Download to read offline
O noivo de dona rata
- 1. O NOIVO DEDONA RATA O noivo de dona Rata era un rato moi galante, levaba un cordón na pata e un chaquetón elegante. Cando xa levaban meses e estaban comprometidos ela puxo un traxe verde e el retorceu o fociño. Como sen dar importancia díxolle: non poñas iso!!, ela creu que era confianza e foi... e caso lle fixo! Máis tarde, nun frío día, berroulle el por pintarse, dicíndolle que quería que fose sen maquillarse. Despois dun tempo xuntos van e casan en abril. Pronto só escoitan insultos e del, ela quere fuxir. Sucédense as chantaxes, as ameazas, as queixas,... a rata quere marchar pero o rato non a deixa. A tortura foi máis forte... tiña hematomas no corpo estaba ferida de cote e ás veces un óso roto. Pregúntanlle: que pasou? e di moi sufocada que na bañeira esvarou por iso está mancada. A brutalidade do rato parece non ter remate, cada vez a pobre rata ten trato máis degradante. Unha mañá, máis ben cedo, Rata mirouse no espello, suaba a chorro de medo e tiña un rascón no cello. Séntese desamparada, inútil, soa, ansiosa, pensa que é menos que nada... que vida tan congoxosa! Levaba gafas escuras e os ollos ben agachados tralas enormes monturas que tapaba os morados. Unha amiga intuíu a traxedia desta rata: - Demándao!- suxeriu- co sufrimento remata. De noite na súa cama decide con resolución denunciar todo o seu drama e todas as agresións. Puxo en marcha o mandamento: "Rata, non aguantarás". Rematou co seu tormento sen botarse cara a atrás. Vive Rata xa tranquila? Librou por fin do rato? Marchou vivir a unha illa ou vive no seu burato? AZUCENA ARIAS