1.
O
Vouv
que
que
anda
espír
e se
sen
a mo
Tiña
A ve
qued
O n
vos falar du
recordamos
miraba sem
aba a cusp
ritos. Vivía
en sabores,
amigos e s
orte.
un cerei
ella berrou
dando comp
nen
unha histo
s sempre p
mpre para
pir a un
soa, amar
non soub
sen marido
ixal, que
fro
se
xo
ra
pi
se
ag
da
ulle e do o
pletamente
no
ria que pa
por estas da
o chan, vi
lado e a
rgada de to
o vivir as
soa con d
todos os
oitas, ela
eu redor pa
ogaban, no
apaces cob
nta tiñan
emellando s
gás o máis
arse conta
odio que s
estirado,
o e
asou hai m
atas. Dona
ivía engruñ
outro, p
oda unha v
cousas boa
dez gatos n
anos se
andaba tod
ara que os
on lle roub
bizáronselle
n, redondi
sangue fre
pequeno,
de que es
embraban
e o peor,
a
R
moitos, moit
a Úrsula era
ñada nun c
para botar
vida de tra
as, sen fillo
negros com
cargaba d
do o temp
nenos, qu
basen nada
es cereixas
iñas, de
esco. Todos
que estab
scaparan, s
os seus ol
morto.
ve
ROCÍO 2º
tos anos p
a unha vell
curruncho e
os malos
aballos
os,
mo
de
po ao
ue por alí
a. Un día
s, aquelas
cor verm
s lograron
ba subdo á
seguiu apañ
llos o neno
ella
º ESO
pero
la
e
s
, un grup
s que tan
mella brilla
fuxir da v
á árbore e
ñando cere
o caeu ao
a
po de
boa
ante,
vella,
e sen
eixas.
chan
4

2.
A pa
tarde
e re
pedía
Os v
Unha
ruído
pero
á car
artir daque
e. No fond
clamos daq
a axuda e
vecños, can
a noite se
os, aparece
seguían o
rón da árbo
el día, toda
do tiña un
quela criatu
lle pregaba
ndo escurec
en estrelas
eu morta
índose voc
ore.
as as noites
sentimento
ura que vag
a que non
cía, escoita
s, de treb
doña Úrsu
es, alaridos
s a muller
o de culpa,
gaba todas
o abandoar
aban os ber
boada, ven
ula e na s
s desa ánim
lembraba o
, pero o pe
s as noites
ra.
rros cheos
ntro e cho
súa face a
ma en pen
o ocorrido
eor era esc
na súa m
de medo d
oiva que e
mosaba o
a reclaman
naquela fat
coitar os b
ente, cand
da vella.
estaba che
arrepentim
ndo a súa a
tídica
berros
do lle
ea de
mento
axuda
5