2. Os símbolos de Galicia
son:
A bandeira
A actual bandeira branca
con banda azul provén da
que tiña a Comandancia
da Mariña da Coruña.
Primeiro foi adoptada
polos emigrantes e máis
tarde asumida pola Galicia
peninsular.
A bandeira de Galicia é, segundo
recolle o Artigo 6 do Estatuto de
Autonomía, "branca cunha banda
diagonal de cor azul que a
travesa desde o ángulo superior
esquerdo ao inferior dereito".

3. O escudo O escudo de Galicia presenta, sobre un
campo azul, un cáliz de ouro cunha
hostia de prata e sete cruces
recortadas do mesmo metal.
As sete cruces correspóndense coa
anterior división provincial de Galicia
(Santiago, Betanzos, Mondoñedo, Tui,
Lugo, Ourense e Pontevedra). Esta
división desapareceu no ano 1833,
dando paso a actual división.
Con case un milenio de antigüidade, o
Santo Grial é o símbolo histórico que
representou máis antigamente a Galicia
como institución política.
A representación gráfica das armas do
Reino Galego foi evolucionando
continuamente a través dos séculos; do
orixinario Grial cerrado nun relicario
pasouse á súa representación en forma
abierta, como cáliz.

4. O hino
O hino galego conxuga o poema Os pinos de
Eduardo Pondal cunha composición musical de
Pascual Veiga.
O nome de Galicia non figura no poema, sendo
substituído por fogar de Breogán. Foi interpretado
por primeira vez en 1907 na Habana, Cuba.
ESCOITAMOS

5. ¿Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valoroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
máis só os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, onde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.
Ver vídeo
Versión Karaoke

6. ¿Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valoroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
máis só os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, onde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.
Ver vídeo
Versión Karaoke