1. 2120
48 uur
stressen
met jean-Paul
Lespagnard
Welke modellen kies ik? Kunnen
ze wel op de schoenen lopen?
En heb ik eigenlijk wel schoenen
genoeg? Het zijn vragen die
de Belgische modeontwerper
Jean-Paul Lespagnard zich stelde
in de 48 uur voor hij in Parijs
alweer een nieuwe collectie
voorstelde. Wij keken mee
over zijn schouder.
Door Veerle Windels
foto’s Marleen Daniëls
Welke modellen kies ik? Kunnen
ze wel op de schoenen lopen?
En heb ik eigenlijk wel schoenen
genoeg? Het zijn vragen die
de Belgische modeontwerper
Jean-Paul Lespagnard zich stelde
in de 48 uur voor hij in Parijs
alweer een nieuwe collectie
voorstelde. Wij keken mee
over zijn schouder.
Door Veerle Windels
foto’s Marleen Daniëls
48 uur
stressen
met jean-Paul
Lespagnard

2. 2322
Eeuwige optimist, goedlachse jongen
met pretoogjes, zoon van een vracht-
wagenchauffeur, harde werker. Jean-
Paul Lespagnard is het allemaal. De
modeontwerper uit Luik begon in
2011 een eigen modelabel, toen zowat
iedereen hem dat afraadde. Hij werd
meteen opgemerkt door niemand
minder dan Suzy Menkes, de gezag-
hebbende modejournaliste van The
International Herald Tribune, en
zowat de volledige Belgische mode-
pers sloot hem al even moederlijk in
de armen. Na vijf seizoenen blijft het
ondanks het grote applaus zoeken
naar voldoende centen om telkens
weer nieuwe collecties uit te brengen,
en vooral om ze presenteren in Parijs.
Ook nu weer.
Deshowroom
Net zoals veel jonge ontwerpers
heeft Lespagnard een galerie in de
Parijse Marais uitgekozen om er een
week lang zijn nieuwste collectie te
tonen aan pers en eventuele kopers.
Wanneer ik er twee dagen voor het
defilé binnenloop, lijkt er geen vuil-
tje aan de lucht. In de galerie hangen
de kleren aan de muren. Hier en daar
staat een opvallend accessoire op een
sokkel. Aan een tafel overloopt mede-
werkster Sandrine de prijzen van elk
stuk. Waar zit iedereen? Beneden, zo
blijkt.
Het zenuwcentrum bevindt zich in de
kelder. Aan de muur allemaal foto’s
van mannequins die op de casting zijn
geweest en misschien het defilé zullen
lopen. In een hoekje staan twee meis-
jes die snel een broodje naar binnen
werken. Lotta, de stiliste die samen
met Lespagnard de meisjes kiest en
het verloop van de show bepaalt, zegt
geen woord. Het moment van pure
concentratie mag niet verstoord wor-
den.
Jean-Paul: ‘Geloof je in dat meisje?’
Lotta: ‘Misschien.’
Jean-Paul: ‘Heb je haar in optie geno-
men voor de show?’
Lotta: ‘We zijn de tweede optie. Laten
we hopen dat de eerste geen grote ont-
werper is want dan maken we geen
kans.’
Boven is net een nieuwe mannequin
binnengelopen. Ze heeft haar boek
vol foto’s meegebracht. Lotta en Jean-
Paul komen erbij en stellen vragen.
Of ze eens wil stappen? En of ze in
profiel kan gaan staan? Lotta foto-
grafeert het model. Erg vriendelijk is
ze niet, maar misschien is dat niet de
bedoeling. Er zullen wel dertig meis-
jes langskomen, van wie uiteindelijk
twaalf zullen worden geselecteerd.
Misschien wil Lotta geen al te hoge
verwachtingen scheppen. Jean-Paul
houdt zich op de vlakte. Hij observeert
vooral.
Lotta: ‘Hoeveel seizoenen draai je al
mee?’
Hetmeisje: ‘Excuse me?’
Het model is Duitse, het is haar eer-
ste keer. Ze is nauwelijks vijf minuten
binnen, wanneer nog een meisje haar
kans waagt. Weer hetzelfde stramien:
even lopen, snel op de foto, enkele
vraagjes, geen glimlach.
Ik vraag aan het meisje of ze het wel
leuk vindt. Dat het een uitdaging is,
zegt ze, en dat het niet makkelijk is om
je in 40 seconden te bewijzen.
Lespagnard verduidelijkt. ‘Ze mogen
een negatief oordeel nooit persoonlijk nemen. Ik
kies meisjes in functie van het totaalbeeld dat ik
wil neerzetten, niet omdat de ene mooier is dan
de andere. De meeste meisjes beseffen dat wel. Ze
kennen de business. Of ze leren de business snel
kennen (lacht).’
Wat voor model zoekt hij precies? ‘Tussen street en
klassiek in’, zegt hij. ‘De collectie gaat over vissers-
vrouwen en motorcross. Een hoog voorhoofd is een
plus.’ Hij wil ook modellen die al tijdens de mode-
weken van New York, Londen en Milaan gewerkt
hebben. Meisjes van wie het gezicht al een beetje
bekend is, maken internationaal een betere indruk.
Lespagnard behoort nog tot de ‘jeunes créateurs’
en kan genieten van een goedkoper forfait voor zijn
modellen. Elk meisje kost 1.250 euro voor een show
van pakweg 15 minuten. Sowieso het laagste tarief,
maar voor Lespagnard een financiële aderlating.
Toch moet hij er twaalf kiezen. En het moeten de
juiste zijn.
Dezaal
Twee dagen later, Gaîté Lyrique. Hier vindt straks
de show plaats. Lespagnard kiest niet voor de grote
zwarte zaal, wel voor de foyer vooraan vanwege de
grote open haard, de lusters, de sculpturen, het
daglicht. De ruimte is beperkt en dat is een pro-
bleem: de brandweer zal straks alle genodigden tel-
len en geen man te veel toelaten.
Lespagnard heeft voorlopig andere katten te
geselen. Zullen de mannequins op tijd komen?
Opduiken tout court? ‘Ik blijf er voorlopig cool bij’,
zegt Lespagnard, terwijl de kleedsters hun eerste
instructies krijgen en een eerste mannequin komt
binnenwaaien. Ze mag meteen de make-up in en ze
krijgt ook een nieuw kapsel.
Lespagnard heeft zich voor zijn wintercollectie
2013 uitgeleefd. Ik zie mooie mantels in een stof
die goudbrokaat lijkt, maar dat niet is. Wijde pan-
talons in wol, jurken met een leuke vissenprint en
zelfs het woord ‘maatjes’.
Maatjes blijkt ook de titel van de collectie.
De ontwerper heeft
te weinig schoenen
besteld. Hij geeft
grif toe waarom:
te weinig budget
»
liFe
48 uur voor
het defilé van
Jean-Paul Lespagnard

3. 24
einDe
Lespagnard: ‘De collectie gaat over
een vissersvrouw die thuis zit te wach-
ten tot haar man terugkeert vanop zee.
Wanneer het zover is, rijdt ze hem met
de motor tegemoet.’ Die mix van ver-
leden en volkscultuur, van traditie en
streetstyle, is eigen aan Lespagnard. Hij
neemt herkenbare elementen uit onze
Belgische cultuur en voegt er eigenwijze,
hedendaagse accenten aan toe.
Een uur voor de show begint, neemt
de spanning in de backstage toe.
Lespagnard blijft glimlachen, maar ik
zie de ontwerpster van de schoenen met
een hamer en wat nageltjes bezig. Ze
timmert alsof haar leven ervan afhangt.
De klompen blijken een probleem voor
de modellen. Ze raken er nauwelijks op
vooruit. Bovendien heeft Lespagnard
er te weinig besteld. Hij geeft het grif
toe: ‘Ik had geen geld om er nog meer te
bestellen.’ Gaan enkele modellen straks
dan blootsvoets op? ‘Geen sprake van.’
Lespagnard oogt nog steeds kalm.
Hoewel.
Lespagnard: ‘Lotta, welke schoenen zijn
voor Tessa?’ (Tessa is het model dat de
show opent.)
Lotta: ‘Jean-Paul, ze heeft ze al aan.’
Hetdefilé
Al snel wordt duidelijk dat Lespagnard
een beetje slachtoffer van zijn succes is.
Steeds meer mensen verdringen zich
voor de ingang. Ze willen allemaal het
defilé zien. Maar de brandweer is onver-
biddelijk. De ontwerper neemt meteen
een beslissing: de meisjes zullen niet
één keer, maar drie keer lopen. De show
wordt tweemaal herhaald, voor telkens
een nieuw publiek. Sommige meisjes
zuchten, andere doen gewoon voort met
wat ze aan het doen waren: lezen, telefo-
neren, nog een broodje eten.
Tot iemand plots ‘five minutes!’ roept.
Lespagnard en Lotta overlopen de line-
up. Tessa staat klaar, na haar ook Malin
en Atawi. Lespagnards ogen verraden
blijheid, maar voorlopig zegt de man uit
Luik geen woord. Of toch, nadat het eer-
ste model terug in de backstage is: ‘So far
so good.’
Goed anderhalf uur later zijn de drie
defilés voorbij. Lespagnard glundert.
Het applaus was verdiend. ‘En nu cham-
pagne’, zegt hij. Zelfs voor Lotta.
Wie is
Jean-Paul
Lespagnard?
• Groeit op in Harzé, bij Luik.
• Studeert in 2002 af in de
visuele kunsten en mode aan
Château Massart in Luik.
• Maakt modereportages voor
verschillende bladen.
• Wint in 2008 twee
hoofdprijzen op het
modefestival van Hyères.
• Maakt danskostuums voor
Meg Stuart.
• Debuteert in 2011 in Parijs.
Suzy Menkes noemt hem ‘one
to watch’.
• Zangeres Yelle draagt zijn
mode in haar clip bij ‘Ce jeu’.
• Aangesteld als curator van
Mons 2015.
www.jeanpaullespagnard.com
liFe
48 uur voor
het defilé van
Jean-Paul Lespagnard