jacht
zelf niet schieten. Dat is voorbe-
houden aan degene die daar een
vergunning voor heeft. Ze fungeren
tijdens de jacht als drijver. “Zij gaan
het bos in om het vee naar de jagers
te drijven. Ook hier geldt: afspraak
is afspraak. Als iemand zich niet
aan de afspraak houdt dan kan er
een levensgevaarlijke situatie ont-
staan. Jagen is geen spelletje, het is
écht”, stelt Van Dooren. “Het kan
voor een groep heel verrassend en
heilzaam zijn om tijdens een vos-
senjacht te ervaren wat de impact
is van goed samenwerken. Ik geef
ze dan een opdracht om samen een
plan op te stellen hoe ze de vossen
uit het bos willen gaan drijven. Aan
het einde van het bos staan name-
lijk de jagers klaar die de vossen
Martijn van Dooren is afkomstig
uit een familie van jagers en is
eigenaar van het coachbureau
Hunting Day.
Hunting Day neemt mensen en
teams mee het veld in om hen
de jachtwereld te laten beleven.
De jacht is de oorsprong van on-
dernemen en de oervorm van or-
ganiseren. De deelnemers gaan
terug naar de basis. Samen met
de jagers-coaches wordt geleerd
waar het in de basis om gaat.
Dat kan individueel, waarbij
inspiratie, beleving en ervaring
wordt opgedaan door middel
van een persoonlijke experience,
of in groepsverband.Vaak wordt
er gejaagd in de bossen van
Rhijnland Palts.
Kijk voor meer informatie op
www.hunting-day.nl
HuntingDay organiseert voor individuelen of groepen een jachtbeleving
buiten hun comfortzone. Eigenaar Martijn van Dooren fungeert als
jagermeester en schotelt de deelnemers verschillende dilemma’s voor
die raakvlakken hebben met ondernemen en organiseren. De jacht
als metafoor voor het maken van eigen keuzes, waarbij het letterlijk
gaat om leven en overleven.Want jagen is geen spelletje, het is écht!
IN GESPREK MET Woensdag 5 augustus 2015 | 18

2. ‘Jagen is geen spelletje,
het is écht! Het gaat om
leven en overleven’
schieten. Er moet gelijktijdig wor-
den opgetrokken, anders glippen de
vossen door de linie heen.” Hierbij
maken de deelnemers gebruik van
een speciale ‘drijverstok’, die ze zelf
snijden en later als een aandenken
mee naar huis nemen. “Het is hún
stok, hun gereedschap waar ze, als
ze een speciale bevinding hebben
tijdens de jacht, een kerf in zetten.”
Toegevoegde waarde
In het veld ziet Van Dooren nog
vaak, ondanks vooraf gemaakte af-
spraken, veel fout gaan. “Ben je bij-
voorbeeld met een groep managers
op pad, die transparantie als kern-
waarde binnen het bedrijf heeft.
Iedereen is er vol van. Tijdens de
eerste drift gaat het echter al fout.
Vossen ontsnappen. Ze hebben on-
voldoende met elkaar gecommu-
niceerd. ‘Wat nou transparantie?!’,
zeg ik dan.”Als je transparantie een
kernwaarde vindt, dan geldt die
altijd, ook als het even wat min-
der goed uitkomt. Hier heb je ge-
merkt wat er gebeurt. En er komt
keurig een kerf op de drijversstok.
Een kernwaarde moet je laden, be-
tekenis geven.” In alles wat Van
Dooren doet, de opdrachten die
hij geeft, trekt hij paralellen met
de jacht. “Tegen een management-
team zeg ik bijvoorbeeld: hier heb
je het jachtveld en de boer, onze
opdrachtgever. Die wil dat de ha-
zenpopulatie wordt teruggebracht
om de schade te beperken. Maar je
wilt ook hazen overhouden, anders
kun je er volgend jaar niet jagen.
Laat daar je bedrijfsplan maar eens
op los. Hoe pak je dat aan? Je wilt
uiteindelijk meer energie overhou-
den. En bij de jacht is dat het eten.
Het is hetzelfde als in een bedrijf;
je stopt er iets in en je wilt dat er
iets uitkomt. Daarbij draait het
om het vinden van de toegevoeg-
de waarde. Dat iedereen iets ver-
dient in een omgeving waar je wat
neemt en geeft.”
Groot tableau
Bij alles wat HuntingDay doet staat
eerbied voor natuur en dier voorop.
Van Dooren heeft het van huis uit
meegekregen. “De jacht is de natuur.
Het spel van jager en wild. Ik ben
ermee opgegroeid. Hier in Heeswijk-
Dinther was jagen heel normaal.
Een boer had een schop, een riek en
een geweer. Jagen was geen issue,
je deed het gewoon. Als we in Duits-
land zijn en we hebben wild gescho-
ten dan wordt dat succes gevierd.
Dat zijn we hier eigenlijk niet ge-
wend. Dan maken we een groot ta-
bleau, compleet met dennentakken,
fakkels en jachthoornblazers. Om te
laten zien dat het niet zomaar iets
is wat er is gepresteerd. Ook uit eer-
bied voor het geschoten dier. Weet
wat je hebt genomen uit zijn leef-
omgeving. In Duitsland gaan ze ook
op een andere manier met het wild
om dan in Nederland. Het draait
veel meer om waarden en normen.
Steevast roept dit bij organisaties de
vraag op: “Hoe vieren wij eigenlijk
onze successen?”
Niet schieten
Uren kan Van Dooren vertellen
over de jacht. Vol passie, maar ook
vol van kennis over de natuur en
de relatie tussen mens en dier. De
jacht, zo besluit hij, is de oorsprong
van ondernemen en organiseren.
“Middenin de keuzen tussen leven
en laten leven. De kunst van jagen
is niet het schieten, maar het níet
schieten. Je moet natuurlijkerwijs
schieten zodat de soort intact blijft.
Weten wat je doet dus. Alert zijn.
Een kogel afvuren is een onom-
keerbaar proces. Ik wil tijdens de
jachtsessies mensen iets laten be-
leven waar ze nog jaren profijt van
hebben. Een unieke ervaring met
impact geven. Mensen aan het den-
ken zetten over hun rol, hun be-
tekenis, hun bezieling, dat is mijn
doel.”
IN GESPREK MET Woensdag 5 augustus 2015 | 20