2. Andrea wasjuist afgestudeerd van het universiteit. Al haar ervaring had ze gestoken in de specialisatie journalistiek en dus zocht ze een baan in die sector. In de krant vond ze geen geschikte baantjes, tot ze een artikel zag dat Runway een assistente van de hoofdredactrice zocht. “Hey, dat lijkt me interessant.” dacht Andrea hardop.

3. “Schatje, wat wil je eten?” hoorde ze haar vriend Nate op afstand roepen, “of ben je weer in de vacatures gedoken?” Andrea hield haar schouders op. Moest Nate daar weer om lachen? Een baan zoeken was voor haar heel serieus. “Ik heb een baan gevonden, Nate.” meende ze. Eindelijk, dacht hij bij zichzelf. Het werd al tijd dat ze allebei iets kon verdienen, met één loon rondkomen was niet zo makkelijk. “Oh ja, welke?” vroeg hij. “Assistente van de hoofdredactrice van Runway.”

4. Nate kon wel slikken. Hij wist wel dat Andrea ervaring had in de journalistiek en zo kon ieder baantje met beide handen pakken. Maar een baan als assistente van de hoofdredactrice van Runway? Iedere vrouw zou een moord voor begaan! “Dat meen je niet!” klonk Nate ongelovig. Andrea keek hem verontwaardigd aan. “Geloof je me soms niet? Natuurlijk meen ik dat!”

5. “Schatje, de hoofdredactrice Miranda Priestly is niet bepaald een makkelijk mens. Na één week heb je je hoofd vol van haar eisen.” stelde Nate Andrea zogezegd gerust, hoopte dat Andrea van gedachten zou veranderen. Tevergeefs. Ze bleef bij haar besluit. “En denk je dat ik niet van mezelf kan afbijten?”

6. “Maar jawel, Andrea.” zuchtte Nate. Hij bedoelde niet dat Andrea niets kan, alleen een baan in Runway – als assistente van de hoofdredactrice nog wel! – was veel te zwaar voor het gewone volk, “daar lopen stijlvolle mensen rond. Mensen die dure merkkledij kopen en alles kunnen permitteren. Tot die soort horen we niet bij.” legde hij uit.

7. Andrea kreeg al haar angsten. Nate weer; ze was zo zeker dat ze dat baantje met beiden handen kon pakken, ze had het gevoel dat ze alles aan kon. Dan kwam Nate in haar zicht die alles verpestte, ervoor zorgde – ook al was dat niet met opzet – dat Andrea haar twijfels kreeg. “Denk je dat ze me daar niet zullen aannemen? Op basis van uiterlijk?” Nate schudde zijn hoofd. “Moet dat gebeuren, dan zijn ze gek verklaard. Je bent de allermooiste van de hele wereld!” meende hij. Andrea voelde zich gevleid. Toch kon haar vriendje ontzettend lief zijn.

8. Maar zijn geflirt pakte niet bij Andrea. Ze bleef bij haar besluit over dat baantje in Runway. “Ik zal toch voor alle zekerheid bellen voor de sollicitatie.” besloot ze, “wie weet word ik toch aangenomen, op basis van mijn talenten en ervaring.” Ze liep naar de telefoon en nummerde het nummer van Runway in. “Oké, doe jij dat maar.” gaf Nate eindelijk op. Dit was typisch Andrea…

9. Enkele minuten later na het gesprek legde Andrea de telefoon neer. In haar leven was ze nog nooit zo blij geweest als nu! Ze kreeg de baan te pakken, of toch bijna. Morgen moest ze naar Runway voor een sollicitatiegesprek. “Nate! Ik mag naar de sollicitatie morgen!” sprong ze in de lucht van vreugde, nadat ze de hoorn van de telefoon had gelegd.

10. “Dat is geweldig!” juichte Nate mee, nam Andrea in zijn armen en tilde haar op. Zijn vriendin die bij Runway werkte, dat was echt geweldig! Als hij nog eens dacht hoeveel ze zou verdienen. “Dat is geweldig.” herhaalde Nate, die keer in een fluisterstem.

11. Stilletjes aan zette hij Andrea op de grond en liet haar langzaam los. “Mag je die baan toch niet krijgen, zal ik voor jou wel een baan vinden. Wedden dat je in een wip de baan hebt?” Nate had wel gelijk, dacht ze. De sollicitatie kon altijd mislopen en zou Andrea de baan niet krijgen. Maar toch, ze hoopte alleszins dat ze die baan zou krijgen!