1. Μια φορά ςτα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια
Μεσ ςτα ςκοτεινά τα φφκια
μεσ ςτα πράςινα χαλίκια
Το φυτεφουνε και βγαίνει
πριν ο ήλιοσ ανατείλει
Το μαγεφουνε και βγαίνει
το θαλαςςινό τριφφλλι
Κι όποιοσ τό ’βρει δεν πεθαίνει
κι όποιοσ τό ’βρει δεν πεθαίνει
Μια φορά ςτα χίλια χρόνια
κελαηδοφν αλλιώσ τ’ αηδόνια
Δε γελάνε μήτε κλαίνε
μόνο λζνε μόνο λζνε:
– Μια φορά ςτα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια
Να ’χεισ τφχη να ’χεισ τφχη
κι η χρονιά να ςου πετφχει
Κι από τ’ ουρανοφ τα μζρη
την αγάπη να ςου φζρει
Το θαλαςςινό τριφφλλι
ποιοσ θα βρει να μου το ςτείλει
Ποιοσ θα βρει να μου το ςτείλει
το θαλαςςινό τριφφλλι.