คำสอนของพระอริยสงฆ์ไทย

1. "การขอขมา ในพระพุทธศาสนา
ท่านทาไปเพื่อ
"การสารวมระวังในกาลต่อไป“
คือเพื่อที่จะไม่กระทบกระทั่งกันอีกในอนาคต
และเพื่อไม่ให้ผูกใจเจ็บแค้นต่อกัน
ในภายภาคหน้าเท่านั้น
หาใช่เพื่อให้ตนพ้นจากอกุศลกรรมวิบาก
ในบาปกรรมที่ตนทาไปแล้ว"
แสงแห่งธรรม 4

2. " ...คนเรามันรักสุขเกลียดทุกข์นี่
หนักก็หนักอยู่ตรงนี้แหละ ไม่รับความจริง
คนเราเกิดมานินทาก็ดีสรรเสริญก็ดี
อย่าไปรับเอามาหมักไว้ในใจ ปล่อยผ่านไปเสีย
ตัดอดีด อนาคต ลงให้หมด
จิตดิ่งอยู่ในปัจจุบัน
รู้ในปัจจุบัน ละในปัจจุบัน ทาในปัจจุบัน
แจ้งอยู่ในปัจจุบัน
ไม่มีสติ ไม่มีปัญญา
ไม่มีความเพียร ไม่มีความสาเร็จ
มองดูท้องฟ้าเห็นดวงดาวเต็มไปหมด
การเกิด การตาย
ไม่รู้ว่าอีกเท่าไหร่ เกิดแล้วตาย เกิดแล้วตาย... "

3. หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
สุรินทร์
"ทุกอย่างรวมอยู่ที่ความประพฤติ
คือ ฤกษ์ดี ฤกษ์ร้าย โชคดี โชคร้าย
เรื่องเคราะห์กรรม บาป บุญ
อะไรทั้งหมดนี้
ล้วนออกไปจากความประพฤติ
ของมนุษย์ทั้งนั้น."

4. สาหรับ
ผู้ปฏิบัติธรรม
มารที่เข้ามาผจญนั้นมีมาก
ต้องระวังด้วยสติปัญญา
ทางเข้าออกของสมุนมาร
คือตา...หู...จมูก...ลิ้น...กาย...และใจ
ถ้าแม้เราอ่อนแอเราสู้ไม้ได้
ชาตินี้เราก็หมดที่พักพิง
เพราะ...อวิชชา...เป็นเหตุ​

6. หลวงพ่อชา สุภัทโท

7. เวลาพระแสดงธรรม
พูดคุยกันนี่แหละบาป,ทาลายพระศาสนา,
ทาลายคาสอนของพระพุทธเจ้า
ไม่เคารพองค์ท่านด้วย
แล้วไม่ให้โอกาสคนที่เขาตั้งใจฟังด้วย
เขาตั้งใจจะฟัง ถ้าเป็นพระภิกษุต้องอาบัติไป
เพราะรบกวนผู้หนึ่งที่ต้องการท่องหนังสือ
แล้วพูดคุยเสียงดัง
ผู้หนึ่งนั่งภาวนาอยู่ก็เหมือนกัน
= ผิดศีล ผิดพระวินัยภิกษุ

9. ถ้าถูกอิจฉา
อย่าเสียใจหรือโกรธผู้อิจฉา
แสดงว่าเราต้องดีกว่าเขา
เพราะไม่มีผู้ใดจะอิจฉา
คนที่เลวกว่าตน
และเราก็ต้องไม่อิจฉาผู้อื่น