3. W roku akademicki 1908/1909 powstaje AZS
Znaczącym faktem w tym procesie było powstanie w 1909 roku, w Krakowie Akademickiego Związku
Sportowego, dla którego sport studentów stała się podstawowym celem działalności. Pierwszym
Prezesem wybrano Wacława Majewskiego studenta medycyny.
4. Promocja sportu
W okresie międzywojennym AZS podjął działanie we wszystkich polskich szkołach
wyższych. Wędrówki narciarskie, turystyka wodna i górska były pierwowzorami
powszechnej aktywności.
5. Sukcesy w sporcie
Przynależność studentów do sekcji sportowych dawała najzdolniejszym szanse udziału
w igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata i mistrzostw Polski. Halina Konopacka
szermierze AZS Kraków, wioślarz Rogera Verey’a zostali medalistami Igrzysk.
6. II Rzeczypospolita.
Kształcenia nauczycieli WF, zalecenia
programowe
Dzięki działalności prof. Eugeniusza Piaseckiego
w 1919 roku na Uniwersytecie Poznańskim
utworzono Studium Wychowania Fizycznego. W
1938 roku Rada Naukowa Wychowania
Fizycznego w opublikowanych wytycznych
uznała za konieczne wprowadzenie
obowiązkowych ćwiczeń fizycznych dla
pierwszego roku studiów medycznych i
nauczycielskich w wymiarze 90 godzin rocznie
oraz uruchomienie ośrodków akademickich do
ćwiczeń dobrowolnych.
8. Po II wojnie światowej
Po drugiej wojnie światowej szkoły wyższe i AZS
nowiły działalność. Studenci uczestniczyli w
budowie także obiektów sportowych. Uruchomienie dla
udentów zajęć z WF uzależnione było od decyzji
adz uczelnianych.
9. Uczelnie uruchamiają zajęcia z WF.
Maciej Demel
W 1946 jako pierwsza wprowadziła takie zajęcia Wyższa Szkoła Pedagogiczna w
Krakowie i Akademia Medyczna w Gdańsku. W 1948 Uniwersytety - Warszawski i
Lubelski, a rok później Akademia Medyczna w Bytomiu. Wśród nauczycieli pionierów z
tamtego okresu wymienić trzeba: Cecylię Szenk, Oskara Żawrockiego, Macieja
Demela, Marię Świeżyńską, Andrzeja Nonasa.
10. Rok 1952 wprowadzenie obowiązkowego WF do programu studiów
W styczniu 1952 roku
rozporządzeniem
Ministra Szkolnictwa
Wyższego powołano
Studia Wychowania
Fizycznego i
wprowadzono
obowiązkowe
wychowanie fizyczne
dla studentów I i II
roku.
Powstanie Studiów zaowocowało umocnieniem się w szkołach wyższych klubów
uczelnianych AZS. Społecznie działające stowarzyszenie wsparte zostało
zatrudnionymi przez uczelnię trenerami, środkami finansowymi i obiektami
sportowymi. Sport został zespolony z obowiązującą ideologią.
11. Rok 1960 - startują Mistrzostwa Szkół Wyższych
Faktyczne włączenie się SWF w nurt życia AZS nastąpiło w
momencie inauguracji w 1962 roku Mistrzostw Szkół
Wyższych. Były osnową wspólnej działalności AZS i Studium
na uczelni. Setki ludzi organizowało imprezy, w których
uczestniczyło tysiące studentów.
12. Rada Programowa 1965-1971 Komisja
WF przy Związku Nauczycielstwa Polskiego
Problemy wychowania
fizycznego są osnową
działającej przy ZG AZS od 1965
roku Rady Programowej. Na
łamach „Akademickiego
Przeglądu Sportowego"
publikowane były materiały
naukowe, wyniki badań,
przykładowe programy i
praktyczne pomysły służące
rozwijaniu teorii i praktyki
wychowania fizycznego w szkole
wyższej.
Aktywną rolę w Radzie pełnili Stefan Pilicz i Jerzy
Skorowski. Rada zakończyła działalność w 1971r.
Przy Zarządzie Głównym ZNP podejmuje działalność
Komisja WF
13. Rok 1974 nowy „Program”, rozszerzone o SPORT kompetencje SWF
Dzięki wspólnym staraniom AZS i przedstawicieli Studium w 1974 roku
ministerstwa odpowiedzialne za szkolnictwo wyższe przyjęły „Program rozwoju
wychowania fizycznego w szkołach wyższych ". Rozszerzono kompetencje
uczelnianych placówek także o sprawy sportu
14. Rok 1978 - modyfikacja „Programu rozwoju”
Modyfikacja tego programu przyjęta na lata 1978-85
jeszcze w większym stopniu podkreśliły role i
konieczność wspierania młodzieży zrzeszonej w AZS,
włączając kalendarz sportowy AZS do uczelnianego
programu WF.
15. Ludzie AZS
W. Jurkiewicz
Z. Wollny
Wacław Jurkiewicz S. Grymowicz
Studia Wychowania Fizycznego i Sportu odgrywały ogromną rolę w studenckim
sporcie, a wielu zatrudnionych w nich trenerów i pracowników równocześnie działało
we władzach AZS różnego szczebla. Wśród założycieli i twórców sukcesów
sportowych wielu klubów figurują takie nazwiska. Trudno wyobrazić sobie AZS
Gdańsk bez Wacława Jurkiewicza, AZS Białystok bez Zbigniewa Wollnego, AZS
Gliwice bez Stanisława Grymowicza,
16. Ludzie AZS
L. Wojciechowski
E. Cichy
S.Szafarkiewic
z
F. Sroczyk
J. Lechowski B. Gorski
J. Wolf
AZS Koszalin bez Leszka Wojciechowskiego, AZS Rzeszów bez Jacka Bilińskiego i Kazimierza
Obodyńskiego, AZS Poznań bez Janusza Grzeszczuka i Stanisława Szafarkiewicza, AZS Olsztyn
bez Leopolda Szczerbickiego i Franciszka Sroczka, AZS Toruń bez Edwarda Cichego i Romana
Suchockiego, AZS w Zielonej Górze bez Leona Probużańskiego, AZS Warszawa bez Jana
Lechowskiego i Bogdana Gorskiego i Jana Lechowskiego, czy też AZS Kraków bez Janusza
Wolfa i Jacka Fuka. To tylko początek bardzo długiej listy osób, które można znaleźć w każdym
uczelnianym i środowiskowym klubie.
17. Ministerialny Zespół ds. koordynacji SWFiS
Lata obowiązywania „Programu WF',
a także powołanie Resortowego
Zespołu ds. Koordynacji SWFiS
wiąże się z osobą Eugeniusza
Pietrasika, wtedy dyrektora
departamentu w Ministerstwie Nauki
Szkolnictwa Wyższego i Techniki,
członka Prezydium ZG, później
prezesa Zarządu Głównego. Dzięki
aktywności AZS i samego
środowiska pracowników SWFiS
przyjęto szereg regulacji prawnych,
które zabezpieczały podstawowe
świadczenia i obowiązki uczelni na
rzecz sportu i wychowania
fizycznego
18. Rok 1989 - okres transformacji ustrojowej. WF
w kompetencjach uczelni
Nowe regulacje prawne miały bardzo ogólny charakter. W „Prawie o szkolnictwie
wyższym” z 12.09.1990 roku ustawowo określono, że wśród podstawowych zadań
uczelni, jest też „stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej”. W wielu
uczelniach znacznie obniżono wymiar obowiązkowego wychowania fizycznego,
najczęściej do 60 godzin w okresie całych studiów
19. AZS wdraża „Program rozwoju sportu akademickiego
AZS w tym okresie podjął działania na rzecz utrzymania nie tylko sportu uczelnianego, ale
także na rzecz promowania aktywności fizycznej studentów. Począwszy od roku 1996
wprowadzono w życie „Program rozwoju sportu akademickiego". Środki finansowe
pozyskane z budżetu państwa pozwoliły na powołanie ponad 1000 nowych sekcji AZS, a
także na rozwinięcie programu rozgrywek.
20. Zespół ds. SWFiS
Bogdan Gorski
Jacek Fuk Anna Kęska
W oparciu o AZS umożliwiono dalsze funkcjonowanie Zespołu d/s. SWFiS, który przez wiele
lat działał na prawach komisji Zarządu Głównego. Pracami tej grupy związanej ze
studenckim wf. kierowali w tym okresie Jacek Fuk z AGH Kraków, Bogdan Gorski z
Politechniki Warszawskiej, Wojciech Wójcik z Akademii Medycznej we Wrocławiu, Zbigniew
Barabasz z PWSZ w Krośnie, Anna Kęska z SGH Warszawa.
21. „Dowolne w wyborze obowiązkowe w uczestniczeniu”
W 1994 roku w specjalnym opracowaniu Zarząd Główny zwrócił się do Ministra Szkolnictwa
Wyższego w kwestiach wychowania fizycznego i sporu. Hasłem AZS tego okresu był wniosek:
„Wychowanie fizyczne dowolne w wyborze obowiązkowe w uczestniczeniu”. Wskazywano
przykłady szkół gdzie za normę przyjęto stosowane w Europie rozwiązanie: „student może
wybrać dowolny rodzaj zajęć (dyscyplinę sportu), dowolny termin i prowadzącego”. Jako
wzorcowe w tym zakresie pokazywano Politechniki – Warszawską, Wrocławską, Świętokrzyską,
Uniwersytet Łódzki i Akademię Ekonomiczną w Poznaniu.
22. WF w uczelniach niepublicznych i kolegiach nauczycielskich
Z początkiem lat 90-tych AZS, dzięki wsparciu finansowemu MEN, rozpoczął
organizowanie działalność w kolegiach nauczycielskich i uczelniach niepublicznych. 17
maja 2000 roku Minister Edukacji Narodowej prof. Mirosław Handke i Prezes Zarządu
Głównego Kol. Marek Konopczyński podpisali „Porozumienie o współpracy na rzecz
tworzenia warunków do upowszechniania kultury fizycznej i sportu w środowisku młodzieży
szkolnej i akademickiej”.
23. Na wielu uczelniach podjęto skuteczne starania dotyczące budowy uczelnianych obiektów
sportowych. W wielu szkołach uruchomiono zajęcia w modnych w środowisku dyscyplinach
takich jak aerobic, wspinaczka, taniec czy ćwiczenia fitness.
24. 1998 – 2012 Konferencje szkoleniowe
Pomocne dla poszerzenia wiedzy i zdobywaniu odpowiednich uprawnień okazały
się konferencje szkoleniowe organizowane od 1998 roku przez Zarząd Główny
AZS. Z tej formy doszkolenia skorzystało do chwili obecnej 1200 osób pracowników
SWFiS.
25. Sejmiki akademickiej kultury fizycznej
Stan studenckiej aktywności fizycznej zdaniem Akademickiego Związku
Sportowego nie napawał optymizmem. Z analiz i badań wynikało, że nie więcej
jak 10-15% populacji studentów, na co dzień uprawiało jakiś sport . Począwszy od
2003 roku, AZS organizował każdego roku seminaryjne spotkania nazwane
„Sejmikiem Akademickiej Kultury Fizycznej”. Ich dorobkiem były liczne
opracowania pokazujące stan studenckiej kultury fizycznej.
26. Rok 2012/2013 początek zmian. WF
w ramach kwalifikacyjnych. Dokąd idziemy.
Zmiany w funkcjonowania polskiego szkolnictwa wyższego wynikające z wprowadzeniem
Krajowych Ram Kwalifikacyjnych objęły także z początkiem roku akademickiego 2012/2013
studenckie wychowanie fizyczne. Rozporządzenie ministerialne w tym zakresie nałożyło
obowiązek uczestniczenia studentów w zajęciach z wychowania fizycznego w wymiarze 30
godzin w okresie całych studiów. To wymiar minimalny, a ostateczne rozwiązanie oddano w
kompetencje uczelni. Jak zrealizowały ten wymiar programowy uczelnie będzie można
powiedzieć po zakończeniu tego roku akademickiego.
27. Podziękowania
Fakty dotyczące współpracy AZS-u i SWFiS tu przytoczone są tylko niewielkim fragmentem
tego, co tak naprawdę tworzy się pomiędzy trenerami, pracownikami SWFiS a młodzieżą
zrzeszoną w sekcjach AZS. Każdy z nas, który uprawiał sport w klubie uczelnianym ma głęboko
w sercu pamięć wspólnie przeżytej sportowej przygody, ma cząstkę swojego nauczyciela,
trenera. Wspólnie przeżyte emocje, sukcesy i porażki, nabyte umiejętności, rozumienie sportu
tworzą osobowość absolwenta i jego wychowanie fizyczne. Za to wszystko pracownikom
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu serdecznie dziękujemy.
