Recommended
Recommended
More Related Content
Featured
Featured (20)
PBR Dergisi cilt-9-sayı-4-yasam
- 1. Doğa ile ilişkim hiçbir ilişkiye benzemez... Sürpriz, macera, keşif, değişim, doludizgin coşku kadar; sakinlik, huzur, bütünlük, sabitlik de barındırır içinde. Zıtlıklarının paradoksunda düzenli bir ivmesi, unuttuğum an kendini hatırlatan kahve kokusu gibi uyarıcı bir devinimi vardır. Elif Çolak İK, Kariyer Danışmanı Yetişkin Eğitimi Uzmanı Doğanın nazlı kızı gelincik Metropolde yaşayıp doğanın taa içine, merkezine kadar gitmek namümkün gibi görünse de öyle değildir -benim için- Kış mevsimi kapalı camların neresinden girdiğini anlamadığım küçük bir arı salonuma konuk olabilir mesela. Baş ağrımı geçirmek için bir yol bulur camlar arasından... Yahut balkonuma dağılmış çam ağacı dallarıyla yuva yapmaya çalışan kumru ailesi hatırlatabilir, umutsuzluğun gereksiz olduğunu. Şifasının sırlarına ermeye ise ömür yetmez. Bu nedenle doymak bilmez çocuksu merakıma iyi gelir, diri tutar yaşam sevincimi. Birinin bir derdi olsa hangi ot nasıl kaynatılır, hangi mineraller eksik kalmıştır, nelerin içinde bulunur, öğrenecek çok şey çıkartır önüme. Bitmeyen sınıfım, mezuniyeti olmayan okulumdur doğa...Sadece yaşama hazırlamak için yaşamı öğreten bir okul değil; yaşamın içinde seninle birlikte harmanlanıp şekil alan bir okul. Ne zaman hazırsan o zaman YA Ş A M 42 Pharmaceutical Business Review I Cilt 9 - Sayı 4
- 2. 43Pharmaceutical Business Review I Cilt 9 - Sayı 4 sayfaları çeviren, hazır olduğunu senden önce bilip bunu sana sezdiren ve en estetik suretine bürünüp, güzelliğini zarafetle sunmayı bilen başka bir öğretmen tanımıyorum doğrusu...Bugün bir kitapta tesadüf gibi görünen şeylerin peşinden gitme ile ilgili bir şeyler okudum. Yazı, tesadüflerin hayatta karşımıza çıkan önemli işaretler olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Tesadüf kelimesini hayatımdan çıkartalı çok oldu ancak işaretlere dikkat eder, anlatmaya çalıştıklarını dinlerim. Eğlenceli, gizemli bir kovalamacadır ve işaretler hep doğadan gelir. Aniden çıkan gökkuşağı, şehrin orta yerinde omza konan bir uğur böceği mesela... Uzun yıllardır gazete haberleri değil, doğadan gelen işaretleri okuyorum, bundan olsa gerek... Zamanla daha da iyi oluyor iletişim, örneğin açık görünen gökyüzüne rağmen, ‘’yağmur yağacak, hadi kalk’’ diyen sesini duyuyor, dinlemezsem de bir güzel ıslanıyorum... Bu kış gelincikler başka türlü geldiler hayatıma. Bakalım ne mesajlar, ne güzellikler getirecekler, meraktayım doğrusu. Kış kış gelincik mi olur, hem de şehirde? Oluyor işte, önce sureti geldi. Arabayla sürekli geçtiğim bir caddede; çok kalabalık vitrinli küçük bir dükkanın, vitrinin bir ucunda, siyah, sade bir elbise, eteklerinden beline uzanan zarif gelincikler her geçişimde göz kırptılar, gözüme takıldılar. Bu ilkti... Sonra banyoma duş perdesi gerekti, bir türlü alamadım, yakınlarda bulamadım. Bir gece sıkkın, bıkkın bir halde internette karşıma çıkan gelincikli duş perdesi gülümsetti, gecenin tam üçünde günüme renk getirdi. Nihayet kış bitti, bahar geldi. Bahçemin eriklerini tatmaya, ormandan mantar bulmaya ve en çok kendimle kalmaya gittiğimi düşündüğüm kır evimin yollarına halı gibi döşenmiş gelincik tarlaları ile karşılandım. Zamanı gelince yerini buğdaylara bırakacak kısa konukluklarının tanığı oldum uzun uzun. ‘’Her Kış’ın ardı Bahar’dır’’ diyen doğanın sesi oldular bana. Kilometrelerce yol kenarlarındaki tarlalarda kırmızı ve nazlı binlerce gelincik, sanki ömrümün bütün sıkıntılarını geride kalan şehre hapsetti. O üç günün içine döşenmiş gelinciklerin sağladığı rehabilitasyonu; saatler, paralar harcasam nice doktor, masör vs sağlayamazdı... O bölgede her yıl bu zamanda olan erikler, mantarlar geçe kalmış, olmamışlardı. Dedim ya sürprizlidir doğa, hep aynı tekrarlar var zannedersin, ummadığın an şaşırtıverir. ‘’Bahçede erik, ormanda mantar vardı hani?’’ dersin, ‘’bu yıl bahçede yerlere eğilmiş güller, ormanda yeni yeni mor çiçekler, ikisi de yenmez’’ diyebilir. Gündüzlerimin her anında önüm, arkam, sağım, solum; kitaplı, odun kokulu gecelerimin vazosunda ise gelincikler benimleydi. Evi temizlerken gardırop içinde bulduğum bitki kitabının açtığım ilk sayfasında çıkan ‘’gelincik şerbeti’’ tarifi de mi tesadüf! Hem o kitabın gardıropta işi ne? Doğanın en ince sanat zekasına, en estetik yaratıcılığa sahip varlık olduğunu o günlerde tekrar düşündüm. Gelincik; yerini bembeyaz pamuklara, sarı buğday başaklarına bırakmaya razı olmuş, en dikkat çekici renk kırmızıyı seçip fakat en zarif siluete bürünerek ve hiçbir insan eline ihtiyaç duymadan, tohumlanmadan, kökleri zorlayarak çıkartmaya çalışsan da koparılamayacak kadar güçlü, çiçekleri dokunduğun an dağılacak kadar kırılgan, ‘’bu güzellikle uzun süre göstereceğim kendimi, kalacağım bütün yaz yeşillikler içinde’’ egosu yapmayacak kadar yaşlı, kısacık bir sürenin içinde güzellikle var olmayı bilen bilge bir çiçek... Çiçeklerin çocuk kalmışıdır belki de, ne bileyim? Dönüş yoluma da eşlik eden gelincikleri bile bile bıraktım verandamdaki vazoda. Biliyorum sonraki gidişimde bahçede erikler, ormanda kırmızı padişah mantarları, yollarda yeşermiş buğday başakları ve evimde solmuş ama yine de rengini koyultmuş kırmızı gelincikler olacak... Toprak Ana bıyık altından çaktırmadan gülümsüyorsa başka! Döneli 2 hafta oldu. Bana bu yazıyı bu gece yazdıran ise o üç günlük inziva değil aslında; bu gece bitirdiğim Yeşim Türköz’ün kitabının son kısmında yine karşıma çıkan gelincikler. Halbuki artık yaz başladı. Bakalım ne sürprizler
- 3. 44 Pharmaceutical Business Review I Cilt 9 - Sayı 4 YA Ş A M getirecek gelincikler; kıştan yaza? Doğa, sonu olmayan bir macera… Doğa, her yerden göz kırpar işaretleriyle bana... “Yaşlı adam, bütün kır çiçeklerini sevmesine rağmen hiçbirinden, gelincikten etkilendiği kadar etkilenemiyordu. Zıtlıkların çiçeğiydi gelincik... Ateş gibi rengiyle davetkar ama dokunduğunuzda dağılacak kadar ürkek; sizden hiçbir şey beklemeden, kupkuru bir toprakta ya da bir kayanın dibinde bitecek kadar güçlü ama hemen boynunu bükecek kadar narin; uzaktan bir bütünün ayrılmaz parçası, yakından yalnız ve ayrıksı; çiçeği kusursuz güzellikte, sapı dikenli, yaprakları sevimsiz... Ve bütün bu çelişkileri unutturacak kadar cazip... Uzaklardaki tüm uçarı gelinciklere selam gönderdi yaşlı adam, verandadaki tahta sırasından.” (Yeşim Türköz, Büyü Dükkanı’nda İki Çınar, sayfa 225) 2 Haziran 2014 İstanbul Elf’ten elifcolak73@gmail.com elif.enginer@arketipkariyer.com www.arke9pkariyer.com Lİnkedin: tr.linkedin.com/pub/elif-çolak/16/5ab/76a/ Blog: http://elfcolak.blogspot.com.tr/ Facebook:https://www.facebook.com/pages/Yaşam-Koçu-Elif-Çolak/185652478281566?fref=ts Elif Çolak 1973’te Sakarya’da doğan Elif Çolak, Eskişehir Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisat Bölümü’nü bitirmesinin ardından 9 yıl sigorta sektöründe çalıştı. Annelik deneyimiyle birlikte, bireysel gelişimin toplumsal gelişimdeki yeri ve katkısına olan ilgisi artan ve kariyerini bu doğrultuda yönlendirme kararı alan Çolak, 2007’de The Coaching Institute Fa Coach Academy’den koçluk eğitimi alarak yaşam koçu, 2008’de NBCC’nin (National Board of Certified Counselors–Ulusal Onaylanmış Psikolojik Danışmanlar Kurulu) bir alt kurumu CCE (Center for Credentialing&Education Inc. – Yeterliliği Belgelendirme ve Eğitim Merkezi) ile Bahçeşehir Üniversitesi BÜKAM tarafından hazırlanan GCDF (Kariyer Geliştirme Danışmanı) programından mezun olarak kariyer geliştirme danışmanı oldu. Mesleki eğitimine M. Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü Halk Yetişkin Eğitimi Yüksek Lisans Programı’nda devam eden Çolak, 2008’de “Arketip Kariyer” markasını yaratarak, bireysel ve kurumsal kariyer danışmanlığı, koçluk ve İK hizmetleri vermeye başladı. Verdiği profesyonel danışmanlık ve koçluk hizmetlerinin yanı sıra “Kariyer İmgeleri” projesini yazdı ve hayata geçirdi. İŞKUR ile birlikte mesleki projelere destek verdi, 3.500 kişinin yeni bir meslek sahibi olmasına öncülük etti. Kipder Kariyer Planlama ve İş Geliştirme Derneği yönetim kurulu üyesi Çolak; Türk Fütüristler Derneği, Tema, Çekül ve GESİD pasif üyesidir. Gözlem, duygu ve düşüncelerini; 3 yıl boyunca, üst düzey yöneticilerin iş ve yaşam dergisi CEO’s’ta köşe yazıları yazarak paylaşan Çolak, blogunda ve Pharmaceutical Business Review Dergisi’nde yazmaya devam etmekte.